Recept voor een spoedopname

Ingrediënten:
- een vake
- een paar soeplepels koppigheid
- een grote snuif schrik
- een dochter
- een huisdokter


Bereiding:
Men neemt het vake dat men besprenkelt met de grote snuif schrik en daaroverheen drizzelt men de soeplepels koppigheid. Men laat dat een paar maanden marineren zodat het doordrongen is van de schrik en de koppigheid.

Dan neemt men een dochter die de huisdokter contacteert om te vertellen dat de gemarineerde vake zijn houdbaarheid op het spel aan het zetten is. Gelukkig is de huisdokter er eentje die staat op houdbaarheid.

De korst die zich om het vake heeft gezet, breekt dan toch een beetje en laat wat van de koppigheid lost. Maar in dit receptje is dat een zege. Hierdoor wordt er toegelaten dat de huisdokter de houdbaarheid komt controleren.

Het resulaat van dit alles is dat de gemarineerde vake een verwijsbrief krijgt om via de spoedopname zijn houdbaarheid te laten gaan verlengen.

De marinade van maanden komt dan gedurende één uur al uit de buik in de vorm van 6 liter vocht.
Dit recept is nog niet aan zijn einde en de verdere bereidwijze met resultaat volgt later.

Nu geven we enkel dit nog mee:

Het zal je moeder maar wezen :-)

Het "Mothership" (that is I of course) stuur een SMS  naar haar moeke:
"Moeke, gebruik jij nog ouderwetse vliegenvangers?"

H.T.B. die had dat bij de koffievoorraad nog bijgekregen.

Mothership's Mum: "Neeje, want dat is vuiligheid. En buiten gaan de vogels daar blijven aan plakken!"

Euh, vogels die buiten er gaan aan plakken. Een vliegenvanger hang  je toch niet in de tuin, maar in een gesloten ruimte?

Gekke moeke toch!
(Sorry he moeke, maar dit was wel voer voor ons blog). :-)

Die bestaat niet echt

Waarmee het begon:

M.K.P.: "Ik geloof nog in de Sint!"

Ik: "Waarom zeg je "ik geloof?"

M.K.P.: "Weet ik niet, maar ik geloof er nog in."

En zo ging de conversatie nog even verder.

Uiteindelijk hebben wij dan bevestigd waar hij al wat lucht van had.

En toen kwamen de tranen. Tranen die betekende dat hij dacht dat omdat hij het nu wist, dat er nooit geen Sint meer zou zijn.

Tuurlijk komt er nog steeds een Sint, tuurlijk worden er nog brieven gemaakt, tuurlijk zetten we nog een schoen en wortel klaar en tuurlijk drinkt papa de borrel voor Zwarte Piet op! Dat blijft gewoon een traditie ten huize Claessens.

En dan waren er de dagen nadien.

Ieder dag werd er wel één of meerdere vragen gesteld hoe wij dan dit of dat deden, etc...

En ook zotte dingen.

M.K.P.: "Weet je mama, als we nu in een winkel zijn en er zit een Sint en we gaan nadien naar een andere. En die Sint daar, zit te hijgen, zo van "hijg, hijg, hijg", awel dan is dat dienen van de vorige winkel. Die heeft dan keihard gelopen van de ene naar de andere!"

Hij komt, hij komt.....

... terug naar huis, nu vrijdag 28 oktober.

Onze nonkel Wim, broertje, papa van den Tom en halve trouwboek van Zusje!

Jaja, stroopt de mouwtjes maar op!

Kalkoenen en 't Ros Beiaard

Het heeft voor mij één gemene deler, namelijk fear!

Dus "hop on" voor een reis door de tijd. Een tijd waar creches en onthaalmoeders er amper waren. Bij ons was het de gewoonte, de mémé ving u wel op als de moeke en vake gingen werken.

En mémé woonde (wij trouwens ook tot 1980) in Wieze. Het dorp dat op de kaart werd geplaatst door de sjokolat van Callebaut, de brarij Van Roy en dé befaamde Wieze Oktoberfeesten.

