dinsdag 31 december 2013
maandag 23 december 2013
donderdag 5 december 2013
Ben je zenuwachtig?
Dat vroeg M.K.P. me gisteren op de vooravond van mijn verjaardag.
Tuurlijk niet, vandaag één jaartje erbij. En als je nog maar net 23 wordt :-), dan word je niet gauw zenuwachtig meer.
Tuurlijk niet, vandaag één jaartje erbij. En als je nog maar net 23 wordt :-), dan word je niet gauw zenuwachtig meer.
zondag 1 december 2013
woensdag 27 november 2013
Wat Marcel zou kunnen zijn
Eerst, Knuffel voor Froemel lezen.
Ken je dat gevoel, dat gevoel dat je zegt, je moet iets doen en wat je wilt zal ook gebeuren?
Wel, dát gevoel maakte zich afgelopen vrijdag meester van mij.
Zoeken, want sommige zijn al wat ouder nu en de om Jos zijn vadergevoelens aan te spreken, zou het een klein geweld worden.
Zondag was het prijs... er zaten een paar potentiële oogjes me aan te staren. Weliswaar, zij op de gevoelige plaat en ik kijken naar den Ipad.
Rond 16 september 2013 op de wereld gekomen, met zijn twee broers en twee zussen, ze waren dus met 5.
En met adoptie gaat het dus gelijk het aftelrijmpje. 5 kleine dotjes die zaten in een doos, eentje kreeg een warme thuis, toen waren ze nog met 4.
Na een strenge selectieprocedure (mijn schoonzusje zal dit wel snappen) door de opvangmensen, kregen we het groene licht. "Lex", bij hen kregen ze sowieso altijd een naam, mag naar zijn nieuwe thuis!
En we dansen de samba, en we dansen de samba...... Stop na met dansen en typ verder (noot aan mezelf).
Schoonzusje en ikzelf, emokippen eerste klas maar ook bemoeikippen. Dé nieuwe naam, daar waren wij, het toch wel rap over eens.
Jaja, wij hè, diegene die eigenlijk niets in de pap te brokken hadden want de enige die recht van spreken had, is de rakker van 8.
Van onszelf waren we overtuigd, hints langs alle kanten, we vonden en kregen bevestiging voor onszelf. Goed gelachen in ieder geval.
En toen moesten we het officieel gaan maken, voor wat betreft zijn aanpassingen van zijn chip, zonder s.
Eddy, Isidoor, Filemon, Ludo, en onze (aka schoonzus en Mothership) met stip op één
Maar jammer genoeg gingen we lopen met de troostprijs, want met veel trots stellen we hem voor.....
In ieder geval,
Ludo, wollebolleke, nu zaterdag kom ik jou ophalen en breng ik je naar een paleis bij de rakker van 8.
Ken je dat gevoel, dat gevoel dat je zegt, je moet iets doen en wat je wilt zal ook gebeuren?
Wel, dát gevoel maakte zich afgelopen vrijdag meester van mij.
Zoeken, want sommige zijn al wat ouder nu en de om Jos zijn vadergevoelens aan te spreken, zou het een klein geweld worden.
Zondag was het prijs... er zaten een paar potentiële oogjes me aan te staren. Weliswaar, zij op de gevoelige plaat en ik kijken naar den Ipad.
Rond 16 september 2013 op de wereld gekomen, met zijn twee broers en twee zussen, ze waren dus met 5.
En met adoptie gaat het dus gelijk het aftelrijmpje. 5 kleine dotjes die zaten in een doos, eentje kreeg een warme thuis, toen waren ze nog met 4.
Na een strenge selectieprocedure (mijn schoonzusje zal dit wel snappen) door de opvangmensen, kregen we het groene licht. "Lex", bij hen kregen ze sowieso altijd een naam, mag naar zijn nieuwe thuis!
En we dansen de samba, en we dansen de samba...... Stop na met dansen en typ verder (noot aan mezelf).
Schoonzusje en ikzelf, emokippen eerste klas maar ook bemoeikippen. Dé nieuwe naam, daar waren wij, het toch wel rap over eens.
Jaja, wij hè, diegene die eigenlijk niets in de pap te brokken hadden want de enige die recht van spreken had, is de rakker van 8.
Van onszelf waren we overtuigd, hints langs alle kanten, we vonden en kregen bevestiging voor onszelf. Goed gelachen in ieder geval.
En toen moesten we het officieel gaan maken, voor wat betreft zijn aanpassingen van zijn chip, zonder s.
Eddy, Isidoor, Filemon, Ludo, en onze (aka schoonzus en Mothership) met stip op één
 |
| Met dank aan de onderbroekenkast van H.T.B. |
Maar jammer genoeg gingen we lopen met de troostprijs, want met veel trots stellen we hem voor.....
Hieristiedan
Dé Ludo....
Wat dus Marcel had kunnen zijn.
In ieder geval,
Ludo, wollebolleke, nu zaterdag kom ik jou ophalen en breng ik je naar een paleis bij de rakker van 8.
Een knuffel voor Froemel
Twee weken geleden, triest nieuws, Froemel was niet naar huis gekomen.
Hoop, flyers verspreiden, wachten op haar terugkeer.
Vorige week, harde realiteit, Froemel zou nooit meer thuiskomen. Jos zou nooit zijn poezemeisje meer zien.
Schoonzus en schoonbroer ontzettend droevig en dan zwijgen we nog niet van de rakker van 8, wiens poes het was, en de kleinste van den hoop, onze neefjes dus.
Maar het Mothership hier sprak met H.T.B. en besloten het verdriet wat te gaan verzachten.
Vervangen kunnen we ze niet, maar we kunnen het leed wat verzachten.
Wordt vervolgd...
Hoop, flyers verspreiden, wachten op haar terugkeer.Vorige week, harde realiteit, Froemel zou nooit meer thuiskomen. Jos zou nooit zijn poezemeisje meer zien.
Schoonzus en schoonbroer ontzettend droevig en dan zwijgen we nog niet van de rakker van 8, wiens poes het was, en de kleinste van den hoop, onze neefjes dus.
Maar het Mothership hier sprak met H.T.B. en besloten het verdriet wat te gaan verzachten.
Vervangen kunnen we ze niet, maar we kunnen het leed wat verzachten.
Wordt vervolgd...
dinsdag 19 november 2013
maandag 18 november 2013
Boterhamwacht
Je moet je als poes, met een hoog moederinstinct, er van gewissen, dat de boterhammekes van M.K.P. zeker niet aangeraakt worden door derden.
Wat zou het nu ook nog handig zijn, als ze ze zou kunnen smeren.
Wat zou het nu ook nog handig zijn, als ze ze zou kunnen smeren.
dinsdag 5 november 2013
Lachen met
We waren weer naar onze tweede home afgelopen weekend en gingen eens de andere kant op. Ditmaal eens langs Oud West ons begeven om daar onze stad te verkennen.
We lopen langs andere winkels, lelijke panden, vuile ramen, een opvang voor daklozen en ook een psychiatrie passeert er op onze weg.
Het is pas als we langs de overkant van de straat terugkeren, we goed en wel zien wat er als soort van kunst op het gebouw van de psychiatrie prijkt.
We lopen langs andere winkels, lelijke panden, vuile ramen, een opvang voor daklozen en ook een psychiatrie passeert er op onze weg.
Het is pas als we langs de overkant van de straat terugkeren, we goed en wel zien wat er als soort van kunst op het gebouw van de psychiatrie prijkt.
Lachen met jezelf is de beste therapie zeker. Of je kan het ook zien als: "Als je zover op de ladder bent geraakt, is het tijd om hier binnen te stappen."
maandag 4 november 2013
Grapjurkjes bij de politie
Vorige week donderdag was er voor de genodigden een voorsmaakje.
En oh, oh, oh, wat was ik die avond dé domme kip, door nog even buitenshuis te gaan eten. Met een vaag gevoel in het hoofd van: "Is dat nu niet vanavond of toch niet?", vertrok ik toch met Mijnheertje Koekepeertje.
Nondeduizendpoten, de hoeken van onze straat, de afrit voor de hulpdiensten, garages, gemarkeerde lijnen, alles stond vol auto's, bij onze terugkeer.
Geen millimeter parkeerruimte meer.
Ondertussen dan maar even gestopt in onze straat, voor andere garages, nadat ik al 10 minuten rondjes had liggen draaien in onze straat.
Komt daar een vrouw aan én die wenst te draaien op de opritten van de garages waar nota bene al geparkeerde auto's (van de buren) staan. En net daar stond ik, net zoals er geen millimeter parkeerruimte meer was, was er ook geen millimeter draairuimte tussen haar auto, die van de oprit en de onze.
Dus ik blijf staan en ik bekijk het tafereeltje, hoor een krakende versnellingsbak, gas planché maar ze geraakt niet gedraaid. En ik? Ik zit nog altijd in de auto... ach ja., tijd zat, want het liep tot 22 uur. :-)
Dus bel ik met "de gratis lijn van de smurfen" en leg dat uit, dat het dé eerste dag is, dat het weer een schandaal is en dat wij als bewoners mét kaart (maar wat ben je ermee na 18 uur en als de straat vol staat) weer frustraties alom is.
