Beugelbekdiertje

Gisteren met zijn drietjes naar de orthodontist. We waren nog door de gang aan het stappen richting kabinet of Mijnheertje Koekepeertje zat al in de stoel en één beugel zat er haast in.

Uiteraard was ik ook nieuwsgierig en ging ik ook eventjes tot aan de stoel kijken hoe het nu ingebracht moet worden. Maar ben dan toch wijselijk achter de orthodontist blijven staan, want de kokhalsreflex bij Gaëtan, (hetgeen niet abnormaal is) kwam eventjes naar boven, en gisteren was ik er niet zo'n held in.

Je kent dat wel, je kan soms voorbij hondenpoep wandelen en het doet je niets en andere keren dan kokhals je al als je hem al op 200 meter afstand ziet liggen.

Dus mama braaf terug naast papa gaan zitten en zo wat met tweeën zenuwachtig giechelen - en toch wel, jaja, met ogen zo wat halfvol. Want dan heb je toch wel even dat idee: "Wat hebben we hem nu aangedaan?"

Maar nummertje twee ging er ook héél vlot in en de overproductie aan speeksel kwam direct op gang. Dus dé gouden tip: "Gewoon slikken en dan verdwijnt dat!"

Zijn praten was gek, en daarom kreeg hij nog een tip mee: "Veel praten!" Waar Luc direct op repliceerde: "Neen, nu nog meer!"

Uiteraard kwamen dan gisteren wat traantjes bij tegen de avond, want die tanden voelen die druk, dat gehemelte moet wennen.. en ook deze ochtend tranen bij de eerste beet mét beugel in een boterham. Maar we gaan er gewoon het beste maken.

Maar hoe dan ook, ons "Beugelbekdiertje" is schattig ermee en wennen doet het allemaal.