Daar waar 's avonds de persjengs naar beneden werden gedaan! En de sponsje teire werd afgedaan.

En daar ga ik weer, de zijstraten in. Terug op uw hoofdbaan! :-) Allez ju!

En daar stond een huis en aan dat huis daar was een poort, een reuzepoort... (oren toe, want ik zing dat nu momenteel op de vois van "Den Boom stond op den berg"). En achter die poort bevond zich nog een koer en achter die koer, daar stonden kalkoenen (hier zijn ik de vois al kwijt)!

Nu iedere keer, als ik naar  het huis van M. ging begonnen die kalkoenen "koelekoelekoele" te roepen als die poort open ging. Wel daar had ik dus als kind zo'n schrik van.. dat gekoelekoele... brr daar krijg ik nu nog kiekeboebels van als ik de beesten nog maar zie.

't Ros Beiaard dan, dat hauten peirt. Wel, ons vake zijn werk die had in Deiremonne een bureau (kan ook opslagplaats geweest zijn van 't een of 't andere) en op een dag ging ik eens mee. Die poort was héél hoog (aja, dat peirt moest er deu kunnen he) en ons vake zwierde die open en daar stond 't peirt mij in zijn volle glorie aan te gapen!!!! Ikke bang, aja, ik was begot nen duim groot.

Hoe reflecteerde zich dat in mijn adult leven?

Kalkoenen, die kom ik niet zoveel meer tegen, tenzij in Planckendael.

Het peirt komt maar alle 10 jaar es van zijnen stal en aangezien ik wel nen "kopvliesjvreter" zen (geboren in Dendermonde, niet getogen) sta ik dan ook niet te bleiren as het nog eens zijn toer maakt, dus daar ontsnap ik dan ook wel aan.

MAAR, stuur mij niet naar het een museum waar er grote dingen staan zoals vliegtuigen, tanks, allez, zaken die groter zijn dan ik en bombastisch, dan denk ik nog altijd terug aan 't peirt en loop ik met een klein hartje er rond!

Duidelijk genoeg dat  er bij mij ook nen hoek af is?

Ik ben nen trapper kwijt

Neen, geen andere uitdrukking voor een vijs kwijt zijn. Ik heb die nog allemaal, enkel werken er twee  met de vroege, twee met de late en één met de nacht!:-)

Nope... het gaat wel degelijk om den trapper van mijnen velo. Het begon deze avond eerst al met twee keer mijn ketting eraf en dit allemaal op een kwartier fietstijd (van werk naar de school van M.K.P).

Bij de tweede maal vertrek ik en hoor iets vallen. Ik zie een stuk metaal liggen en denk eerst nog: "D'er ligt toch wel wat vuiligheid in de Antwerpse straten van mensen!". Bleek dat dus al een stuk van mijn trapper te zijn (compleet doorgeroest).

X-tijd geleden was ik uit diezelfde pedaal al een reflector verloren, maar goed nen reflector... dat ge mist, is niet zo erg.

Dus ik spring gezwind op mijn stalen ros en twee trappen later valt een rubber van mijn trapper, dan den andere en daar stond ik dan (jaja verdoemenissen hoorden er ook bij) zonder trapper en enkel dat stukske rond metaal.

Een geluk bij een ongeluk had ik vandaag mijn "madammekesschoenen" (schoenen met hak, zoals M.KP. dat noemt) aan en geen platte schoenen, zodat ik toch mijn hiel rond dat metaal dat nog restte kon zetten.

De school heb ik gehaald alsook onze homestee.

En morgen? Wel morgen, sta ik gewoon bij de fietsenmaker en mag die maken: een ketting die er liever op dan af ligt, een trapper, een ordentelijk achterlicht... en dan zijn we weer klaar voor fietsen zonder miserie.

Waterkieken

De bakker op de hoek en ik die bij deze buitenkom op een ochtendlijk uur. Aan de bakker wacht een M.K.P op fiets naast de mijne.

En ineens ligt M.K.P. in een plas water, met hoofd zo net op de straat en de rest op de stoep!

