zondag 27 maart 2011

The Stig op asfalt

"The Stig" is nu ook op het asfalt gaan rijden, hetgeen totaal anders is dan op het binnenparcour.

De eerste maal is de papa even naar binnen moeten gaan om te bekomen.

The Stig gaat even uit de bocht en geraakt op het gras, kijkt of de baan vrij is én geeft volle gas! Het volle gas-geven zorgt ervoor dat hij een spin maakt en dat hij op een paar centimers van een boom toch terug het parcour opgeraakt. Luc moest even binnen op zijn positieven komen bij het zien van dit.

En nu gisteren de tweede maal op asfalt. De Marshalls aldaar hebben gezegd dat hij het super goed doet en dat je ziet dat hij al ervaring heeft. Gisteren liet men hem de andere voorbijsteken omdat die "geen gas durven geven" en The Stig wel. Als hij nog éénmaal komt bij hen, dan mag hij daar ook weer naar een klasje hoger.

En zo is hij nu twee lidkaarten rijk en wat meer ervaring rijker ook. En de volgende maand komen er weer leuke karttijden aan, stage, kidsacademy, verjaardagsfeestje.... etc... allemaal in de kartwereld!

Eén nacht in hetzelfde bed

Alleen was het niet mijn eigen bed, maar Gaëtan zijn bed. In de week had ik al beide mannen gevraagd of ik één keer van bed mocht wisselen. Eén keer, zodat ik eens een volledige nacht in een bed kon doorbrengen.

Dus vrijdag de mannen bij elkaar en ik in het bed van Gaëtan. En Fientje? Die kwam 's nachts weer miauwend naar me toe, deed wat evenwichtsoefeningen op de rand van de hoogteslaaper en vleide zich dan bij mij neer.

En zo kon ik één nacht in bed blijven.

Het is dus nu nogmaals overduidelijk dat ze het "Mothership" voor haar alleen moet hebben. Net zoals het schootliggen ook enkel en alleen voor haar is en wanneer Marieke zich probeert te nestelen, ze resoluut opstaat om wat mistroostend op de mat te gaan zitten.

Volgende week gaan we naar de dierenarts, toch dat maar even aankaarten!

woensdag 23 maart 2011

Kijken naar de toekomst

Gaëtan en zijn vriendje zijn de toekomst aan het bespreken. Gaëtan wordt dierenarts en het vriendje politieman.

G: "Als jij dan politieman dan kan jij mij enkel arresteren als ik iets héél stout met dieren zou doen!"
R: "Ja, maar dat ga jij toch niet doen!"

Maar na een tijdje hebben ze wel een héél lucratief idee.

Al het geld dat Gaëtan met zijn dierenartspraktijk  verdiend wordt opgespaard én nadien onder hun twee verdeeld. Dus één van de twee gaat centjes verdienen en de andere deelt mee in de winst. Lucratief!

En dan wordt het tijd om de prijzen te bespreken.

G: "Voor een papegaai kost het 9 euro en voor een labrador betaal je dan 99 euro!"
M: "Amaai Gaëtan, 99 euro voor een labrador, dat kan al tellen!"
G: "Ja maar dat is ook wel afhankelijk van wat eraan is!"
R: "Voor het trekken van tanden vragen we wel 98 euro, maar ik wil dat zelf niet zien!"
G: "Trekken van tanden is ook wel speciaal, dus ook duur!"

En dan wordt er ook nog besproken wat ze gaan doen als er "wilde" dieren naar de praktijk komen. Nu denken ze allicht dat de tijgers, apen, neushorens, struisvogels, netjes in de wachtzaal van de dierenarts vertoeven bij pijn. Maar goed daarvoor bedenken ze dat ze toch wel "speciaal" materiaal nodig zullen hebben.

Gelukkig hebben we nog even tijd voor die twee het "werkleven" zullen betreden. Tegen die tijd zullen ze hopelijk al beseffen dat hun prijzen destijds niet evenredig waren en wel de pan uit swingde.

Maar tot die tijd, hebben we gelukkig nog betaalbare dierenartsen.

Tussentijds resultaat

Toch opmerkelijk hoe de beugel bij Gaëtan op een goede twee maand tijd al resultaat opleverd. Het zijn uiteraard millimetertjes dat het gehemelte groter is geworden, maar het is merkbaar.

Een Rob De Nijs-spleetje in de maak
De twee voorste tanden van Gaëtan die stonden echt in een puntje tegen elkaar. Nu staan ze naast elkaar en kan je als het ware al een Rob De Nijs-spleetje ontdekken.