Leg uit dat er voor mij een vrouw staat die nog liever tegen auto's zou rijden dan gewoon een straat om te rijden én dat ik het vertik om mij te verplaatsen want dat als ze naar rechts draait er geen enkel probleem is.
En dan krijg ik écht wel grapsmurfje aan de lijn: "Mevrouw, dat is zeker niet fijn én ik begrijp dat dit tot frustraties kan leiden. En het kan ook leiden tot verkeersagressie."
"Ik stuur sowieso een verkeerspatrouille erop af maar ik wens u ondanks alles toch nog een fijne boekenbeurs."
Onnodig te zeggen dat ik het cynisme van de smurf toch wel wist te appreciëren ondanks mijn frustratie.
Ben uitgestapt naar de vrouw toegegaan en gezegd: "Rij toch gewoon gelijk iedere mens een blokje om." Daar was ze het dan eerst nog niet mee eens, want als ik wat achteruit zou rijden kon zij haar bocht wel goed maken. Dus heb ik het nog eens herhaalt en verteld dat ik "gewoon terug in de wagen ging zitten zonder hem in achteruit te zetten."
Een paar tellen later, kon de buurvrouw me vertellen dat we gewoon voor de dokter zijn huis mochten staan.
En zo was alles weer peis en vree, in mijn hoofd.
Och ja, en heb ik nu al verteld dat ik nen behoorlijke koppigen does kan zijn? :-)
En oh, oh, oh, wat was ik die avond dé domme kip, door nog even buitenshuis te gaan eten. Met een vaag gevoel in het hoofd van: "Is dat nu niet vanavond of toch niet?", vertrok ik toch met Mijnheertje Koekepeertje.
Nondeduizendpoten, de hoeken van onze straat, de afrit voor de hulpdiensten, garages, gemarkeerde lijnen, alles stond vol auto's, bij onze terugkeer.
Geen millimeter parkeerruimte meer.
Ondertussen dan maar even gestopt in onze straat, voor andere garages, nadat ik al 10 minuten rondjes had liggen draaien in onze straat.
Komt daar een vrouw aan én die wenst te draaien op de opritten van de garages waar nota bene al geparkeerde auto's (van de buren) staan. En net daar stond ik, net zoals er geen millimeter parkeerruimte meer was, was er ook geen millimeter draairuimte tussen haar auto, die van de oprit en de onze.
Dus ik blijf staan en ik bekijk het tafereeltje, hoor een krakende versnellingsbak, gas planché maar ze geraakt niet gedraaid. En ik? Ik zit nog altijd in de auto... ach ja., tijd zat, want het liep tot 22 uur. :-)
Dus bel ik met "de gratis lijn van de smurfen" en leg dat uit, dat het dé eerste dag is, dat het weer een schandaal is en dat wij als bewoners mét kaart (maar wat ben je ermee na 18 uur en als de straat vol staat) weer frustraties alom is.
Leg uit dat er voor mij een vrouw staat die nog liever tegen auto's zou rijden dan gewoon een straat om te rijden én dat ik het vertik om mij te verplaatsen want dat als ze naar rechts draait er geen enkel probleem is.
En dan krijg ik écht wel grapsmurfje aan de lijn: "Mevrouw, dat is zeker niet fijn én ik begrijp dat dit tot frustraties kan leiden. En het kan ook leiden tot verkeersagressie."
"Ik stuur sowieso een verkeerspatrouille erop af maar ik wens u ondanks alles toch nog een fijne boekenbeurs."
Onnodig te zeggen dat ik het cynisme van de smurf toch wel wist te appreciëren ondanks mijn frustratie.
Ben uitgestapt naar de vrouw toegegaan en gezegd: "Rij toch gewoon gelijk iedere mens een blokje om." Daar was ze het dan eerst nog niet mee eens, want als ik wat achteruit zou rijden kon zij haar bocht wel goed maken. Dus heb ik het nog eens herhaalt en verteld dat ik "gewoon terug in de wagen ging zitten zonder hem in achteruit te zetten."
Een paar tellen later, kon de buurvrouw me vertellen dat we gewoon voor de dokter zijn huis mochten staan.
En zo was alles weer peis en vree, in mijn hoofd.
Och ja, en heb ik nu al verteld dat ik nen behoorlijke koppigen does kan zijn? :-)
zondag 3 november 2013
dinsdag 22 oktober 2013
Going strong
Wij hebben de sneeuw op latten al getrotseerd en nu is M.K.P. aan de beurt.
In de Krokus van het jaar 2014 zal hij op de latten in de sneeuw staan in Oostenrijk.
Daarom dat er veel getraind moet worden op borstels die ingewreven zijn met bruine zeep!
En hij doet het goed, het zal een succes worden.... techniek is alles. Want naar beneden komen kan iedereen. Maar we staan erop dat hij het gecontroleerd kan doen en kan stoppen als er "halt" wordt geroepen.
In de Krokus van het jaar 2014 zal hij op de latten in de sneeuw staan in Oostenrijk.
Daarom dat er veel getraind moet worden op borstels die ingewreven zijn met bruine zeep!
En hij doet het goed, het zal een succes worden.... techniek is alles. Want naar beneden komen kan iedereen. Maar we staan erop dat hij het gecontroleerd kan doen en kan stoppen als er "halt" wordt geroepen.
woensdag 16 oktober 2013
Zo unfair
Vandaag was er een afscheid! Dit afscheid!
Het raakt je.. iemand die zo nog volop in zijn leven moet gaan staan. Iemand die naar dezelfde school ging als ons Mijnheertje Koekepeertje!
Je kijkt naar het nieuws en je ogen branden van de tranen. M.K.P. vraagt: "Mama, huil je nu?"
"Ja jongen! Dit raakt me! Ik ben ook mama!" Ik kan begrijpen wat er door die mensen hun hart gaat.
Maar ik ben zo ontroerd ook, hoe de school van M.K.P. hiermee is omgegaan!
Een dikke pluim voor hen. Ook al had die pluim er beter niet moeten zijn.
Zo unfair!!!
Het raakt je.. iemand die zo nog volop in zijn leven moet gaan staan. Iemand die naar dezelfde school ging als ons Mijnheertje Koekepeertje!
Je kijkt naar het nieuws en je ogen branden van de tranen. M.K.P. vraagt: "Mama, huil je nu?"
"Ja jongen! Dit raakt me! Ik ben ook mama!" Ik kan begrijpen wat er door die mensen hun hart gaat.
Maar ik ben zo ontroerd ook, hoe de school van M.K.P. hiermee is omgegaan!
Een dikke pluim voor hen. Ook al had die pluim er beter niet moeten zijn.
Zo unfair!!!
dinsdag 15 oktober 2013
Au château
Het was zover, we gingen erop uit.
Herinneren jullie nog waar naartoe? Een klein reminderke, het was naar hier.
We vertrokken met een GPS die wat raar deed, want we konden geen straten invoeren in Frankrijk, enkel "le lieu". Am sich, pas de problème. We wisten dat we naar Saint-Omer moesten en dat deed hij perfect. Meer over dit alles later.
En hopsakee, met een volle tank, vertrokken we richting La Douce France. Een tussenstop voor de blaas te ledigen en een broodje te kopen voor den honger die nog moest komen.
En zo reden we eenmaal van de autostrade steeds, au rond point vous devez prendre la deuxième sortie, tout droit vers la centre de Saint-Omer.
Langs den boulevard Pierre Gueillain "gareerden" we de voiture om ons boke naar onze estomac te sturen.
En biebeke herself zou nu eens zien waarom dienen GPS geen straatnamen wou ingeven. Kleine noot: We hadden dan in Ja een beke (Jabbeke) als eens naar H.T.B. gebeld om te vragen wat we verkeerd deden. Die liet ons weten dat: "Ik allicht al twee keren op dat had gedrukt, terwijl dat het niet nodig was!". Ja not dus!!!!
Belange niets van datte.... d'er zat gewoon geen CD in. En daarom dat die altijd vroeg, als ik al duizend keer tot vloekens toe, voor 't vertrek: "Wilt u van de CD of vanuit het geheugen vertrekken?" Als ik dan koos voor CD dan zij die dat ik deze moest plaatsen. Maar pas in Saint-Omer heb ik eens op "ejecter" gedrukt. Ja se... soms ben ik wat dom.
Maar goed, we zijn niet rap uit ons lood geslagen en dus begaven we ons onder het gepeupel. We kwamen terecht op de lokale markt op zaterdag tussen de mensen van daar.
Eerlijkheidshalve... daar lopen wat "halvekes" rond zunne...
Maar ontzettend vriendelijk, zoveel is zeker. Dus we gingen wat wachten in den bar tabac want l'Office du Tourisme is daar onder de midi gesloten. Maar we zijn niet vies van onder de lokale bevolking ons te mengen, dus wij allez hop, nen kleine straffe koffie gaan drinken. Dat het wc behoorlijk vies was en stonk is van ondergeschikt belang als je blaas je laat weten dat het hoogdringend is.
