Mijnheertje Koekepeertje stond dit weekend naast me met een half litertje, volle melk.
"Mama, toch goed van mij he dat de flesjes nu vol zijn en niet halfvol."
Ik denk: "Ola, mama trapt er niet in. Nonononooooo, mama is niet blond. Nahaaah."
Dus ik hou me wat van den domme. Dat kan ik goed.
Dus ik vraag door en vraag hem zijn woorden uit te leggen.
"Awel, die halfvolle flesjes zijn niet volledig gevuld, maar de volle wel."
Och neen, ik heb toch geen blonde jongen op de wereld gezet.
Dus ik pols: "M.K.P. Meen je dat nu? Jij denkt echt dat de flesjes "halfvolle" melk, maar voor de helft gevuld zijn en de "volle" tot de nok?"
Een volmondige, gemeende ja, komt uit zijn mond.
Mag ik dan eens heel hard lachen?
Hij weet nu wat het wel betekent. Maar als ik ooit eens een speech met houden voor een belangrijke mijlpaal in zijn leven, reken maar van yes, dat dit erbij hoort...
