"Prosperke!"
Neeje, neeje, niet "Prosper!" niet "Prosper, oeplaboum", gewoon "Mijn Prosperke".
Prosperke is zeker al mijn leeftijd oud! En hij prijkte dan ook al zolang in ons mémé haar keuken.
Toen mémé in 2004 stierf werd het huis verkocht aan iemand die we kenden. En toen heb ik gevraagd als ze de keuken zouden gaan verbouwen of Prosperke kon gered worden.
En ze hebben woord gehouden, want Prosperke is er!!!
Maar wat was het doel van "Prosperke"? Wel, dat was mijn steun en toeverlaat in moeilijke tijden.
Die moeilijke tijden, waren de tijden dat ik een stout kindje was en zoals jullie weten, die moeten in de hoek.
Zijn stelplaats was één hoek in de keuken achter de deur. En toen ik er, god weet hoe dat kwam, verzeilde toen volgende mijn kleine vingertjes de contouren van hem. Zo doodde ik de tijd tot ik weer tot een braaf kindje bevonden was.
Er werd dus nooit tegen mij gezegd: "Ga maar in den hoek staan!" Neen! Het was: "Ga maar wat bij Prosperken staan!"
Dus conclusie: "Ik ben nooit stout geweest! Want ik mocht toen altijd naar mijn vriendje Prosperke toe!"