Gewapend met een plan bevonden wij ons maar op 3 kilometer van ons Château. De majesteuze oprit, het mooie kasteel en de vergezichten én een stralende zon waren ons decor.
We hadden onze 4 couloirs gereserveerd als het al donker zou zijn, maar we hadden snel de bar gevonden om ons daar al tegoed te doen aan lekkers.
Herinneren jullie nog waar naartoe? Een klein reminderke, het was naar hier.
We vertrokken met een GPS die wat raar deed, want we konden geen straten invoeren in Frankrijk, enkel "le lieu". Am sich, pas de problème. We wisten dat we naar Saint-Omer moesten en dat deed hij perfect. Meer over dit alles later.
En hopsakee, met een volle tank, vertrokken we richting La Douce France. Een tussenstop voor de blaas te ledigen en een broodje te kopen voor den honger die nog moest komen.
En zo reden we eenmaal van de autostrade steeds, au rond point vous devez prendre la deuxième sortie, tout droit vers la centre de Saint-Omer.
Langs den boulevard Pierre Gueillain "gareerden" we de voiture om ons boke naar onze estomac te sturen.
En biebeke herself zou nu eens zien waarom dienen GPS geen straatnamen wou ingeven. Kleine noot: We hadden dan in Ja een beke (Jabbeke) als eens naar H.T.B. gebeld om te vragen wat we verkeerd deden. Die liet ons weten dat: "Ik allicht al twee keren op dat had gedrukt, terwijl dat het niet nodig was!". Ja not dus!!!!
Belange niets van datte.... d'er zat gewoon geen CD in. En daarom dat die altijd vroeg, als ik al duizend keer tot vloekens toe, voor 't vertrek: "Wilt u van de CD of vanuit het geheugen vertrekken?" Als ik dan koos voor CD dan zij die dat ik deze moest plaatsen. Maar pas in Saint-Omer heb ik eens op "ejecter" gedrukt. Ja se... soms ben ik wat dom.
Maar goed, we zijn niet rap uit ons lood geslagen en dus begaven we ons onder het gepeupel. We kwamen terecht op de lokale markt op zaterdag tussen de mensen van daar.
Eerlijkheidshalve... daar lopen wat "halvekes" rond zunne...
Maar ontzettend vriendelijk, zoveel is zeker. Dus we gingen wat wachten in den bar tabac want l'Office du Tourisme is daar onder de midi gesloten. Maar we zijn niet vies van onder de lokale bevolking ons te mengen, dus wij allez hop, nen kleine straffe koffie gaan drinken. Dat het wc behoorlijk vies was en stonk is van ondergeschikt belang als je blaas je laat weten dat het hoogdringend is.
Gewapend met een plan bevonden wij ons maar op 3 kilometer van ons Château. De majesteuze oprit, het mooie kasteel en de vergezichten én een stralende zon waren ons decor.
We deden une promenade de santé... La Reine met een sigaretje bij de hand. Laten we zeggen dat de lucht dan gezuiverd werd door de bomen.
We hadden onze 4 couloirs gereserveerd als het al donker zou zijn, maar we hadden snel de bar gevonden om ons daar al tegoed te doen aan lekkers.
La Reine poseerde ook nog met een blote madam, dat is nogal durven hé. En als je denkt dat het dan een kunstenaar van de streek was, belange niet... maar énen van La Reine haar kanten.
We hebben echt de tijd van ons leven gehad.
Bedankt Reine en ook bedankt H.T.B en Mijnheertje Koekepeertje, die les Prinskes van het kasteel van Lebbeek goed hebben verzorgd.
dinsdag 24 september 2013
Mantra
Je suis, tu es, il est, nous sommes, vous êtes, ils sont...
Keer op, keer, op keer opnieuw.
Frans is nieuw en daarom herhalen zoals een mantra!
Tranen ervoor? Ja, maar het is leren.
Het komt wel en als je basis goed zit, dan lukt je dat wel. En waar een wil is, is zeker een weg.
Keer op, keer, op keer opnieuw.
Frans is nieuw en daarom herhalen zoals een mantra!
Tranen ervoor? Ja, maar het is leren.
Het komt wel en als je basis goed zit, dan lukt je dat wel. En waar een wil is, is zeker een weg.
maandag 23 september 2013
Russen
Vooral die met een vier voor.
Dat leeft momenteel bij Mijnheertje Koekepeertje.
Het zit te broeien dus er kan er nog eentje bijkomen. Maar we hebben ons gewapend dankzij de dokter.
Dat leeft momenteel bij Mijnheertje Koekepeertje.
Het zit te broeien dus er kan er nog eentje bijkomen. Maar we hebben ons gewapend dankzij de dokter.
Vervreemding
M.K.P. vraagt me op woensdagochtend of La Reine het nieuws om 13 uur mag zien.
Tuurlijk mag dat, Reinen en Roi's mag je niets ontzeggen.
Ik vraag zelfs nog of het niet uit puur eigenbelang is (men kent dat Mijnheertje Koekepeertje wel beter, dan hij denkt), en hij zou bijna durven zweren op de urne van Le Roi's dat het niet het geval is.
Bij mijn thuiskomst van den arbeid licht La Reine me in over wat zich heeft afgespeeld.
Hij had gevraagd of ze zeker was dat ze niet wou kijken.
Wanneer ze dit beaamde en liet weten dat ze dat in le Chateau de Lebbeek ook niet doet kreeg ze dit als antwoord: "Oma, als je niet naar het nieuws gaat kijken gaat je wereldvreemd worden!"
Tuurlijk mag dat, Reinen en Roi's mag je niets ontzeggen.
Ik vraag zelfs nog of het niet uit puur eigenbelang is (men kent dat Mijnheertje Koekepeertje wel beter, dan hij denkt), en hij zou bijna durven zweren op de urne van Le Roi's dat het niet het geval is.
Bij mijn thuiskomst van den arbeid licht La Reine me in over wat zich heeft afgespeeld.
Hij had gevraagd of ze zeker was dat ze niet wou kijken.
Wanneer ze dit beaamde en liet weten dat ze dat in le Chateau de Lebbeek ook niet doet kreeg ze dit als antwoord: "Oma, als je niet naar het nieuws gaat kijken gaat je wereldvreemd worden!"
zondag 22 september 2013
En of
Het goed was met La Reine in Amsterdam.
Reken maar van yesssss.
De nacht van vrijdag op zaterdag heeft het geregend.. dan denk je: "Nondejuu! Nu?
Maar toen in 's ochtends, geladen met paraplu en jas, naar de bakker ging voelde het aangenaam warm... het druppelde wat, maar ach.
Nog even langs den Albert en toen was het droog, dus alle reden om de stad in te trekken.
We gingen eerst langs de Oosterdokkaai... en daar heb je altijd trok (= tocht), so what's new?
Het DE-koffiehuis zorgt dan wel voor de opwarming.
We hebben gewandeld, gaan varen, langs de Kalverstraat geweest, de Bijenkorf bezocht.
We hebben een leuke tijd gehad...
Gelachen, wijn gedronken, lekker gaan eten hier.
Zondag langs het Vondelpark naar het Leidse plein, dan gaan varen, nog wat stad laten zien.
Goh.... tijd te kort... maar wel genieten.
En dat we moe waren.... dat zal wel normaal geweest zijn.. maar het was leuk! En zeker voor herhaling vatbaar.
Reken maar van yesssss.
De nacht van vrijdag op zaterdag heeft het geregend.. dan denk je: "Nondejuu! Nu?
Maar toen in 's ochtends, geladen met paraplu en jas, naar de bakker ging voelde het aangenaam warm... het druppelde wat, maar ach.
Nog even langs den Albert en toen was het droog, dus alle reden om de stad in te trekken.
We gingen eerst langs de Oosterdokkaai... en daar heb je altijd trok (= tocht), so what's new?
Het DE-koffiehuis zorgt dan wel voor de opwarming.
We hebben gewandeld, gaan varen, langs de Kalverstraat geweest, de Bijenkorf bezocht.
We hebben een leuke tijd gehad...
Gelachen, wijn gedronken, lekker gaan eten hier.
Zondag langs het Vondelpark naar het Leidse plein, dan gaan varen, nog wat stad laten zien.
Goh.... tijd te kort... maar wel genieten.
En dat we moe waren.... dat zal wel normaal geweest zijn.. maar het was leuk! En zeker voor herhaling vatbaar.
donderdag 5 september 2013
De eerste woorden
M.K.P's eerste woorden liggen uiteraard al een ruime tijd achter ons.
Het is vaak een "waterval" aan woorden die je ondergaat, maar dat heeft hij van zijnen papa hoor.
Dé eerste franse woorden waren er en het ging al over drinken. Allez, dis donc zeggg, ze direct aan den drank in het Frans zetten. :-)
In de school hanteren ze het principe dat de uitspraak goed is omdat ze gemerkt hadden in de loop van de jaren dat het durven spreken niet zo goed was. Daarom leggen ze nu meer de nadruk op het uitspreken.