Onstabiele beentjes deze ochtend? Moet zijn. Enfin, Mothership deponeert brood in mandje gelijk een echte Loridon en trekt hem op het droge!

Nu gelukkig was de jas waterafstotend en stond het in pareltjes erop én hij had zijn rubberen laarzen aan (met dank aan de herfstwandeling die vandaag op het programma staat).

Na wat "hoedoejedanaas" en wat gedept met balsem-snotdoeken kon hij terug zijn been over zijn fiets zwieren en weg waren we!

Bibbergeld voor iemand met een hoek af

H.T.B. die achter de bestelwagen van deze stond te kokhalzen van den daver  en ik die in de gang bij ons met mijn trui over mijn oren stond te wachten op "den boenk" van nieuwe meubels in de voortuin.

Pas toen "trekt maar binnen" weerklonk (4x) durfde ik mij weer in de living begeven om mee te helpen.

Les nouvelles fournitures kwamen er vorige week aan. Niets speciaal am sich, ware het niet dat deze met de ladderlift naar binnen diende te gaan. Nog niets speciaals, of course not. Tot het moment dat het eerste stuk boven stond voor een open raam en artuurlijk gaat dat er niet  in als dat op zijn rug ligt, dat moet op zijn zij.

En daar sta je dan, met twee sterke helpers aan dat raam en een kokhalzende H.T.B. achter een electriciteitskabine en twee mannen met een ladderlift.

Maar dat is buiten "diejen met nen hoek af" gerekend. In twee tellen stond die bovenaan op het platform. Gewoon even langs de buitenkant erop gekropen!

En die pakt die kast, wikt en weegt, draait en keert en in een mum van tijd staat dé lichtste recht en kan ze binnen getrokken worden.

Dressoir in teak is goedgekeurd

Deze handeling (niet dat erop kruipen op de ladder langs buiten) herhaalt zich nog tot driemaal toe.

Opnieuw kokhalzende H.T.B. achter kabinneke, ik in de gang met trui over de oren, weer wachten op den boenk en bij det verlossende woorden: "trekt maar binnen", hopla naar de living.

Niets voor ons dus... zo een ladderlift die toch een aardige som aan nieuwe meubels de hoogte in laat gaan.

Wat zijn we toch watjes! :-)

Verdedig je kitten

Het grote poezen-moederhartje van Fientje is enorm.

Gaëtan viel gisteren weer ten prooi aan haar bemoedernissen.

Toen ik het welletjes vond omdat M.K.P. zijn haar al langs achter kletsnat was en haar aanmaande om te stoppen (met mijn hand haar kopje wegduwde), kreeg ik een soort "oergrol", die ik nog nooit van haar had gehoord.

De boodschap was duidelijk: "Blijfteraf, 't is mijn kindje!

Tiens, wat je leest dat staat er niet!

M.K.P.: "De mus (15 cm) voedt zich voornamelijk met zaden en havermout!

Ik: "Met wat voedt de mus zich?"

M.K.P.: "Met zaden en havermout."

Ik: "Laat me je boek eens zien waar dat staat!"

Het boek wordt onder de neus van het Mothership geschoven .... (moeder leest, even geduld)

Ik: "Dat staat er helemaal niet!" "Er staat: De mus voedt zich voornamelijk met zaden en AFVAL!"

Straf

M.K.P. had gisteren straf (hij was niet alleen).

Straf waarom hoor! Omdat hij 2 pagina's in zijn dicteeschrift had overgeslagen.

Alloo Koekoek, moet men hiervoor een kind straffen? Heb gezegd: "Er wordt hier niets geschreven van straf!"

Een bagatel zo opblazen en daarvoor een kind dan 20 x laten schrijven: "Ik mag geen bladen overslaan."

Het Mothership heeft haar e-mail geschreven, herschreven, nog eens herlezen (durf nogal wat nijdig zijn op zo'n momenten) en dan verzonden.

Te zot voor woorden eigenlijk en behoorlijk hilarisch!

