50 - ik noem hem vanaf nu officieel pepe

Vandaag is het zover, Halve Trouwboek wordt een halve eeuw oud.

Ik grap al geruime tijd, dan noem ik je Pepe. ;-) Met onze vrienden grappen we ook altijd over de 5 jaar die wij met zijn drietjes nog jonger zijn.

De ongemakken die H.T.B. al treft en wij momenteel nog aan ontsnappen.

Echter wist hij tot gisteren nog niets van de verrassing.

De eerste is, dat ik gisteren Mijnheertje Koekepeertje ben gaan ophalen bij La Reine in plaats van vandaag, na het werk.

En de tweede volgt straks, onze beste vrienden komen eten.

Je denkt misschien 50!!!! Dat vier je toch uitbundiger.

Neen, we kiezen voor een bescheiden iets. Zalig genieten met ons zessen.

En uiteraard met een geschenkje ook.

Kleine dingen zijn vaak een pak leuker dan het grootse.

Gelukkige verjaardag, lieverd!

De speciallekes

Nu had ik jullie daarnet liggen he.. (lees het bericht hieronder - Faites vos jeux... voor diegene die het niet zouden begrijpen).


Maar nu voor echt... dus...

Er waren 3 mensen die uit de box hebben gedacht... waarvoor hartelijk dan.

Wat zeg ik, als ik eerlijk ben 4, maar dat is nog weer een stuff voor een ander blogpostje dan.

Ik weet zeker als die mensen hier kijken, ze zichzelf direct herkennen in dit.

Dank je wel, Juf Olga, Dominique en Jo.

Faites vos jeux, rien ne va plus

De partners in crime kregen daarnet een mail van mij.

Ik deel hem hier even volledig. Dit met een reden, omdat ze voor de speciallekes naar hier moesten komen. (slim van mij hé :-)

QUOTE

Lieve partners  in crime,

De doos is dicht!!!! We klokken af op soixante-neuf hersenspinsels.

19 meer dan we eigenlijk nodig hadden. Dat is te danken aan u én aan u én zeker ook aan u!!!!!!

Zoals jullie misschien weten hebben de Blues Brothers zelfs een liedje erover geschreven:

I NEED YOU, YOU, YOU. Weliswaar gaat het om “liefde” maar op één of ander manier deden jullie dit allemaal uit een vorm van liefde. Na niet sentimenteel gaan worden, laat dat maar aan de bijna 50-jarige over op vrijdag.

Er zijn 3 speciallekes bij.. die waren iets extra, was meer dan ik verwacht had en ik ooit kon wensen.... Dus die kregen een aparte lay-out van mij. 

Er was extra stress sinds gisteren. Want als u gisteren op de blog (http://www.just-us-antwerpen.blogspot.be/2015/07/time-flies-like-arrow-fruit-flies-like.html))bent langs bent geweest dan weet u waarover ik spreek.

Als het weer van de toet de blaas is, dan zou ik maar snel eens gaan kijken.

Voor foto’s van de speciallekes verwijs ik u naar onze blog. Ach ja, ik ga dat hier niet allemaal vertellen. I told ya, ook afwisselend daar eens gaan kijken.

 Partners in crime ik zie jullie daar dus...maar uiteraard niet zonder groet hier,

Gotta scat, kitty cat, blow a kiss, goldfish

K.S.D.

 

UNQUOTE

 

Die speciallekes dan nu! Ik hoor het jullie al scanderen. Maar weet jullie goed wat... dat verschijnt hier pas om 21 uur.

Time flies like an arrow, fruit flies like a banana

De almost-50-jarige belde mij deze ochtend. Nu niet dat zoiets ongewoon is, maar als hij dat doet op dat uur, dan weet ik, d’er is iets.

 

Vrolijk, (ik hoorde dat hij aan het rijden was – dus die hersenpan van mij: sjajet hé... onderweg naar huis) opgewekt omdat hij dé blijde boodschap te verkondigen had van: “Ik kom vanavond al naar huis.”

 KAK! (in stilte zei ik dat, uiteraard).

 Tetterend (pratend) dat hij toch wel vergeten was dat hij morgen een seminarie had.

Ja... vergeetachtig worden én hierdoor de Knippende Snoodaard haar plannen naar de genou helpen.