De eerste les was er eentje waar je dan drie prentjes had, maar het staat er niet bij hoe het noemt. Wat lastig maar gelukkig is mama iemand die graag Frans spreekt én dus kan helpen.
"Water, mama?" - "De l'eau, jongen."
"Melk, mama?" - "Du lait, schat!"
"Appelsiensap, mama?" - "Jus d'orange, welp!"
"Neeje, mama, dat was het niet!" Onze juf zei: "Aquarius ofzoiets!"
Dat wordt nog lachen, dat Frans.
Het is vaak een "waterval" aan woorden die je ondergaat, maar dat heeft hij van zijnen papa hoor.
Dé eerste franse woorden waren er en het ging al over drinken. Allez, dis donc zeggg, ze direct aan den drank in het Frans zetten. :-)
In de school hanteren ze het principe dat de uitspraak goed is omdat ze gemerkt hadden in de loop van de jaren dat het durven spreken niet zo goed was. Daarom leggen ze nu meer de nadruk op het uitspreken.
De eerste les was er eentje waar je dan drie prentjes had, maar het staat er niet bij hoe het noemt. Wat lastig maar gelukkig is mama iemand die graag Frans spreekt én dus kan helpen.
"Water, mama?" - "De l'eau, jongen."
"Melk, mama?" - "Du lait, schat!"
"Appelsiensap, mama?" - "Jus d'orange, welp!"
"Neeje, mama, dat was het niet!" Onze juf zei: "Aquarius ofzoiets!"
Dat wordt nog lachen, dat Frans.
Den uitslag van den autocontrol
3 kwarties zweten!! Niet van stress, want dat heb ik nooit bij den autocontrol. :-) Maar van de 33 graden warmte op den tarmac.
Eén stommiteit bij het controleren van de lichten.
"Madam!!! Ik zien niets van lichten zunne! Staat uw contact wel oep?"
Ik: "Euhhh, nieje!!! Stomme geit dat ik ben!"
Maar buiten die éne was het goed... en we krijgen een mooi groen papierke.
Love it... en die stress, die was nergens voor nodig... maar toch he!!! :-)
Eén stommiteit bij het controleren van de lichten.
"Madam!!! Ik zien niets van lichten zunne! Staat uw contact wel oep?"
Ik: "Euhhh, nieje!!! Stomme geit dat ik ben!"
Maar buiten die éne was het goed... en we krijgen een mooi groen papierke.
Love it... en die stress, die was nergens voor nodig... maar toch he!!! :-)
woensdag 4 september 2013
Den autocontrol!
Morgen gaan we met de auto naar de technische keuring aka den autocontrol!
Laat dat nu net iets zijn waar het bij mij aanvoelt alsof ik examen moet doen.
Vorig jaar wist ik links van rechts niet te onderscheiden en heb ik toen ik de motorkap niet zelf open had gekregen, puur van de zenuwen zei: "Stoere mannen zoals jullie kunnen dat wel!" had ik mezelf wel kunnen slagen om die uitspraak. Maar goed, ze was open!
"Zet nu uw faren (grote lichten) maar es op." Check, gelukt.
Controleur: "Madam, uw faren!"
Ik: "Maar die ston toch oep!!!!??? Hoeveel faren heb ik misschien?" Controleur: "Ach ja, ik zient!"
Allokes, dit liep wel goed... opletten hé Mijnheer De Controleur.
Dan nog maar te zwijgen over 't feit dat ik vroeg of ik mocht doorrijden (op het einde) dat de controleur (of hoe noemde dat?) zei: "Madam, ik zou eerst wachten tot ik de brug wat lager heb gezet!"
Als je eens goed wilt lachen met mij... rep u dan naar den autocontrol van Hoboken.
Ik, wel ik zal kunnen lachen als we een "groen" kaart hebben.
Toen ik vorig jaar vroeg of hij erdoor was, hielde ze me nog wat in spanning door te zeggen:"We zullen eensssssssssssssssssssssssssssssssss ziennnnnnnnnnnnnnnnnnnnn".
En toen we dan doorreden, wist ik ook ineens niet meer hoe ik de auto in achteruit moest zetten!
Stress voor den control? Moi? Jamais?
Laat dat nu net iets zijn waar het bij mij aanvoelt alsof ik examen moet doen.
Vorig jaar wist ik links van rechts niet te onderscheiden en heb ik toen ik de motorkap niet zelf open had gekregen, puur van de zenuwen zei: "Stoere mannen zoals jullie kunnen dat wel!" had ik mezelf wel kunnen slagen om die uitspraak. Maar goed, ze was open!
"Zet nu uw faren (grote lichten) maar es op." Check, gelukt.
Controleur: "Madam, uw faren!"
Ik: "Maar die ston toch oep!!!!??? Hoeveel faren heb ik misschien?" Controleur: "Ach ja, ik zient!"
Allokes, dit liep wel goed... opletten hé Mijnheer De Controleur.
Dan nog maar te zwijgen over 't feit dat ik vroeg of ik mocht doorrijden (op het einde) dat de controleur (of hoe noemde dat?) zei: "Madam, ik zou eerst wachten tot ik de brug wat lager heb gezet!"
Als je eens goed wilt lachen met mij... rep u dan naar den autocontrol van Hoboken.
Ik, wel ik zal kunnen lachen als we een "groen" kaart hebben.
Toen ik vorig jaar vroeg of hij erdoor was, hielde ze me nog wat in spanning door te zeggen:"We zullen eensssssssssssssssssssssssssssssssss ziennnnnnnnnnnnnnnnnnnnn".
En toen we dan doorreden, wist ik ook ineens niet meer hoe ik de auto in achteruit moest zetten!
Stress voor den control? Moi? Jamais?
Home alone
Het nieuwe schooljaar luidde ineens ook de info-avond in. Het eerste gedeelte is altijd volgens een vast stramien , het twee eigenlijk, maar zo net dat tikkeltje anders.
Dus ook zo gisteren.
Er werd maandag een hoorn des overvloeds gekookt, zodat het snel zou gaan want het Mothership mag niet gaan stressen.
Mijnheertje Koekepeertje moest zijn wekker op zijn GSM zetten zodat hij tijdig naar bed zou gaan.
De avond verliep vlot en ik kon al vrij snel laten weten dat ik onderweg was.
En wat was hij lief: "Mama, ik lag al in mijn bed."
Check! Hij had naar zijn wekker geluisterd.
Maar het allerschattigste was toch: "Ik wou de afwas nog wegzetten én toen zag ik op mijn klok dat het vijf vóór negen was. Dus heb ik mijn computer maar snel afgesloten en ben ik gaan slapen!"
Loslaten is dat ook. Hij had het goed gedaan. Hij was al eerder eens alleen geweest maar niet zo lang. Perfect en fier gelijk een gieter om de lovende woorden.
Dus ook zo gisteren.
Er werd maandag een hoorn des overvloeds gekookt, zodat het snel zou gaan want het Mothership mag niet gaan stressen.
Mijnheertje Koekepeertje moest zijn wekker op zijn GSM zetten zodat hij tijdig naar bed zou gaan.
De avond verliep vlot en ik kon al vrij snel laten weten dat ik onderweg was.
En wat was hij lief: "Mama, ik lag al in mijn bed."
Check! Hij had naar zijn wekker geluisterd.
Maar het allerschattigste was toch: "Ik wou de afwas nog wegzetten én toen zag ik op mijn klok dat het vijf vóór negen was. Dus heb ik mijn computer maar snel afgesloten en ben ik gaan slapen!"
Loslaten is dat ook. Hij had het goed gedaan. Hij was al eerder eens alleen geweest maar niet zo lang. Perfect en fier gelijk een gieter om de lovende woorden.
dinsdag 3 september 2013
Woordenboek
Sinds de nieuwe GSM in mijn handen is gekomen heb al wat SMS-en verstuurd waar de woordenboek een stokje voor stak.
Hij corrigeerde daar waar ik zeker niet de bedoeling had om iets in die trant de ether in te gaan gooien.
Zo was er naar La Reine de boodschap: "We zitten op de grietjes te wachten."
Dat was dus een G die een F moest zijn. Zo begrijpt u ineens dat sommige mensen al eens een verkeerd beeld van je kunnen krijgen.
Hij corrigeerde daar waar ik zeker niet de bedoeling had om iets in die trant de ether in te gaan gooien.
Zo was er naar La Reine de boodschap: "We zitten op de grietjes te wachten."
Dat was dus een G die een F moest zijn. Zo begrijpt u ineens dat sommige mensen al eens een verkeerd beeld van je kunnen krijgen.
zondag 25 augustus 2013
Kasteeldames
La Reine en ikzelf zullen ons in oktober onderdompelen in de kasteelsfeer.
Eindelijk, want omwille van het "op uw blaas gaan-avontuur" is dat maar uitgesteld en uitgesteld en nu hebben we "la vache bij de horens" gevat.
We opteerden eerst voor La Belgique om dan ons centen te gaan deponeren in de outlet van Maasmechelen en daarna ons naar een kasteel in Lanaken te begeven.
Maar we konden er niet boeken op de door ons gekozen data en dus moesten we op zoek naar een ander Château. Niet evident quoi, als je maar uit 40 kastelen kunt kiezen.
