De zee, zal altijd met haar verbonden zijn. Het leuke vissershuisje waar ik met mémé en pépé veel ben naartoe geweest als we een bezoekje brachten wanneer we zelf in "den bunker" logeerde.
Nadat pépé er niet meer was en den bunker ook niet meer als residentie met Pasen en grote vakantie werd gebruikt, logeerde we bij haar wel eens.
Of als het rijbewijs er was dan reden we naar daar met de auto om de zussen een fijne dag te bezorgen.
En wat hebben we gelachen toen we dan 's middags naar de Chinees op den dijk gingen eten. De twee zussen gingen een sanitaire stop maken en dan hoorde je ze tot vooraan in het restaurant tegen elkaar bezig:"Jeanneke? Zijdernog?"
Mooie herinneringen...
En herinneringen doen deugd, zeker nu.
Slaap zacht, tante Ia.
en die herinneringen gaan nooit weg !
BeantwoordenVerwijderen@M(i)e: Die blijven voor altijd.
BeantwoordenVerwijderenhet zijn dan ook leuke herinneringen; koester ze
BeantwoordenVerwijderenZe doen soms alleen zo'n pijn als je je realiseert dat het niet meer mogelijk is om er meer te maken.
BeantwoordenVerwijderenDesalniettemin moeten ze gekoesterd worden. Fijn dat ze er zijn.
Deze, en nog veel meer, zijn herinneringen om door te geven aan de volgende generatie.
BeantwoordenVerwijderenik wens je een leuke zonnige vrijdag
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte met dit verlies en koester deze mooie herinneringen maar.
BeantwoordenVerwijderenLaat die herinneringen je maar troosten. Veel sterkte nog!
BeantwoordenVerwijderenA trip down memory lane!
BeantwoordenVerwijderen...ik ben er weer...zijdernog? ;-)
BeantwoordenVerwijdereninnige deelneming!
BeantwoordenVerwijderengelukkig zijn er inderdaad de mooie en leuke herinneringen, die moeten we koesteren.