 Een plan B.. euhhhh, Deuhhhhh, bah neen, he....

 

Maar goed, Knippende Snoodaard, herschik de hersenpan en bedenk wat, nu liefst.

 

Nieuwe plannen gingen door mijn hoofd, herschikken die handel, wat beginnen zweten, wat beginnen hyperventileren :-)

 

Enfin... het zal wel goed komen, wat moeilijker maar dat zal ook wel lukken.

 

Kom ik thuis, wil ik de vuilnis buiten zetten, zitten er wormen onder...

 

KAK (maar nu luidop)

 

Allez, dat kan ook weer  gedaan worden met Dettol. Vieze wormen, dat hadden jullie niet zien aankomen hé, dat kokend water.

 

Een dag... waarop je gewoon dit zegt,

 

 

 

 

 

 

Een oude doos kan ook plezant zijn

De doos was snel gevonden. Onze koffiezet had een tweetal weken geleden het begeven én dat was nu net de uitgelezen doos hiervoor.

Weer knippen en plakken voor mij, de Knippende SnooDaard.. Als ik zoveel nog moet knippen, zal ik straks misschien wel nog uitblinken, in het "recht knippen". :-)

Dan de "props" voor de bokaal, Gold bears, pectorallekes én de Perrier and last but not least, mijn partners in crime hun noeste werk, namelijk de hersenspinsels.

 

 

 

 



Ze is nog niet verzegeld de doos... want ik ben, as we speak, nog aan het knippen aan de hersenspinsels die er nog zijn bijgekomen.

Maar als ze dicht gaat, dan komt er dit als verzegeling op.

Stilaan komen we er......

Maar voor nu,

Toodle-loo, Kangaroo

 

 

 

 





Dat van dienen Perrier.....

Ik beloofde  om het verhaal van de Perrier in de bokaal te doen.

H.T.B. had ooit van  de Moekie een zakje vol pectorallekes gekregen van de markt.




Op dat snoepgoed had hij dan Perrier gedronken wat The Big Bang Theory in Antwerpen en omstreken had veroorzaakt.


Daarom zit er dus ook Perrier en Pectorallekes in de pot, overduidelijk qua reden, namelijk:

De Pot.... en het is er genen van Olen

Is eigenlijk ook genen pot, want het is bokaal.

Maar het begon met een ideetje te zien op Pinterest.

Wie dat nog niet kent, u bent gewaarschuwd, als je daar naartoe surft, laat het je nooit meer los. En niet zo Quick zelfs. (Heb je de verborgen reclameboodschap? En neen, dit is niet gesponsord). ;-)

Vandaar dat ik van mijn partners in crime hersenspinsels nodig had.


Knippen (vandaar de naam K.S.D.), plakken - en dat voor iemand die op een lijn nog niet recht kan knippen. Laat ik het zo stellen dat ik onze Nationale feestdag van 21 juli goed heb benut.

Voorbereiding... nen lege bokaal dus nog
 

Ook wat ludieke zaken gaan erbij.

Daarom werd aan Mijnheertje Koekepeertje,  die bij La Reine was, gevraagd om een Perrier-flesje te meten. En met zijn 23 cm hoogte zou het lukken. Wat Perrier er bij komt doen lees je in een andere blogpost.



Wat hersensspinsels...

Hoe hij ingepakt zal worden... is voor de volgende keer......

Het reilen en het zeilen van de snoodaards

Mijn gedacht,  dat ik dat niet allemaal alleen kon, dus beraamde ik een plan.

Ik zocht partners in crime en vond ze in groten getale.

Hun identiteit kan ik uiteraard niet vrijgeven. Wet op de privacy, enz..  :-)

Dus mijn handlangers kregen afgelopen woensdag allemaal een mail. Sommigen hadden de vraag al via een ander kanaal ontvangen, maar er waren er nog een paar de dans ontsprongen. Geheel vrijblijvend (dat mes op die keel even vergeten) werd hen verzocht om hun bijdrage te doneren voor de pot.

Wat is de pot? Hahahaaaaa, dat ontdek je morgen.


De mail dus.....Was een opfrissing van gedane beloftes die nog niet waren nagekomen voor sommige... en voor anderen die nog van de toet de blaas wisten een verrassing.