In een ver verleden en ook met met mijn vorige werk waren we eens in Borgloon belandt, waar we hadden gelogeerd in een kasteel om u tegen te zeggen qua logies, qua eten et sûrtout qua vin. Nadien zijn we dan Vespa gaan rijden tussen de appelbomen. Maar laat da château nu net zijn boeken hebben neergelegd.
Dus sprak Halve Trouwboek gevleugelde woorden: "Zegggg, ge gaat een kleine 150 km rijden in België waarom doe je er dan geen 20 km bij en rij je naar Frankrijk?" "Naar een kasteel dat qua eten héél goed scoort (vroegere baas van H.T.B. gaat altijd er naartoe als hij in die streek is en dat mag als referentie genomen worden)."
Tja, dan weet je dat hij gelijk heeft en dat La Reine ook hiermee meer dan tevreden zal zijn.
Dus we gaan ons onderdompelen in de Cap-Gris-Nez en gaan nadien ons tegoed doen aan een viergangen-diner en 's ochtends aan een uitgebreid ontbijt.
Life can be beautiful.
En H.T.B. en Mijnheertje Koekepeertje dan, zal u zich afvragen? Wel, die gaan les petits princes van La Reine en wijlen Le Roi verzorgen in het Château van Lebbeek.
Maar voor het zover is, gaan La Reine en Mijnheertje Koekepeertje en ikzelf nog Amsterdam in september onveilig maken. En H.T.B, hoor ik u nu weer vragen? Wel, die gaat gewoon op mannenweekend met de golf-buddies.
Eindelijk, want omwille van het "op uw blaas gaan-avontuur" is dat maar uitgesteld en uitgesteld en nu hebben we "la vache bij de horens" gevat.
We opteerden eerst voor La Belgique om dan ons centen te gaan deponeren in de outlet van Maasmechelen en daarna ons naar een kasteel in Lanaken te begeven.
Maar we konden er niet boeken op de door ons gekozen data en dus moesten we op zoek naar een ander Château. Niet evident quoi, als je maar uit 40 kastelen kunt kiezen.
In een ver verleden en ook met met mijn vorige werk waren we eens in Borgloon belandt, waar we hadden gelogeerd in een kasteel om u tegen te zeggen qua logies, qua eten et sûrtout qua vin. Nadien zijn we dan Vespa gaan rijden tussen de appelbomen. Maar laat da château nu net zijn boeken hebben neergelegd.
Dus sprak Halve Trouwboek gevleugelde woorden: "Zegggg, ge gaat een kleine 150 km rijden in België waarom doe je er dan geen 20 km bij en rij je naar Frankrijk?" "Naar een kasteel dat qua eten héél goed scoort (vroegere baas van H.T.B. gaat altijd er naartoe als hij in die streek is en dat mag als referentie genomen worden)."
Tja, dan weet je dat hij gelijk heeft en dat La Reine ook hiermee meer dan tevreden zal zijn.
Dus we gaan ons onderdompelen in de Cap-Gris-Nez en gaan nadien ons tegoed doen aan een viergangen-diner en 's ochtends aan een uitgebreid ontbijt.
Life can be beautiful.
En H.T.B. en Mijnheertje Koekepeertje dan, zal u zich afvragen? Wel, die gaan les petits princes van La Reine en wijlen Le Roi verzorgen in het Château van Lebbeek.
Maar voor het zover is, gaan La Reine en Mijnheertje Koekepeertje en ikzelf nog Amsterdam in september onveilig maken. En H.T.B, hoor ik u nu weer vragen? Wel, die gaat gewoon op mannenweekend met de golf-buddies.
woensdag 21 augustus 2013
maandag 19 augustus 2013
Keuzemenu
Als je auto regelmatig zonder dat er maar één lampje oplicht met een indicatie van "dat is er loos", stilvalt dan ga je normaal naar de garage.
Burenbron zijn auto heeft kuren en zo viel hij dus onlangs ook stil op het derde rijvak in volle spits.
Toevallig kwamen de zwaantjes achter hem aan en die hebben hem dan veilig naar de pechstrook gebracht.
Maar als dat zo vaak voorkomt, wat doe je dan?
A: Je gaat er mee langs de garage
B: Je doet niets
Dan kies je A.
Je garage zegt dat het toch wel eens interessant zou zijn om hem binnen te brengen.
Wat doe je dan?
C: Je volgt het advies van de garage op
D: Je belt je schoonvader en vraagt of hij er eens wilt naar kijken
E: Je gaat niet langs bij je schoonvader en je negeert het advies
Je doet D maar je kiest voor E!
Wat doe je dan?
F: Je gaat junkfood eten elk weekend en bespaart op de garagekosten
G: Je laat een prijsofferte maken zodat je een idee hebt van de kost.
H: Je denkt na en je beseft dat het moet opgelost worden
I: Je krijgt van buurman op je donder omdat je je auto naar de verdoemenis aan het helpen bent.
Wel dan kies je F uiteraard en denk je niet na dat G misschien je angst kan wegnemen met betrekking tot het kostenplaatje. Maar aan H daar denk je zelfs niet aan en verschiet dan van I.
Burenbron zijn auto heeft kuren en zo viel hij dus onlangs ook stil op het derde rijvak in volle spits.
Toevallig kwamen de zwaantjes achter hem aan en die hebben hem dan veilig naar de pechstrook gebracht.
Maar als dat zo vaak voorkomt, wat doe je dan?
A: Je gaat er mee langs de garage
B: Je doet niets
Dan kies je A.
Je garage zegt dat het toch wel eens interessant zou zijn om hem binnen te brengen.
Wat doe je dan?
C: Je volgt het advies van de garage op
D: Je belt je schoonvader en vraagt of hij er eens wilt naar kijken
E: Je gaat niet langs bij je schoonvader en je negeert het advies
Je doet D maar je kiest voor E!
Wat doe je dan?
F: Je gaat junkfood eten elk weekend en bespaart op de garagekosten
G: Je laat een prijsofferte maken zodat je een idee hebt van de kost.
H: Je denkt na en je beseft dat het moet opgelost worden
I: Je krijgt van buurman op je donder omdat je je auto naar de verdoemenis aan het helpen bent.
Wel dan kies je F uiteraard en denk je niet na dat G misschien je angst kan wegnemen met betrekking tot het kostenplaatje. Maar aan H daar denk je zelfs niet aan en verschiet dan van I.
dinsdag 6 augustus 2013
Wat een vakantie kan brengen
E.T. phone home! Enkel houdt M.K.P. zijn vingers wat anders, maar zolang je thuis geraakt is het goed.
Je gaat op kartstage en daar mag je op dag 2 in een grote kart gaan zitten. Laat die spieren maar trainen tot Muscles from Antwerp.
Staan naast "Het idool van uw riool" ('t Ruimerke - typisch Antweirps) , neen excuseer, het "idool van uwe papa", den Tiger (dienen van de Woods). En je vindt deze top (kijk maar naar het duimpje).
Je waait uit aan de Noordzeekuste en bezoekt het leven van de zee (laat de foto maar zelf reclame maken).
Je gaat varen in Amsterdam.
En je laat de toverbol verkleuren in je mond.
Uiteraard is de vakantie nog niet ten einde en zijn er nog een paar mensen die hiertoe zullen bijdragen om er een leuke vakantie van te maken.
Aan diegene die het tot hiertoe al hebben ingevuld... tankjoewel!!!!!!
Je gaat op kartstage en daar mag je op dag 2 in een grote kart gaan zitten. Laat die spieren maar trainen tot Muscles from Antwerp.Staan naast "Het idool van uw riool" ('t Ruimerke - typisch Antweirps) , neen excuseer, het "idool van uwe papa", den Tiger (dienen van de Woods). En je vindt deze top (kijk maar naar het duimpje).
Je waait uit aan de Noordzeekuste en bezoekt het leven van de zee (laat de foto maar zelf reclame maken).
Je gaat varen in Amsterdam.
En je laat de toverbol verkleuren in je mond.
Uiteraard is de vakantie nog niet ten einde en zijn er nog een paar mensen die hiertoe zullen bijdragen om er een leuke vakantie van te maken.
Aan diegene die het tot hiertoe al hebben ingevuld... tankjoewel!!!!!!
Wijnadvies
La Reine kreeg van haar buurvrouw een paar flessen wijn omdat zij steeds netjes de brievenbus leeg maakte als zij in de West-Vlaanders waren.
En boven op de wijn kreeg ze nog een extra tip: "Reine, deze moet je éérst uitdrinken want die is al van 2009!"
La Reine heeft haar lach moeten inhouden totdat de brug voor het kasteel weer naar boven was gehesen (maw de buurvrouw door het gat van de timmerman weer huiswaarts was gekeerd).
En boven op de wijn kreeg ze nog een extra tip: "Reine, deze moet je éérst uitdrinken want die is al van 2009!"
La Reine heeft haar lach moeten inhouden totdat de brug voor het kasteel weer naar boven was gehesen (maw de buurvrouw door het gat van de timmerman weer huiswaarts was gekeerd).
