We hadden ze al gespot en aan de snelheid waarmee de nootjes in het schaaltje beneden verdwenen, hadden we al een donkerblauw vermoeden dat er méér dan één zou zijn.Vandaag was ik met Gaëtan thuis (pedagogische studiedag op school) en konden we vaststellen dat het dus een constant aan én af vliegen is van meesjes.
Ons Fientje maakt er gekke geluiden bij toen ze, achter het slaapkamerraam, ze buiten zag.. én we konden ééntje van de velen op de gevoelige plaats vastleggen.
En als je dan als poes zijnde, niet aan dat hapklare brokje mag komen, dan je nog altijd troost gaan zoeken op een kleine schoot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten