Daarnet was ik met een half oor naar het nieuws aan het luisteren en met een half oog aan het kijken. Maar van één item "Cake ik toch even op!"
UZ Gent (waar vake in behandeling was) kwam in het nieuws omdat ze de 1.000ste lever hebben getransplanteerd. Ineens was mijn half oor en half oog in de 5de versnelling naar twee van elk geschoten!
En ik zou gaan vloeken zijn, ik moet toegeven, ik heb gevloekt!
Ziede nu wel! Ook ik? had een stukje lever kunnen geven aan ons vake. Als ik een match was uiteraard, als ons vake sterker had geweest, als ik die 15de juni maar kon terugdraaien, als dit of als dat maar wat meer had meergezeten!
En zo is het de laatste tijd vaker, dat ik boos ben, dat ik het niet fair kan vinden. Dat ik ineens zo, ik kan het niet beter uitleggen als wakker schieten wanneer ik eigenlijk niet slaap, realiseer "hij is er niet meer!"
Om dan ineens de bedenking te maken: "Ben je wel zeker? Hij is er wel nog hé, ja hé!"
Eigenlijk wou ik er nog niet over schrijven, omdat ik een stukje nog niet kan plaatsen. Wat ik nog moet verwerken. Maar nu ineens door het nieuws te horen, kan ik schrijven!
Maar het was een mooi verhaal, de mama die haar dochter een stukje lever had kunnen geven en die nu een fijn én actief leven heeft.
Het gaf me warmte met een vleugje kilte.
10 opmerkingen:
het blijft pijn doen om een ouder te verliezen, ook na lange(re) tijd. Sterkte !
Begrijpelijk... ook de boosheid.
@Michenco: Ja hé! Brr
@Ariadnesdraad: Dan vloek je weer eens hé!
Zo dubbel hè. Het rouwproces heeft tijd nodig. En daar gaan een hoop emoties mee gepaard. Sterkte!
@Nienke: heel dubbel. En zeker als je iets over een lever hoort dan raakt je dat meer. Maar alles komt wel goed.
Ik had bij de dood van mijn vader voor het eerst het gevoel dat mijn leven in twee werd gedeeld, een deel van voor zijn dood, het deel er na. Buiten zijn fysieke afwezigheid was alles en tegelijk niets meer hetzelfde ...
De pijn wordt wel minder met de jaren, maar het gemis blijft !
je moet je niet schuldig voelen, je zag hem graag en zal hem ook wel op andere manieren geholpen hebben....
@Eilish: Klopt inderdaad hoe jij het omschrijft. Het is een wonde die af en toe weer eens open gaat.
@Lutje: Zeker! De liefde die ik voor hem had was groot en omgekeerd.
ik weet 't, maar ja een mens wil altijd maar helpen en dat siert een mens
@Lutje: desnoods een arm en een been hè zodat hij terug kan komen. :-)
Een reactie posten