Zalig gras
Dat vond Ramses, van La Reine, ook toen ik een bananenschil in de groencontainer ging doen.Mee buiten langs de voordeur, om dan lekker te gaan rollen in het gras.
maandag 5 augustus 2013
Happiness, just around the corner
Trap ik zonet (met blote voet) toch wel in de maaginhoud van één van de poezen.
Brengt dit nu geluk?
Geluk zit in je hoofd... maar of ik dit nu net in mijn gedachten had, is toch voer om aan te twijfelen.
Brengt dit nu geluk?
Geluk zit in je hoofd... maar of ik dit nu net in mijn gedachten had, is toch voer om aan te twijfelen.
Als er nu nog ene...
Met de deur slaagt, dan staat er geen deur meer in.
Ik kwam daarnet thuis van het werk en de kleinste buurman stond op de trap. Lachte naar mij, maar er zat iets Filou-achtig in.
En ja hoor, hij duwde de deur open om ze met een knal dicht te gooien achter zijn kleine derrière.
En toen dacht ik: "Jammer van de vingertjes!"
Neen, ze zaten er niet tussen maar het had toegestaan geweest.
Ik ben helemaal niet stout door dit te zeggen en ik wens dit niemand toe, want ochhhhh dat gevoel van "je broek bevochtigen van de pijn" kent ieder van ons wel. Figuurlijk gesproken dan.
Maar dat dichtslagen gebeurt hier vaak, te vaak en dan heb je op één dag wel zo'n moment dat je denkt: "Nu zoude eens prijs mogen hebben!" Zodat je kan spreken van een wijze les.
En zo ging het maar door, nog eens, en nog eens én nog eens.
Loontje komt wel eens om zijn boontje. :-)
En ohhhhhh, wat hoor ik nu? Een deur die wordt dicht gedaan. Compleet verrast! Halleluja, Praise the lord.
Ik kwam daarnet thuis van het werk en de kleinste buurman stond op de trap. Lachte naar mij, maar er zat iets Filou-achtig in.
En ja hoor, hij duwde de deur open om ze met een knal dicht te gooien achter zijn kleine derrière.
En toen dacht ik: "Jammer van de vingertjes!"
Neen, ze zaten er niet tussen maar het had toegestaan geweest.
Ik ben helemaal niet stout door dit te zeggen en ik wens dit niemand toe, want ochhhhh dat gevoel van "je broek bevochtigen van de pijn" kent ieder van ons wel. Figuurlijk gesproken dan.
Maar dat dichtslagen gebeurt hier vaak, te vaak en dan heb je op één dag wel zo'n moment dat je denkt: "Nu zoude eens prijs mogen hebben!" Zodat je kan spreken van een wijze les.
En zo ging het maar door, nog eens, en nog eens én nog eens.
Loontje komt wel eens om zijn boontje. :-)
En ohhhhhh, wat hoor ik nu? Een deur die wordt dicht gedaan. Compleet verrast! Halleluja, Praise the lord.
vrijdag 2 augustus 2013
We scare because we care!
H.T.B was jarig op 31 juli, net zoals al de andere jaren al.. raar hoor.
M.K.P. en ik hadden al een paar weken op voorhand een plan gemaakt samen met H.T.B. zijn Broertje en schoonzusje.
En goh, dat was toch schrikken, maar op een aangename manier, toen H.T.B. op woensdag van de bakker kwam en deze totaal onverwacht voor hem, ineens achter zijn rug "Happy Birthday" zongen, daar in Amsterdam.
Dus "we scare because we care", was héél toepasselijk omdat we verwacht werden bij Pixar. Binnen mochten we geen foto's maken. En je weet onmiddellijk waarom als je ziet dat het dé orginele schetsen, storyboards, etc... van dat knap team van Disney Pixar is.
Enkel bij het verlaten van de tentoonstelling mocht het wel.
We werden getrakteerd door Broertje op een Magnum. En niet zomaar eentje, maar een gepersonaliseerde.
Een boottocht volgde, lekker gaan eten en veel lachen!
Broertje leerde M.K.P. hoe hij mooie foto's kan maken met effecten. We liepen van De Dam naar de Negen straatjes en weer terug. Zagen de walletjes en de madammen die erbij horen.
Snoven de wiet op en stapten behoorlijk wat kilometertjes.
Fijne herinneringen die in ons hart weer voor vreugde hebben gezorgd.
M.K.P. en ik hadden al een paar weken op voorhand een plan gemaakt samen met H.T.B. zijn Broertje en schoonzusje.
En goh, dat was toch schrikken, maar op een aangename manier, toen H.T.B. op woensdag van de bakker kwam en deze totaal onverwacht voor hem, ineens achter zijn rug "Happy Birthday" zongen, daar in Amsterdam.
Dus "we scare because we care", was héél toepasselijk omdat we verwacht werden bij Pixar. Binnen mochten we geen foto's maken. En je weet onmiddellijk waarom als je ziet dat het dé orginele schetsen, storyboards, etc... van dat knap team van Disney Pixar is.Enkel bij het verlaten van de tentoonstelling mocht het wel.
We werden getrakteerd door Broertje op een Magnum. En niet zomaar eentje, maar een gepersonaliseerde.Een boottocht volgde, lekker gaan eten en veel lachen!
Broertje leerde M.K.P. hoe hij mooie foto's kan maken met effecten. We liepen van De Dam naar de Negen straatjes en weer terug. Zagen de walletjes en de madammen die erbij horen.
Snoven de wiet op en stapten behoorlijk wat kilometertjes.
Fijne herinneringen die in ons hart weer voor vreugde hebben gezorgd.
maandag 29 juli 2013
Geef mij maar Amsterdam.
Morgen zitten wij bij het krieken van de jour, al op de Thalys richting Amsterdam.Er zijn veel things to do, things to see.......
En nadien dus, things to tell.
woensdag 17 juli 2013
Voor altijd ermee verbonden
De zee, zal altijd met haar verbonden zijn. Het leuke vissershuisje waar ik met mémé en pépé veel ben naartoe geweest als we een bezoekje brachten wanneer we zelf in "den bunker" logeerde.
Nadat pépé er niet meer was en den bunker ook niet meer als residentie met Pasen en grote vakantie werd gebruikt, logeerde we bij haar wel eens.
Of als het rijbewijs er was dan reden we naar daar met de auto om de zussen een fijne dag te bezorgen.
En wat hebben we gelachen toen we dan 's middags naar de Chinees op den dijk gingen eten. De twee zussen gingen een sanitaire stop maken en dan hoorde je ze tot vooraan in het restaurant tegen elkaar bezig:"Jeanneke? Zijdernog?"
Mooie herinneringen...
En herinneringen doen deugd, zeker nu.
Slaap zacht, tante Ia.
Nadat pépé er niet meer was en den bunker ook niet meer als residentie met Pasen en grote vakantie werd gebruikt, logeerde we bij haar wel eens.
Of als het rijbewijs er was dan reden we naar daar met de auto om de zussen een fijne dag te bezorgen.
En wat hebben we gelachen toen we dan 's middags naar de Chinees op den dijk gingen eten. De twee zussen gingen een sanitaire stop maken en dan hoorde je ze tot vooraan in het restaurant tegen elkaar bezig:"Jeanneke? Zijdernog?"
Mooie herinneringen...
En herinneringen doen deugd, zeker nu.
Slaap zacht, tante Ia.
dinsdag 9 juli 2013
I believe I can fly
Afgelopen weekend zag ik een tafereeltje van het genre: "Als ik eraan terug denk, dan moet ik nog altijd erom lachen!"
Een hond en zijn hondenbuggy waren de hoofdrolspelers van dit alles.
Wat je met een hond doet in een hondenbuggy snap ik nog steeds niet zo goed. Oké, je wandelt ermee en je hond maakt zich niet moe. Maar of het dan bevorderlijk is voor de hond zijn lijn, dat is een andere vraag.
Enfin, voor onze deur ligt een riooldeksel, alhoewel ik eerder denk dat het iets met het water te maken heeft maar dat is nu even van minder belang. Echter is wel het feit dat het deksel niet meer volledig is, er ontbreekt een stukje beton.
Dus mijnheer en mevrouw Woefwoef wandelen met de woef in zijn woefenbuggy en het gaat er gezellig aan toe. De woef kan zijn neusje wel niet ergens tegenaan drukken om te snuffelen, maar who cares!
En "then we proudly present you" een stukske beton dat ontbreekt.
De woefenbuggy kantelt met zijn voorste wieltjes en hij kiept naar voor én hierdoor krijg je een hefboomeffect en wordt de Woef me daar gelanceerd met een snelheid om u tegen te zeggen.
Recht met zijn snorharen en snoet tegen de troittoirstenen.
Ik kwam niet meer bij, echt niet!
Mijnheer en mevrouw Woefwoef namen het woefke op en zetten het terug in de buggy en begonnen gelijk bezorgde hondenouders over het snoeteke te wrijven.