Of ze aangenaam was? Tja, dat moet je hen vragen (kunnen jullie toch niet hé.. want je weet niet wie ze zijn - hahahaha)




Om alles wat specialer te maken gooide ik mijn cape van het "Mothership" even af, en voor hen werd ik de K.S.D. oftewel  de Knippende SnooDaard.

Vanwaar de naam, wel, Annie zou zingen, Tomorrow, Tomorrow, you're only a day awayyyyyyy.

Met een deadline tot dinsdag 28 juli aanstaande wuifde ik hen uit met Adios, Hippos, Gotta go Buffalo.

Voor diegene die de mail hebben gekregen en hier ook komen lezen (want ze krijgen niet alle dagen een mail van het reilen en het zeilen van de snoodaards).... weet...dat na de deadline, dit geldt:

Inspiratie op doen in boeken.....

Het hoort er allemaal bij.... stapje voor stapje.........


Met één doel op 31 juli 2015.

Streng toespreken

 

Terwijl ik dat nu herlees, moet ik jammer genoeg één fout ontdekken... hij mag pas loeren op vrijdagochtend, den 31ste zelf!!!! Dubbel Kieken dat ik ben........

 

 

Okééé, update....... naar H.T.B.

 

 

 

Achter de schermen...

Wordt er hier keihard gewerkt..... Aan iets leuks...

Geduld is een schone deugd.

Er is bot en weer een nieuwe lens

Vandaag werden we weer op controle verwacht in het ziekenhuis om na te kijken hoe het gesteld was met Mijnheertje Koekepeertje zijn sleutelbeen.

Het gaat heel goed, er is botvorming dus de brace mocht gedag worden gezegd.

Nog twee weekjes niet te zot doen doen en dan mag hij vollen bak gaan van de dokter. :-)

Ondertussen heeft La Reine sinds maandag haar tweede lens gekregen en ook bij de controle van vandaag en gisteren was men tevreden.

Alles gaat weer prima.

Onze Noorderburen op de trein

Afgelopen weekend gingen we mee naar Amsterdam met H.T.B.. We hadden een heel fijne tijd, zoveel was zeker.

Zondag gingen we ontbijten en Mijnheertje Koekepeertje had geen honger, was wat draaierig, maar buiten dat geen vuiltje aan de lucht.

H.T.B. liep nog even mee tot aan Amsterdam Centraal waar wij met de intercity van de NS terug richting België zouden sporen.

Geen Thalys voor de terugreis, weet ge wel wat dat kost? Met de Intercity kunnen we 3 keer terug gaan in de vakantieperiode voor die prijs. Dus budgetgewijs een verstandige keuze.

Mijnheertje Koekepeertje viel in slaap. Lichte alarmbel bij mij en  ja hoor, na Amsterdam Schiphol wordt hij wakker.

Hij haalde net de toilet niet en gooide de maaginhoud voor de deuren (in de trein) er uit.

Mothership direct tegen de mensen, duizendmaal excuses.

En toen kwam er een golf van hulpzame Nederlanders in actie.

Servieten, vochtige doekjes, plastiek zakken, het bleef komen. Zoals de kots, bij Mijnheertje Koekeertje haast. ;-)

Het 16-jarige meisje aan de trap, waar hij nog voorbij was geraakt zei: "Goh joch, dat is mij ook al overkomen. Niets van aantrekken. Laat de andere maar er iets over zeggen, je wordt nooit voor je plezier ziek."

Met dat meisje had ik nog een leuk gesprek nadien en in Rotterdam verliet zij de trein met een gemeende: "Veel beterschap."

In Roosendaal trokken we een spurtje voor onze trein naar Antwerpen. We hadden mooi onze tram erna zodat we onze reis van 2 uur en 1 half konden afsluiten.

We stoppen aan onze halte en M.K.P. duwt met een rotvaart de tramdeuren open en deponeert zijn maaginhoud nu netjes op het perron.

Jawatte, dat was nipt.

Enfin de straat over en we waren thuis, waar de kotswas kon beginnen.

Vandaag werkte ik thuis en gooit ons Fientje haar maaginhoud eruit.

Ditmaal kwam er niemand servetten aanbieden, ik kon de keukenrol gaan halen.

Maar diegene die nu nog zijn maaginhoud deponeert, die mag het zelf opkuisen. Ik heb mijn deel gehad.

Men  zegge het voort. ;-)