Special training

Ook "The Stig" moet regelmatig eens wat trainingdagen doorlopen buiten de maandelijkse academies.

Daarom zal "The Stig" in maart gedurende twee dagen van 's ochtends tot 's avonds ondergedompeld worden in de kartwereld.

Wordt vervolgd ...

Tom Waes invloed?

Zou het kunnen dat "Dos Cervezas" van Tom Waes zo'n indruk op Gaëtan heeft achtergelaten dat hij nu woorden in het Spaans begint te zeggen?

Gisteren kwam ons moeke, mij ophalen op het werk. Ja ik heb een superlief moeke die mij op woensdag, als het té koud is, regent of gewoon in wintertijd, mij komt ophalen op mijn werk. Daarvoor, dank u moeke!!

Maar we wijken af, we wijken af.. Maar dit was dus de setting (Moeke, Gaëtan en biebieke herself, in de auto van mijn werk naar ons thuis).

G: "mmeadre et padjee hé"
Ik kijk ons moeke even aan, want met die beugel moet je nu terug wat wennen aan zijn taal.

Dus er dringt zich een: "Wat zeg je, lieve schat?" op.

G: "Madre et padre, dat zijn jullie toch hé?"

Hij heeft gelijk, padre de familia is dé Luc en madre is biebieke hé..

En ik dacht dat we het met à la Astrid Bryan wel gehad zouden hebben,  maar met die Spaanse invloed erbij. Tja, daar zal ik toch wel een nachtje moeten over slapen, hoe dat hier dan in the future weer aan toe zal gaan.

Beugelbekdiertje

Gisteren met zijn drietjes naar de orthodontist. We waren nog door de gang aan het stappen richting kabinet of Mijnheertje Koekepeertje zat al in de stoel en één beugel zat er haast in.

Uiteraard was ik ook nieuwsgierig en ging ik ook eventjes tot aan de stoel kijken hoe het nu ingebracht moet worden. Maar ben dan toch wijselijk achter de orthodontist blijven staan, want de kokhalsreflex bij Gaëtan, (hetgeen niet abnormaal is) kwam eventjes naar boven, en gisteren was ik er niet zo'n held in.

Je kent dat wel, je kan soms voorbij hondenpoep wandelen en het doet je niets en andere keren dan kokhals je al als je hem al op 200 meter afstand ziet liggen.

Dus mama braaf terug naast papa gaan zitten en zo wat met tweeën zenuwachtig giechelen - en toch wel, jaja, met ogen zo wat halfvol. Want dan heb je toch wel even dat idee: "Wat hebben we hem nu aangedaan?"

Maar nummertje twee ging er ook héél vlot in en de overproductie aan speeksel kwam direct op gang. Dus dé gouden tip: "Gewoon slikken en dan verdwijnt dat!"

Zijn praten was gek, en daarom kreeg hij nog een tip mee: "Veel praten!" Waar Luc direct op repliceerde: "Neen, nu nog meer!"

Uiteraard kwamen dan gisteren wat traantjes bij tegen de avond, want die tanden voelen die druk, dat gehemelte moet wennen.. en ook deze ochtend tranen bij de eerste beet mét beugel in een boterham. Maar we gaan er gewoon het beste maken.

Maar hoe dan ook, ons "Beugelbekdiertje" is schattig ermee en wennen doet het allemaal.

Wat zal het worden?

Deze avond bij de orthodontist? Wordt het onder of wordt het onder en boven of enkel boven?

Veel vragen, waar we straks een antwoord op zullen weten!

Gevederde vrienden

Sinds enige tijd hebben we op ons terras een paar "gevederde" vrienden, nl koolmeesjes en bosduiven.

We hadden ze al gespot en aan de snelheid waarmee de nootjes in het schaaltje beneden verdwenen, hadden we al een donkerblauw vermoeden dat er méér dan één zou zijn.

Vandaag was ik met Gaëtan thuis (pedagogische studiedag op school) en konden we vaststellen dat het dus een constant aan én af vliegen is van meesjes.