Ik kon door het lachen door maar aan één ding denken: "Woefkes die ge niet vast maakt in hunne buggy, dat is gelijk kinnekes. Dat valt daaruit als ge per ongeluk ergens over gaat rijden en de buggy kantelt!"
Een hond en zijn hondenbuggy waren de hoofdrolspelers van dit alles.
Wat je met een hond doet in een hondenbuggy snap ik nog steeds niet zo goed. Oké, je wandelt ermee en je hond maakt zich niet moe. Maar of het dan bevorderlijk is voor de hond zijn lijn, dat is een andere vraag.
Enfin, voor onze deur ligt een riooldeksel, alhoewel ik eerder denk dat het iets met het water te maken heeft maar dat is nu even van minder belang. Echter is wel het feit dat het deksel niet meer volledig is, er ontbreekt een stukje beton.
Dus mijnheer en mevrouw Woefwoef wandelen met de woef in zijn woefenbuggy en het gaat er gezellig aan toe. De woef kan zijn neusje wel niet ergens tegenaan drukken om te snuffelen, maar who cares!
En "then we proudly present you" een stukske beton dat ontbreekt.
De woefenbuggy kantelt met zijn voorste wieltjes en hij kiept naar voor én hierdoor krijg je een hefboomeffect en wordt de Woef me daar gelanceerd met een snelheid om u tegen te zeggen.
Recht met zijn snorharen en snoet tegen de troittoirstenen.
Ik kwam niet meer bij, echt niet!
Mijnheer en mevrouw Woefwoef namen het woefke op en zetten het terug in de buggy en begonnen gelijk bezorgde hondenouders over het snoeteke te wrijven.
Ik kon door het lachen door maar aan één ding denken: "Woefkes die ge niet vast maakt in hunne buggy, dat is gelijk kinnekes. Dat valt daaruit als ge per ongeluk ergens over gaat rijden en de buggy kantelt!"
Anatomie
M.K.P.: "Mama! Mama! Mama! Uw achillespees is bijna genezen!"
Dat zei hij daarnet toen ik mijn haren omhoog stak met een speld.
Hij bedoelde eigenlijk mijn "eczeem" in mijn nek. En het is waar, het staat wat mooier als voorheen.
Dat zei hij daarnet toen ik mijn haren omhoog stak met een speld.
Hij bedoelde eigenlijk mijn "eczeem" in mijn nek. En het is waar, het staat wat mooier als voorheen.
maandag 8 juli 2013
Hangouderen
Sinds een paar dagen hebben wij ze op de richel van onze tuin.
Eerst zaten ze aan de overkant met een opblaasbaar zwembadje, tafeltje, chips en drank (meestal van het frisse genre).
Maar toen vroegen de kinderen of ze mochten fietsen en was het gras niet meer goed bevonden en verkoos men de overkant.
Laat nu aan onze tuin net geen metalen buisje meer zijn en dat zit toch wat handiger én men heeft meer ruimte om den derrière op te plaatsen.
Dus als je thuis komt van het werk, dan krijg je er een héél welkomscomité zomaar voor niets bij! Al goedenavond zeggend tegen al die buren en/of al zigzaggend langs de fietsjes van de kindjes baan je je een weg naar de voordeur.
En deze avond kwam ik aangereden en ik was wat teleurgesteld, geen hangouderen voor de deur.
Waar waren ze nu toch?
Maar toen ik na de afwas geroezemoes hoorde, zag ik ze weer zitten, onze hangouderen.
Eerst zaten ze aan de overkant met een opblaasbaar zwembadje, tafeltje, chips en drank (meestal van het frisse genre).
Maar toen vroegen de kinderen of ze mochten fietsen en was het gras niet meer goed bevonden en verkoos men de overkant.
Laat nu aan onze tuin net geen metalen buisje meer zijn en dat zit toch wat handiger én men heeft meer ruimte om den derrière op te plaatsen.
Dus als je thuis komt van het werk, dan krijg je er een héél welkomscomité zomaar voor niets bij! Al goedenavond zeggend tegen al die buren en/of al zigzaggend langs de fietsjes van de kindjes baan je je een weg naar de voordeur.
En deze avond kwam ik aangereden en ik was wat teleurgesteld, geen hangouderen voor de deur.
Waar waren ze nu toch?
Maar toen ik na de afwas geroezemoes hoorde, zag ik ze weer zitten, onze hangouderen.
dinsdag 2 juli 2013
No cabrio, no party!
H.T.B. ging vorige week golfen in Oudenaarde voor de "Bucht Met Wielen".
Vol overtuiging zei hij de avond ervoor: "Ik win morgen voor u nen cabrio!"
Laat ik het met de simpele woorden zeggen: "Als ik fiets dan heb ik een cabrio-effect!" Dus de cabrio heeft hij niet mee naar huis gebracht. Nochthans is het wel, belofte maakt schuld, niet?
Anyway, ben tevreden met wat ik heb maar daarom is het misschien niet onbelangrijk om een analyse van het golfspel van die dag te doen.
Voor de aanvang van de games, borst vooruit! Ach ja, want die sleutel van dienen cabrio zit al zo goed als in zijnen pocket.
.jpg)
Vol overtuiging zei hij de avond ervoor: "Ik win morgen voor u nen cabrio!"
Laat ik het met de simpele woorden zeggen: "Als ik fiets dan heb ik een cabrio-effect!" Dus de cabrio heeft hij niet mee naar huis gebracht. Nochthans is het wel, belofte maakt schuld, niet?
Anyway, ben tevreden met wat ik heb maar daarom is het misschien niet onbelangrijk om een analyse van het golfspel van die dag te doen.
Voor de aanvang van de games, borst vooruit! Ach ja, want die sleutel van dienen cabrio zit al zo goed als in zijnen pocket.
.jpg)
Let the game begin!
Allokes, "achter Kontich wonen ook nog mensen-slag".
En volgens mij, was da nen plons, Alfons!
Uwe compagnon bijna het ziekenhuis inslagen met de "slaagt den bal es tegen den boulet van dé Willy".
En dan gaan we a winner hebben, met de "Swinger-van-formaat-slag".
Maar misschien ben je nog het best af met: "Haagt de vlag veur een ander vast-slag"
maandag 1 juli 2013
Raad van de dermatoloog
Als La Reine aan M.K.P vroeg of hij zich gaat wassen dan sprak hij als een gediplomeerd dermatoloog deze woorden.
"Ik ben zaterdag al in bad geweest en daarbij, alle dagen je wassen is nefast voor je huid."
Net zoals tanden poetsen, hij heeft er een broertje aan dood.
"Ik ben zaterdag al in bad geweest en daarbij, alle dagen je wassen is nefast voor je huid."
Net zoals tanden poetsen, hij heeft er een broertje aan dood.
maandag 24 juni 2013
Strijden
Ik heb M.K.P. beloofd dat ik alles op alles ga zetten en alle registers zal opentrekken.
Als ik pas weet dat ik alles in de strijd heb gegooid en dat het dan niet lukt dan geef ik me gewonnen.
Ons vake zijn GSM-nummer willen we houden voor M.K.P. Een nummer dat 20 jaar in mijn vingers heeft gezeten en nog steeds.
En laat er nu net 1 operator zijn die niet scoort qua menselijkheid. Het is al een lijdensweg geweest met de klantendienst en ombudsdienst. En toen ik deze vooravond naar een van hun verkooppunten reed en ik daar ter plekke al 3 keer had moeten zeggen dat ons vake de eeuwige jachtvelden had gekozen en hij het nog niet begreep, toen dacht ik van, ik trek je hierzo dadelijk over de toonbank.
Stil had ik niet gezeten en ik wist van de mensen van dé andere dat het wel nog kon, als ze wat zouden meeveren. Toen hij dan nog dumb and dumber voordeed, liet ik hem weten dat ik nu begreep hoe het kwam dat mensen zich boos maken, want ze zijn gekend om hun dossiers open te laten tot twee jaar na datum.
Ik kwam van een kale reis terug, maar heb er thuis een staartje van gemaakt.
They ain't seen nothing yet.
Als ik pas weet dat ik alles in de strijd heb gegooid en dat het dan niet lukt dan geef ik me gewonnen.
Ons vake zijn GSM-nummer willen we houden voor M.K.P. Een nummer dat 20 jaar in mijn vingers heeft gezeten en nog steeds.
En laat er nu net 1 operator zijn die niet scoort qua menselijkheid. Het is al een lijdensweg geweest met de klantendienst en ombudsdienst. En toen ik deze vooravond naar een van hun verkooppunten reed en ik daar ter plekke al 3 keer had moeten zeggen dat ons vake de eeuwige jachtvelden had gekozen en hij het nog niet begreep, toen dacht ik van, ik trek je hierzo dadelijk over de toonbank.
Stil had ik niet gezeten en ik wist van de mensen van dé andere dat het wel nog kon, als ze wat zouden meeveren. Toen hij dan nog dumb and dumber voordeed, liet ik hem weten dat ik nu begreep hoe het kwam dat mensen zich boos maken, want ze zijn gekend om hun dossiers open te laten tot twee jaar na datum.
Ik kwam van een kale reis terug, maar heb er thuis een staartje van gemaakt.