Of Gaëtan met zijn gezang nu menig vrouwenharten sneller zal doen slagen is bedenkelijk, maar die tanden, dat komt goed!

dinsdag 22 maart 2011

Coup d'etat is voorbij

De "coup d'etat" is voorbij! En wat was hij simpel op te lossen.

Het "Mothership" had een handdoek in de doos gelegd om die tere poezenbillen van Fientje (waar amper een gram vet aan te bespeuren valt) een wat zachtere ondergrond te geven dan het golfkarton van de doos itself.

En het was nét "die handdoek" die Marieke triggerde om een "aanslag" op de slaapdoos te plegen.

Maar nu is alles weer pees en vree want de handdoek is uit de doos. En Marieke snurkt nu tevreden op de handdoek naast de doos en Fientje is weer a cat in a box.

zondag 20 maart 2011

Lentekriebels!


Spring de lente in!

Geniet van de eerste zonnestralen op je poezenhuid!

vrijdag 18 maart 2011

Blijf bij de les, mama

Gisteren stappen we van de garage naar huis en volgt dit.

G: "Mama welk dier is  "marcare" in het Nederlands?"
M: "Marcare, dat ken ik niet hoor"
G: "Wat betekent fire?"
M: "Dat betekent vuur!"
G: "Ach, ik weet het wat "marcare" betekent in het Nederlands! Dat is een kraanvogel"
M: "Ach ja, ben je zeker dat het een dier is?"
G: "Allokes, wordt eens wakker -  ik had het over dieren en een kraanvogel is toch een dier!! Tssssssss"

Zucht......

Volgelaars

Deze ochtend staan we met de fiets voor het rode licht.

G: "Kijk mama, die auto's volgen allemaal de bus - dat zijn volgelaars!"

woensdag 16 maart 2011

Teveel is nooit goed

Gisteren keek ik naar een "opgenomen" Koppen XL over jongeren en alcoholgebruik

Een getuigenis van een jongen die op zijn 13de was begonnen. Wat ooit begonnen was met één glaasje per dag werd gauw een gemiddeld promillegehalte van 3,8 per dag.

Tot op een dag zijn mama alle contact met hem verbroken had. Ze wou geen geld meer voorschieten, geen verwijten (ging van grof naar groffer) meer naar haar hoofd geslingerd krijgen van zoonlief. En toen drong tot hem door, gelukkig maar, dat dit zo niet verder kon.

Nu, was hij 20 en al één jaar lid van de AA en kreeg hij een speldje voor zijn doorzettingsvermogen, zijn moed om geen druppel mee aan te raken sinds zijn inzicht.

Hij ging zelfs praten in scholen bij jongeren om hen uit te leggen dat drank veel kan kapot maken. Een verhaal van een jongeman die zijn leven terug op de rails had gekregen.

Maar wat met al diegene die nog niet beseffen dat ze téveel drinken... en die durven vertellen op TV dat ze; "zeker geen ongeluk zullen veroorzaken, ook al zijn ze stomdronken!"

Dat zijn diegene die ze eens naar een revalidatiecentrum dienen te sturen waar jongeren zitten die slachtoffer waren van een "dronken" chauffeur of jongeren die dronken achter het stuur zaten en zo betrokken raakten bij een ongeluk.

Dokter Beaucourt zou er een vette kluif aan hebben.

Frizzle

Vandaag kreeg ik op het werk een telefoontje van een zekere S. van Frizzle. Ze waren hun databank aan het updaten en hadden dus wat info nodig.

En alhoewel Frizzle onbekend was als bedrijf voor ons bedrijf, deed het bij mij een belletje rinkelen dat terug gaat in de tijd, namelijk tot 1986.

Want in 1986 "had alles een ritme" volgens dé Hollandse meidengroep "Frizzle Sizzle".

En de 16-jarige van toen zullen zich allicht deze songtekst nog herinneren en nog kunnen meezingen:

Zeven uur, je moet je bed uitkomen
Je moeder staat te schreeuwen op de gang
"Zeg meisje, duurt het nou nog lang"
"Hoor 'ns even, ik lig net te dromen"
Kwart over zeven, ik heb nog alle tijd
Want opstaan duurt geen eeuwigheid

En voor wie té jong was toen, even een filmpje of voor de oudere van nu, weer een "nostalgisch moment". Want ik vond het niet slecht, destijds.


http://www.youtube.com/watch?v=v1JVuUqdhcw&feature=related

Communieboekje

G: "Mama, als we in het communieboekje een vraag moeten beantwoorden dan moet je eerlijk zijn!"
C: "Ja jongen, je moet altijd eerlijk zijn in je antwoorden."
G: "Ja mama, want God die leest ons Communieboekje."

maandag 14 maart 2011

Kattenfluisteraar

Na de houtfluisteraar hebben we nu ook een "kattenfluisteraar".