Ons Fientje maakt er gekke geluiden bij toen ze, achter het slaapkamerraam, ze buiten zag.. én we konden ééntje van de velen op de gevoelige plaats vastleggen.

En als je dan als poes zijnde, niet aan dat hapklare brokje mag komen, dan je nog altijd troost gaan zoeken op een kleine schoot.

Lap Sus...

Een "lapsus linguae", iedereen onder ons maakt er wel eens eentje!

Zo ook Gaëtan én neen dit staat los van zijn "eigen woorden" of interpretatie en schrijfwijze van bestaande woorden.

Zo vroeg hij vrijdag naar "Bruidwater"..i.p.v. "bruiswater".

Een variant op tooghangen is....

... zetelhangen.

Marieke kent er alles van!

Marieke (s)maakt kunst

Ons Marieke kan creatief zijn! Jullie zullen wel denken, dat wij dagelijks ons portie lijm snuiven en niet goed weten wat we hier op het "world wide web" wel verkondigen.

Maar lijmsnuiven.. nah.. niet bij ons, het is gewoon dé waarheid, Marieke is creatief.

Zo voorziet zij de badslippers van een leuk motiefje, want gewoon is niet in. Kabeltjes (telefoon, opladers, etc...) dat hoeft niet persé uit één stuk te bestaan, dat kan gerust in tweeën opgedeeld worden.

Waarom is een rol WC-papier überhaupt op een kartonnen rolletje gerold.. dat kan er ook hélemaal af.

Made by Marieke - 2011

En keukenpapier, wel dat is vaak al voorzien van een tekening, maar zij maakt er nog wat gaatjes in.

Bijzonder creatieve geest!

A la Astrid Bryan

Gisteren bij thuiskomst:

G: "Mama, jij bent toch my mother?"
C: "Ja jongen, inderdaad, ik ben je moeder."
G: "Ja, want mother is mama in het Engels."

Nu hou ik mijn hart toch vast dat weldra de conversaties bij ons thuis niet gelijk in het "you don't need a lot of brains to become well-know in Hollywood" gaan worden (cfr Vlaamse Hollywood-vrouwen).

En dan "goes it like this allicht:

"Mother, take it easy hé Poezeke,  I will call the prantweer and they will come dan met their big trucks and they wil blus de geboewen hé together with their chief, je weet wel het Greis Konein! And anders hé, moeten wij a spray (sprei) on it hé leggen- you know wat ik bedoel, dienen dokter (deken) die je op je bed legt om dat te versieren."

C'était comme il faut

Een C.C. ditmaal in Strombeek, Luc vroeg bij binnenkomst: "En zou het eten hier zo lekker zijn als in Lier?"

Maar we hadden onze buikjes al gevuld met eten dus "proefondervindelijk" ontdekken was niet aan de orde ditmaal.

Kende ik ze goed? Neen, nu niet persoonlijk en ook niet écht zo van hen te horen. Ik dacht dat ze grotendeels grappen en grollen brachten MAAR wat was ik verbaasd en heb ik genoten van deze twee.

Mooi teksten met een boodschap en tussendoor geweldige humor met hun "Prinsesverhaal" en andere.

Orqueste Tanguedia zorgde voor een prachtige begeleiding, het was écht Kommil Foo DéLuxe.

Geboren en getogen...

... in Antwerpen, dat is het minste wat je soms uit de uitspraken van Gaëtan kan halen.

C: "Gaëtan ruim je dan dit en dat hier wat op?"

G:  "Rustig hé, Poezeke!!" (en echt op zijn Antweirps)

Eerlijk gezegd denk ik dat ik nooit "Poezeke" tegen ons moeke had moeten zeggen. Het had er in Oost-Vlaanderen tegen gezeten, me dunkt of beter gezegd: ons vake had zijn ogen eens goed opengetrokken en ik had direct geweten dat dit er net wat over zou zijn geweest.

Maar zoals gezegd zijnde, ik heb dat nooit durven zeggen, maar die Antwerpenaren die hebben net dat tikkeltje meer lef!