They ain't seen nothing yet.
dinsdag 18 juni 2013
Is dit al één jaar later?
Ik wou het op de dag zelf posten, maar die dag sta je erbij stil en denk je niet even daar aan.
En laat ik het dan nog zeggen met wat Mijnheertje Koekepeertje erover zei;
Een paar weken geleden kwam het ter sprake en toen zei dat M.K.P. heel gewoontjes: "Mama, ik weet wat je er moet over schrijven dan!"
Dus bij deze, zijn woorden.
"De wereld is één groot boek. Als iemand overlijdt dan wilt hij dat zijn familie blijft verder lezen!"
En meer moet er hierover eigenlijk niet meer over gezegd worden.
En laat ik het dan nog zeggen met wat Mijnheertje Koekepeertje erover zei;
Een paar weken geleden kwam het ter sprake en toen zei dat M.K.P. heel gewoontjes: "Mama, ik weet wat je er moet over schrijven dan!"
Dus bij deze, zijn woorden.
"De wereld is één groot boek. Als iemand overlijdt dan wilt hij dat zijn familie blijft verder lezen!"
En meer moet er hierover eigenlijk niet meer over gezegd worden.
woensdag 15 mei 2013
De film van Ome Willem
Neen, ik ga hier niet vragen dat er "deze duim op deze duim" wordt gedaan!
Vorige week waren we in ons second verblijfplaats en wou H.T.B. absoluut voor mij iets in de Bijenkorf gaan kopen (die op de Dam).
Ik ben fan van "Clarice"! Ik zou bijna durven zeggen "onze" Clarice. Waarom? Wel, dat is weer eens voer om over te bloggen, maar dan wel, later.
Dus, zo gezegd zo gedaan! In de "plastic bag" the movie waar Clarice Van Houten in meespeelt.
Terug in Belgenland, sprak H.T.B. de woorden: "Kijkt na es naar de film hé!" Dus werd aan Mijnheertje Koekepeertje dé opdracht gegeven om de blue ray te starten (neeje, dat is geen kinderarbeid).
Terwijl, moi, Le Mothership staat te strijken kondigt M.K.P. aan: "D'er zit gene DVD in zunne!"
Ongeloof bij Mothership en H.T.B. in eerste instantie. Niet dat M.K.P. geen lenzen heeft om een zicht te produceren, maar we kunnen zijn "pratical jokes" ondertussen wel.
Maar het was de waarheid gelijk een koe.
En nu maar duimen dat Mothership dé bon nog maar had. Het is me opgevallen dat men daar wel ecologisch denkt naar de klant toe. Als jij hem niet wilt, dan gooien zij hem wel in de prullenmand.
En met dé bon in de hand, is H.T.B. dus gisteren naar de Maya's gegaan (Maya de bij = Bijenkorf... I know, ver gezocht maar whatever dus).
Excuses, excuses, dat de mevrouw achter de kassa dit had moeten controleren, maar ach wat.
Ook bij ons gebeurt dat eens... we are only humans. Aren't we?
Vorige week waren we in ons second verblijfplaats en wou H.T.B. absoluut voor mij iets in de Bijenkorf gaan kopen (die op de Dam).
Ik ben fan van "Clarice"! Ik zou bijna durven zeggen "onze" Clarice. Waarom? Wel, dat is weer eens voer om over te bloggen, maar dan wel, later.
Dus, zo gezegd zo gedaan! In de "plastic bag" the movie waar Clarice Van Houten in meespeelt.
Terug in Belgenland, sprak H.T.B. de woorden: "Kijkt na es naar de film hé!" Dus werd aan Mijnheertje Koekepeertje dé opdracht gegeven om de blue ray te starten (neeje, dat is geen kinderarbeid).
Terwijl, moi, Le Mothership staat te strijken kondigt M.K.P. aan: "D'er zit gene DVD in zunne!"
Ongeloof bij Mothership en H.T.B. in eerste instantie. Niet dat M.K.P. geen lenzen heeft om een zicht te produceren, maar we kunnen zijn "pratical jokes" ondertussen wel.
Maar het was de waarheid gelijk een koe.
En nu maar duimen dat Mothership dé bon nog maar had. Het is me opgevallen dat men daar wel ecologisch denkt naar de klant toe. Als jij hem niet wilt, dan gooien zij hem wel in de prullenmand.
En met dé bon in de hand, is H.T.B. dus gisteren naar de Maya's gegaan (Maya de bij = Bijenkorf... I know, ver gezocht maar whatever dus).
Excuses, excuses, dat de mevrouw achter de kassa dit had moeten controleren, maar ach wat.
Ook bij ons gebeurt dat eens... we are only humans. Aren't we?
maandag 13 mei 2013
Zoek de verschillen
2010 - Manilla
2013 - Amsterdam
2013 - Amsterdam
3 jaar geleden aaide H.T.B. nog een échte hond en nu al een stenen hond.
Je wordt ouder, papa, geef het maar toe!!!!! :-)
zondag 12 mei 2013
Herinnert u zich deze nog?
In de categorie, nostalgie met een grote N, zagen we dit in één van de Negen Straatjes in Amsterdam!
donderdag 2 mei 2013
En het favoriete kleur is.......
En of H.T.B. heeft meegedaan in Amsterdam. Sociaal geëngageerd gelijk hij is, kon hij er uiteraard niet onderuit!
Integratie, daar is hij 100% voor!!
donderdag 18 april 2013
Zomaar ineens
Kijk, er staat nog maar net één dag pas twee cijfers in zijn leeftijd en hij wordt ineens groot.
"Ik ben er klaar voor om alleen te gaan wonen!"
Dat kan tellen om de avond mee te beginnen, als M.K.P. ineens dit statement maakt!
Heb dan wel de vraag gesteld of het voor nu meteen al was.
Een mens moet zich kunnen voorbereiden hé! Anders had ik het wasmachine al wat extra toertjes kunnen laten draaien vanavond.
Maar hij stelde mij gerust: "Later!!! Nu nog niet!"
"Ik ben er klaar voor om alleen te gaan wonen!"
Dat kan tellen om de avond mee te beginnen, als M.K.P. ineens dit statement maakt!
Heb dan wel de vraag gesteld of het voor nu meteen al was.
Een mens moet zich kunnen voorbereiden hé! Anders had ik het wasmachine al wat extra toertjes kunnen laten draaien vanavond.
Maar hij stelde mij gerust: "Later!!! Nu nog niet!"
Verwennerij
En toen we in ons "huisrestaurant" gingen eten, werd M.K.P. zelfs daar als een koning onthaald.
Waarvoor jarig zijn allemaal niet goed is.woensdag 17 april 2013
Twee cijfers
10 jaar gelden waren we net aangekomen in het Sint-Augustinus ziekenhuis. We waren H.T.B. en ikzelf, het Mothership.
Met een koffer vol cava én ik met mijn buik vol!
Een buik vol leven, dat om 9u16 het levenslicht zag door het keizerlijke luikje!
Vandaag wordt hij 10!
Met een koffer vol cava én ik met mijn buik vol!
Een buik vol leven, dat om 9u16 het levenslicht zag door het keizerlijke luikje!
Vandaag wordt hij 10!
Gelukkige verjaardag, Mijnheertje Koekepeertje!
dinsdag 16 april 2013
Dit jaar niet
Vandaag had het feest geweest!!!
69 lentes jong hadden we gevierd.
Maar toch denken we er vandaag aan. Met een lach en een traan.
.jpg)
69 lentes jong hadden we gevierd.
Maar toch denken we er vandaag aan. Met een lach en een traan.
.jpg)
En eigenlijk dubbel feest..... want ook La Reine en ons vake zouden vandaag ook nog eens 43 jaar getrouwd zijn!
donderdag 11 april 2013
Een tweede thuis met een nieuwe voordeur
Van de eerste stap dat ik voet binnen had gezet op " 't Oud Zuid", voelde ik me thuis.H.T.B. heeft dat goed gekozen. Toch niet zo makkelijk als Mothership en Mijnheertje Koekepeertje het pas zien als de keuze gemaakt heeft.
H.T.B was blij dat wij zo enthousiast erover waren én eerlijk gezegd, ik zou er nog wat langer gebleven hebben als het kon. Maar het is nog maar het begin van een nieuw avontuur.
We trokken ook de stad in uiteraard.
Gingen langs the job waar Mijnheertje Koekepeertje een "brain freeze kreeg!".
Wandelen voorbij wiet-gebieden, zagen schaars geklede madammen en aten een lekker broodje (Pastrami Deluxe was overheerlijk) bij de Vincent.
We zagen leuke Amsterdammerkes én héél veel fietsen. Daar zal ik volgende keer eens een sfeerbeeld van maken, want daar is de man op de fiets, écht wel "King of the Road!"
Gingen zelfs varen op het Ij en nog zoveel leuks. En dan hebben we nog maar een kleine dag in Amsterdam geweest.
Ondertussen ligt er thuis al een Thalys-ticket klaar voor de volgende rit én dan gaan we wat langer.
Het voelt echt als een tweede thuis... ook al hebben we een andere voordeur!
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