Beide poezen zijn deze nacht en op de ochtend misselijk geweest.  Toen we deze avond thuiskwamen was weer één van de poezen megamottig geweest en had een onaangename verrassing op de mat achtergelaten.

Nu is de vraag, als je er niet bij bent overdag, wie het was.

Maar aangezien Gaëtan ineens "kattenfluisteraar" was, werd het mysterie rap opgelost.

G: "Ik weet wie het was!"
M: "En hoe weet je dat?"
G: "Wel Marieke vertelde mij, het was ons Fientje die op de mat gekotst (heel deftig gezegd) heeft!"

Handig, dan moet hij toch weldra eens Fientje verzoeken om plaats te nemen op zijn zetel en eens binnentreden in haar verhaal van "Mothership gedurende de nacht!"

zondag 13 maart 2011

Basic +

Vandaag was het de eerste les "Basic +" voor "The Stig".

Wat een verschil; snelheid wordt opgedreven tegen een toch niet onaardig tempo, ze worden ook uitgedaagd door dé Jos die aan bumperkleven doet, puur om die snelheid hoog te houden.

De bochten, zoals "The Stig" het zei bij aanvang tegen een teamgenoot: "Vertragen, insturen en gas geven!", worden nog belangrijker.

Commentaar van "The Stig" nadien was: "Dat is wel héél leuk, sneller rijden."

10 april is hij terug op post.

De houtfluisteraar

Volgens Gaëtan kan hij met hout praten.

De nieuwe WC-bril vertelde hem het volgende: "Ik ben blij dat ik hier ben!"

Om naar al die blote billen te loeren, dan?! :-)

vrijdag 11 maart 2011

Guards

Als we de terrasdeur open gooien, reppen Fientje en Marieke zich naar buiten om aan hun ochtend- avondtaak te wijden, nl "guards of the nuts".

Duiven, koolmeesjes zijn dan in geen velden te bespeuren als de twee dametjes zich weer strategisch hebben opgesteld.

Die zijn uiteraard niet "nuts" om zich als hapklaar hapje te komen serveren.

Alternatief

Iemand bij ons heeft een alternatief gevonden om te besparen op vuilniszakken.

Men dumpt het gewoon in de beerput en men spoelt door en dat scheelt op vuilniszakken.

We hebben oude buizen; buizen waar we onder het terras van één van de buren een lek zit. Een lek dat er al meermaals heeft voor gezorgd dat de kelder baat in een vieze smurrie. En nu gaat men er nog eens voor zorgen dat heel de wc-afvoerbuizen ook het nog zwaar te verduren krijgen.

"Foei" aan diegene en allicht is het "Burenbron" zijn oudste die het doet. Wij hebben geen pampers meer in huis, zelf zijn we nog niet toe aan luiers en tetradoeken zijn ook niet meer "in" bij ons.

En ze zijn niet aan hun proefstuk toe, want de vorige keer was het krantenpapier, sigarettendoosjes die er in lagen.

Niet te verwonderen dat de buur van het gelijksvloers regelmatig eens "een bidet-gevoel" heeft als hij op het toilet zit en er wordt boven zijn hoofd doorgespoeld. Of het écht een "verfrissend" gevoel geeft betwijfel ik ten zeerste.

"Burenbron" vermoedde inderdaad dat het de oudste van hun wel eens zou kunnen zijn die achter hun rug de pampers deponeert maar "Burenbron's vrouw" ging voor compleet "denial". "Da kan niet van ons zijn!!!!", repliceerde ze op de vraag.

Ik ben wijselijk naar boven gegaan, vooraleer ik in de "******" zou gaan roeren. Ken uzelf heet dat ook wel.

Het beerruimen was nodig, want de werkmannen die "don't know when" het lek komen maken, konden niet beginnen werken als de put vol zat.

Dus nu hopen we dat weldra het lek verholpen is en dan begint allicht fase twee (van het rampenlan) . De smurrie die al ruime tijd ook in de muren is gedrongen van de kelder, zal most likely ervoor zorgen dat het bezetsel van de muren valt.

