maandag 16 juni 2014

Parler à mon père

 Wat deed het de twee laatste weken weer in hevigheid pijn.

 De krop in keel, de tranen hoog.

De dromen waren navenant, daar was je,  maar bij het wakker worden niet meer hier.

Samen met H.T.B. op het terras zitten en erover praten, de tranen laten vloeien. Het hebben over de oneerlijkheid van het onverwachte.

Het weten dat, de wat als zinnen, ons misschien jou nog hadden gegund, maar dat als het voorbij zou zijn, het allemaal niet van toepassing meer zou geweest zijn.

Daarom vake, voor jou, na twee jaar niet meer eens van dochter tot vake gepraat te kunnen hebben, mijn laatste brief aan jou (voorgedragen in de kerk door P. met de klemtonen daar waar nodig.)


Vake,
Men vroeg me: “Wil jij nog iets aan je vake zeggen? Je hoeft het niet zelf te lezen, dat doe ik wel voor jou!” 

Wel, nog nooit heb ik zolang naar een leeg blad zitten staren.

Van de hemel naar de hel gekatapulteerd worden en dat op een paar uren tijd. Dat is eigenlijk de beste omschrijving van afgelopen weekend.

Maar ongeacht je onverwachte vertrek, je was én blijft nog steeds mijn vake want:

 Je hebt van mij “iemand” gemaakt en niet “iets”.

Ik mocht vooral een kind zijn. En ook al betekende dat je in mijn “apenjaren” toestemde om een permanent in mijn haar te laten zetten die grandioos mislukte.

Achteraf kon je triomfantelijk zeggen: “Ziede wel!”

Vake, vandaag geef ik jou nog één laatste keer een kus.

Maar die laatste kus zou ik zou graag willen inruilen voor je hand in die van mij te voelen zoals vrijdag.

Jou nog te kunnen strelen over je voorhoofd en te zeggen: “Vecht vake, komaan, vechten hé!” En om dan, als de vogeltjes in jouw tuin terug begonnen te fluiten, te horen dat je jouw strijd had doorstaan en niet om te horen dat je de strijd had moeten staken.

Vake, er is nog zoveel dat ik wil zeggen, maar dat heb je nog tegoed van mij.

Want buiten mezelf, Luc en “onze” Gaëtan was er nog één persoon. En die wilt ook nog wat zeggen:

“Aan mijn Sisken,

 Wij waren meer dan 42 jaar getrouwd. Hebben mekaar steeds gesteund door dik en dun.

En wat voor mij soms teveel was: “Spons erover.”

Ik wens je een goede vaart…

Moe
 
Vake, dat we jou ontzettend hard zullen missen daar bestaat geen enkele twijfel over.

Maar bedankt voor te zijn wie jij was!

Kus,

 Christel

 




19 opmerkingen:

D en N zei

Dat heb je mooi geschreven. Verdriet slijt, maar gaat nooit écht weg. Dikke knuffel voor je verdriet en gemis.

De Groengazette zei

Wat mooi geschreven!
Ik geef je een dikke, virtuele knuffel! :)

Moois van mie zei

knuf!

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

@Nienke/M(i)e: Jullie hebben samen met de andere ook meegelezen hoe het allemaal is gelopen. Het deed dit jaar zoveel pijn. Het was heel anders. Maar het is zoals Luc zegt: "Het is een wonde, die af en toe nog eens opengaat en dan weer in alle hevigheid gaat bloeden." Twee jaar ondertussen.. het lijkt nog maar van gisteren.

@Céline S.: Bedankt. Ik had hem uiteraard liever niet geschreven, maar dat is nu eenmaal het leven. Bedankt om hier eens een kijkje te komen nemen.

Miss and Mrs. zei

Inderdaad heel mooi geschreven.
Veel sterkte!

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

@Miss and Mrs.: herinneringen aan het afscheid, het doet goed.

rietepietz zei

allereerst dank voor je lieve berichtje dat je achterliet op mijn logje "liefde is".
Maar ook hier verdriet zie ik, want wat is 2 jaar als er één van de ouders gemist wordt, zeker als er geen gelegenheid was om afscheid te nemen en "er naar toe te groeien" dat het beter zó was.
Bijzonder schrijnend gevoel ook bij deze vaderdag denk ik, sterkte!

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

@Rietepiez: Graag gedaan. Men geeft nooit iemand graag af, zeker niet zo. Maar het heelt.

Lutje zei

het slijt nooit...
veel sterkte

Lutje zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Karoeza zei

Wat verdrietig. Sterkte deze dagen.

Petr@ zei

Veel sterkte!

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

@Lutje/Petra/Karoeza: Bedankt.

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Lutje zei

...ik weet dat het voor altijd in je geheugen zit, dus....

De Groengazette zei

Het verdriet zal na een tijdje slijten, maar hij zal altijd in jouw geheugen zitten :) Veel sterkte!

Anoniem zei

Mooi op papier gezet.
Het zal nog vele jaren duren voor dat gevoel minder wordt, maar troost je : zo hou je hem dicht bij je.
Dikke knuffel.

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

@Michenco: we doen dat he, met leuke en vaak grappe herinneringen aan hem denken.
@Celine: een stille man, maar een hart van goud.
@Lutje: dat is zeker.

Inge zei

Mijn vader is er nog, maar eigenlijk ook al lang niet meer ....... Dankjewel voor je reactie op mijn blog.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...