De laatste keer 4

Vandaag wordt er hier iemand een jaartje ouder. De laatste keer met een vier!

Volgende jaar staat de nieuwe voordeur, voor de deur.

Happy birthday, H.T.B.!

Langzaam is al rap genoeg

Gauw even zelf brood snijden bij de Jef. Ik ken de Jef niet persoonlijk en de Jef kent mij niet maar ik profiteer wel steeds van zijn rode prijzen, ;-)

Maar we maken hier ook geen reclame voor winkels.

Goed, bij uw verhaal blijven. (Noot aan mezelf).

Voor mij staat bompa, op zijn duizendste gemakskes brood te snijden. Bah ja he, het is op het warmste van den dag, de mensen die nog werken doen nu hun boodschappen, en wijle gaan na die ook doen.

Kwestie van een koffie te kunnen drinken en een koekske te kunnen pakken en door te spoelen met een slokske gratis wijn.

U snapt de frustratie bij mij.

Ik kijk wat rond, geniet van een koppel hun zweetgeur, die mij kar voorbij rijden en wacht op bompa die nu bijna de zak rond dat brood heeft gekregen.

Ondertussen zie ik iets staan dat ik moest meebrengen maar waar ik, uiteraard niet meer aan had gedacht. Tiens, ook nog eens een voordeel, moeten wachten.

En dan iestie toch wel klaar zeker.

Dus gelijk een hazewind schiet ik uit de startblokken, pak een brood, gooi die klep open, smak dat brood erin en grabbel dat brood vast.

En dan gebeurt het.........dat brood schiet gelijk een hazewind uit mijn handen, vliegt over de Jef zijnen gegoten vloer.

Gegeneert pak ik dat brood van de grond, bedenk nog één seconde: "Froemelt dat gewoon terug in elkaar tot een brood en steekt dat in de zak."

Maar dat gaat niet meer wat het middenstuk zit vooraan en zo dat korstje dat zit nu in het midden en Pierke en Polleke hebben met hun vuile schoenen al over de vloer gelopen.

Dus, en och ik ben hier niet trots op, maar er stond geen vuilbak, dus ik neem dus de puzzelstukjes brood samen en friemel die op een klein plankje boven de machine.

Rustig, doe ik de broodschuif open, ik neem een brood, langzaam doe ik de klep van de broodsnijmachine open. Ik leg rustig het brood erin, sluit behoedzaam de klep.

Ik wacht netjes tot het brood gesneden is en vouw mijn handen rond het brood (uiteraard zonder de messen te raken) en leg het zorgvuldig neer op het schuine plankje en schuif er dan de broodzak over.

Allemaal op het tempo van den bompa van daarnet.

Tja,....

Wat poezen lijden kunnen

M.K.P. Is bij La Reine en dat betekent dat Marieke en Fientje van mij eten krijgen.

Vandaag kom ik thuis van het werk en uiteraard staat Fientje te bleiten voor eten. What's new Pussycat.

Enfin, ik neem een proper bakje en verdeel netjes het natvoer over de twee bakjes! Poezemiekes eten geven. check, done.

En ik rommel wat verder, administratie, etc...

Tot ik zo'n uurtje later terug de keuken in duik.

En wat zie ik daar nu staan op het aanrecht?

Het bakje met natvoer!!

Moraal van het verhaal: Ge moet dat ook op de grond zetten he!