De kelder is tevens ook een mini-groententuin want er groeien champignonnekes aan de trap.
Zeg nu zelf.. een donkere kelder en de vochtigheid, dat is toch dé ideale kweekplaats voor champignons. Allicht het eten ervan  is gelijk aan een "paddo-effect."
Mocht één van de voorgaande buren er nog gewoond hebben, dan hadden we die nu al allicht meermaals "stoned"  in de kelder aangetroffen.

Maandag komt "Mevrouwtje Gierige Pin" nog eens polshoogte nemen van de toestand. Ik hoop dat haar rubberen laarsjes al klaar staan...want het is een mestveld.. down under!

woensdag 9 maart 2011

Uit uw rol vallen

Dat deed het dametje van onze buurtwinkel gisteren.

Bij thuiskomst realiseerde ik mij dat ik filterzakjes was vergeten, dus hop naar ons buurtwinkeltje J. net om de hoek.

De verkopers, man en vrouw zijn nog van "den oude stempel". Ze staan nog in de winkel met een stofjas aan en hoewel ze toch puberende kinderen hebben lijkt het of voor hen de tijd is blijven stilstaan.

Dus ik sta netjes aan te schuiven, want het leek wel of veel mensen gisteren wel iets vergeten hadden. Op mijn beurt vraag ik waar de filterzakjes zijn, want ik heb al wat rondgekeken en bij de koffie vond ik ze niet.

En dan antwoordt zij ineens: "Allez, ge hebt zeker in mijnen Hubert zijn ogen gekeken toen je binnenkwam en daardoor ze niet zien staan!".

"Euh, deuhhhhhh, pardonnekes!!! Kwam dat uit Mevrouwtje Stofjas haar mond?" Jaja... compleet uit haar "stijve" rol gevallen.

Coup d'etat

Sinds gisteravond heeft Marieke "dé slaapplaats" van Fientje ingepalmd. "De slaapplaats" van Fientje is een "Coq-Sportif"-doos, waar ze nu toch al twee schoenseizoenen mee doet.

Dat Fientje er niet mee kan lachen is nogal wiedes, enfin, voor zover ik Fientje überhaupt al heb zien lachen.

Maar ze weet nu dus niet wat gedaan.

Ze gaat ervoor zitten op Gaëtan zijn tafeltje, en kijkt dan Marieke aan met een blik van: "Awel gij daar, gij deerne die mijn doos heeft ingepalmd."


Maar daar blijft het bij, loeren naar dat "Zwart-Wit-geval" dat met een "air" van "look-at-me, I am not moving out of YOUR box-mentaliteit" lekker blijft liggen.

Oftewel was het gisteren voor poezen "Internationale Poezendag" zoals voor de vrouwen en wou Marieke nu eindelijk niet meer de tweede viool spelen.

Wordt vervolgd!

dinsdag 8 maart 2011

Stage voor "The Stig"

Hij is gisteren aan zijn stage begonnen bij Inkart. Vandaag al dé laatste dag van een intensieve training gedurende twee dagen.

Aan de vieze handjes, nieuwe, al gehavende schoenen, de verhalen en aan de rode wangen was het gisteren een succes.

Benieuwd wat het vandaag zal brengen. Want misschien gingen ze hun kart wel 360° leren draaien, met één hand sturen... en nog zoveel meer...

Het kart draaien is niet geweest, maar ze hebben plaats in een auto mogen nemen (Jesco) en dan heeft een instructeur van Jesco met hen "een slippertje" gemaakt.

 De Jos liet weten: "Ze zagen allemaal wat wittekes toen ze uit den auto kwamen.". Tja, voor hetzelfde geld had hij kunnen poetsen doordat de puree met vissticks tegen het interieur plakte.

zondag 6 maart 2011

Voorbereidingen

Als je feestjes in het vooruitzicht hebt, dan hoort dit er uiteraard bij.

Voor één feestje zijn de voorbereidingen al rond en zijn de uitnodigingen de deur al uit. Dat is al afgesloten.

Het feestje dat daarop zal volgen is in volle voorbereidingsfase.

Kappers liggen al vast, de locatie werd vastgelegd, de menu's daar moeten sommige familieleden hun keuze weldra in maken, de dank-je-wel-kaartjes moeten nog ontworpen worden (maar de ideeën zijn er al) - kledij nog voor sommigen (dé handtas voor moeder is er al ;-) ) - maar we zitten "on track" met alles. Dus stress-reduction is done.