Het is maar wat je er van maakt

"Spray: dat is een dokter die je op je bed legt om het te versieren"; dit las Gaëtan.

En dit terwijl er dus eigenlijk het volgende stond:

"Sprei: dat is een deken die je op je bed legt om het te versieren"

Zot van A

Gisteren kwam Gaëtan thuis (was bij oma en opa geweest) en hij ging direct kijken naar de nieuwe aanwinst.

Het was alsof  hij er op slag verliefd op werd.

"Amaai, dat is een mooi machine. Amaai, die slurf is precies een bazooke. Amaai, jawatte."

Hij was er niet van weg te slaan en om hem helemaal tevreden te stellen heb ik dan maar een demonstratie gegeven.

"Amaai, dat is precies een suikerspinmachine dat we hebben."

De stofzuiger werd langs alle kanten bekeken en regelmatig kwamen de "Oohhhhhhhhhh's en de Ahhhhhhh's en de "Amaai's" uit zijn mond.

Wat een Dyson kan doen met een familie.

Wel degelijk een vervaldatum

U herinnert zich allicht nog de discussie over al of niet een vervaldatum hebben.

Wel deze ochtend viel mijn oog op een datum die geprint stond op een doos tampons.

Er staat dus inderdaad een productiedatum op maar ook een vervaldatum. Het doosje dat wij in huis hebben vervalt in 2015.

Maar iedere vrouw hier onder ons weet dat tampons niet snel hun vervaldatum zullen bereiken. Zelfs een Makro-pakket aan tampons is opgebruikt tegen de vervaldatum.

Van oud naar nieuw

Dat geldt ook voor onze stofzuiger. Het is wel niet zo dat hij mee aan de feesttafel zat, maar op Oudjaar heeft hij wel de laatste maal zijn diensten bewezen.

Hij was nog héél kranig voor zijn leeftijd (meer dan twintig jaar), had nog een stofzuigerzak maar zijn kracht nam zienderogen af.

Enkele weken geleden was hij nog één wiel verloren. Het wiel konden we terug aan zijn krakend lichaam bevestigen, maar dan moest je af en toe eens achterom kijken om te zien of je dit nog steeds bij je had tijdens het stofzuigen.

Onze vriend bij ongelukken, wekelijkse poetsbeurten heeft zijn rust verdiend.

En sinds gisteren hebben we een meer dan waardige vervanger...je kan de huidige niet met de oude vergelijken (daar zit een generatie tussen) zoveel is zeker.

Hij is AnimalPro, dat betekent niet dat Fientje en Marieke nu ook kunnen stofzuigen (dat zou handig zijn, om een to-do-lijstje 's ochtends voor hen achter te kunnen laten).

Maar hij zorgt er wel voor dat door de speciale borstels, de haren uit het tapijt geklopt worden. Dus eigenlijk hebben we een mattenklopper op wielen gekocht. :-)

Wat er van de mat kwam! Ik bespaar u het, maar het was dé moeite!

En nu willen jullie zeker weten of Luc met Blokken verloren had?

Wel neen, we hadden gewoon een massa nog ongebruikte ecocheques!

Domburg

Gelegen in de Nederlandse provincie Zeeland.

Dit was het decor van onze uitstap gisteren samen met de vaste "Dragonders".

Het was lang geleden dat ik  nog eens mee op stap was geweest en het heeft deugd gedaan.


Bij het naar daar rijden was er regen en een regenboog en bij de start van het golfspel zon.... zeker de eerste negen holes. Nadien begon de wind op te steken en aangezien de zee achter de duinen van de golfbaan lag werd het koud.

De laatste hole begon het te hagelen en was het goed geweest.

Onnodig te vertellen dat de warmte binnen zalig was en dat we allemaal een gezonde blos op onze wangen hadden.

Dit was voor de "Dragonders" de éérste golfbaan voor 2011 en ongetwijfeld volgen er nog meer.

Meer foto's zijn er terug te vinden op "Die van A(ntwerpen)" (zie kolom hiernaast)