Met mijn blaas is alles oké... maar La Reine is op 6 oktober op haar blaas gegaan. Wat handig het kan zijn als je steunzolen hebt, maar ze niet aandoet.
Oke, gezien het nachtelijk uur, zo rond 5 uur, dan draag je dat niet, je slaapt niet met die dingen.
Maar bij de pitstop en doorspoelen liep het mis.. de ene voet over de andere en daar ging ze, keihard met haar arm op de rand van een wc-pot. Nu is deze niet meer in porselein, maar van de zachtere soort, maar geloof me vrij, dat veert niet mee.
Dus... daar zat ze, op de vloer.... omringd door les Petits princes, Ramses et Charlowie. Dat zijn poezen, dat zijn geen honden, waar je eventueel nog wat je kan aan optrekken en die van een soortelijk gewicht zijn, dat ze niet omvallen.
Duw je maar eens omhoog, met een arm die het niet meer doet. Wat doe je dan? La Reine dacht, met slangenbewegingen geraak ik er wel... ik kruip in de zetel en wacht tot ik de dokter kan bellen op een schappelijk uur.Neen, ik bel ook niet naar dochterlief... want het is nog vroeg. Ik verbijt mijnen pijn. Dus zo kreeg ik rond 8u30 een telefoontje pas.
Ondertussen was de afspraak bij de "plakkenman" al gemaakt.
 |
 |
| |
Enfin, een paar uur later zaten we bij de orthopeed al en nog eens 24 uur later, zaten we op spoed (dat was de afspraak - want dan werd ze nog diezelfde avond geopereerd).
24 uur later, was ze alweer gerepareerd en weer volop in haar element, alleen wat bont en blauw en voorzien van een ferme snee en een titaniumplaat in de arm.
 |
| Zaterdag na de operatie |
 |
| Een weekje later |
Aflopen dinsdag was de controle foto, alles verloopt naar wens, wat kalk dat zich moet vormen maar dat komt ook weer in orde.
Mid januari 2016 nog eens een foto en afhankelijk van de kalkvorming dan, gaat de plaat er dan in maart 2016 uit.
Zo zie je maar, ook dit ga-eens-op-uw-blaas-verhaal, kent weer een einde.
2 opmerkingen:
gelukkig een goed einde !
@Moois van me:Gelukkig!
Een reactie posten