Het komt allemaal goed!

365 dagen

359 dagen geleden was er slecht nieuws, paps was terug opgenomen in het ziekenhuis.

Van dag 359 tot en met dag 363 hebben we dagen gekend waar er hoop was, en dagen waar de hoop ons weer werd ontnomen.

Op dag 364 was er een sprankeltje hoop, paps werd wakker. Hij kon niet antwoorden met zijn stem, door de beademingstube, maar hij kneep in onze handen... hij was er! En ook al wisten wij dat hij zwak was, waren we blij dat hij reageerde temeer omdat hij voordien in een kunstmatige slaap werd gehouden.

Dag 365 begon vrolijk, ieder van ons had hoop!
Om 11 uur was er bezoek mogelijk op de I.C. en paps was blij om ons te zien, knijpte opnieuw in de handen, zelfs een knipoog kon eraf. Maar onze blijdschap sloeg een tweetal uur later om in verdriet.

Het was goed geweest voor paps.

Vandaag zijn we 365 dagen later...

vrijdag 4 maart 2011

Zeg maar dag met het handje

Iedere ochtend fiets ik voorbij ons thuis als ik op weg ben naar het werk. Dus zo ook deze ochtend.

En wie zat er voor het raam? Ons Fientje, te kijken naar de opkomende zon en de gebeurtenissen in de straat (Poolse werknemers die een vrachtwagen met materiaal aan het uitladen waren).

Dus wat doe ik?

Ik bel, niet aan de deur hé, maar met mijn fietsbel en ik steek mijn hand op!

Je ziet Fientje verbaasd kijken: "Het Motership rijdt voorbij.... allokes.. op de remmen aub, niet voorbij fietsen!"

Maar tja.. Mothership gaat door.

En het Mothership die bedenkt nadien: "Goh, Christel, nu wordt het toch erg, dat je belt als je voorbij rijdt én het ergste van al, wuift naar de poes!".

Onthou u maar van enig commentaar! :-) Kweethet... het wordt erg!

Carnaval

woensdag 2 maart 2011

1 doorbraak

Niet een doorbraak maar slechts enkel ééntje.

Dinsdagochtend dachten we dat we dé truc hadden gevonden om Fientje niet te laten miauwen gedurende de vroege ochtenduren.

Mothership was maandagavond laat thuisgekomen én had ze nog beloond met een doosje overheerlijke (voor hen dan toch), Sheba.

Dinsdagochtend stelde ik vast dat ik nog steeds in mijn bed lag en niet op de zetel met een poes op mijn buik.

Dus we dachten, EUREKA, dat is het!

Maar niets was minder waar.

Gisteren herhaalden wij hetzelfde ritueel, daarmee bedoel ik het geven van de Sheba, niet dat het Mothership laat thuis kwam, maar deze ochtend lag ik dus op de zetel met een poes op mijn buik.

dinsdag 1 maart 2011

Van worden naar zijn

Het is zover!!! Gaëtan werd vandaag peter van een meisje dat naar de naam "Anneke" luistert.

Uiteraard zijn jullie benieuwd hoe ze eruit ziet. Wel ze heeft 4 pootjes en is wit met grijs en haar kopje heeft de kleuren ros en zwart en haar kinnetje is zwart.

Maar zie maar zelf, want de eerste foto hebben we al.





Anneke heeft een eigen verhaal, een levensverhaal waar dankzij de lieve vrijwilligers en Lucretia van "Allemaal Poezen" toch nog
"een happy end" van kon gemaakt worden.

Anneke vertelt hieronder even haar levensloop:

"Vroeger woonde ik op een boerderij met vele andere katjes. Toen de drie oude boeren allemaal overleden waren, toen viel het verdict: we moesten allemaal weg én wel zo snel mogelijk of men ging ons gewoon "afmaken". Gelukkig kwam er tijdig een oplossing - den hof van "Allemaal Poezen".
Ik ben geen thuiszitterke en vertrek 's morgens rond 8 uur voor mijn dagelijkse wandeltocht maar 's avonds tegen etenstijd ben ik terug. Daarna zoek ik een warm slaapplaatsje op het domein. En ik moet zeggen, ik ben héél gelukkig met deze situatie."

Zo zie je maar... ook poezen met een minder goed vooruitzicht kunnen nog een fijn poezenleven krijgen.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...