UPDATE: de juf had heel koeltjes gereageerd: "Dan moet je het niet maken."
En wij hebben niets ontvangen van e-mail, briefje, of iets dergelijke. Misschien komt dat nog want we waren niet de enige die gereageerd hadden.



 

You are still the one

Gaëtan ging in 2006 naar het instapklasje en daar was ze..... Marieke!

3 jaar waren ze onafscheidelijk, Marieke, Marieke, Marieke.

Maar toen verliet Marieke de school om samen met haar broers aan het college te beginnen aan de lagere school.

En enige tijd gelden viel er een briefje in de bus voor M.K.P, van Marieke!

Onnodig te zeggen dat het weerzien fantastisch was! Marieke was héél de week superzenuwachtig geweest voor het weerzien en ook G. zat op hete kolen!

3 jaar verder en allebei wat groter geworden, maar allebei nog dol op elkaar!

Komdazien Komdazien!

Mesdames, messieurs, dames en heren, voici, zie hier, de kat die een balletje kan laten balanceren op haar hoofd!

De laatste reis

8 oktober in de ochtend, veel te vroeg die telefoon, een naam op de display waarvan je weet.. het is voorbij!

"Niets is zinloos wanneer het een herinnering achterlaat!"

Slaap zacht!

Bergop

Als men een helling opfietst is men blij dat men de top heeft gehaald, zeker als het stijgingspercentage behoorlijk is.

Maar na een bergop komt er een bergaf. En zo gaat het weer met mijn tante.

De kracht niet meer hebben om recht te kunnen staan, te eten, etc.....

Na eventjes thuis te zijn geweest en een grote chemo is ze opnieuw in het ziekenhuis.

Parfum kan je verstuiven

"Mijn voet is verstuift. Vanaf hier begint de verstuiving!"

Na uitgelegd te hebben dat de "f" een "k" is, gaat hij gewoon op hetzelfde elan voort.

Deze ochtend bleek dat ook vriendje J. zijn voet al eens keihard "verstuift" had.


Ik geef het op! :-)

Ik zwijg al!

Vooraleer M.K.P. gisteren kon gaan feesten diende hij eerst nog een kabel van een oude GSM (die hij gebruikt om Star War filmpjes te maken) op te bergen. (Marieke halveert graag iets dus voor alle veiligheid gaat dat bij ons in een blikken doos).

Deze stak in de verlengkabel die ik op mijn beurt nodig had gehad.

M.K.P.  (op fluistertoon): "Goh en zelf slingert er hier nog iets van ons moeder!"
Ik: "Wat zei je daar?" (had dat goed genoeg gehoord)
M.K.P.: "Niets ik zwijg al, want dan krijg ik het weer te horen."
Ik: "Wat krijg je dan weer te horen?"
M.K.P. "Awel datte he van; Wie is hier dé moeder?"

Hij vergeet er wel bij te zeggen dat ik dat enkel en alleen zeg als hij een stukje "eigenwijs-grote-mond-act" opdiept.

En ik kon schermen.. met het feit dat ik de verlengkabel voordien niet kon opruimen omdat zijn kabel er nog in zat!!!

Nah!!! :-)

Da komt ervan he!

Gaëtan moest gisteren naar 't Vleeshuis. Dus fietste moeder gezwind met hem achterop langs de kaaien richting Suikerrui.

Op ons duzende gemakken en ruim op tijd thuis vertrokken, maar blijkbaar was mijn inschatting van huis naar de Grote Markt toch langer dan van huis naar 't school. Nogal wiedes.

Dus aangekomen op de Suikerrui vraag ik hoe laat het is aan "Achteropzitterke" en die zegt: "13u55!"

Wablieft!!!! Moeder rochelt er wat "godverdoemenniskes" achteraan, want ik ben echt een tijdsfreak, dus maar 5 minuten over en nog niet op de plaats van bestemming is voor mij al stress! :-)

Mijn "jawatte Gerards" sloegen wel snel om in gelach toen ik bij de Grote Markt aankwam.

Die van A weten dat menig toeristen gebruik maken van kar en paard om daarmee de Scheldestad te verkennen. Deze (kar en paard) staan braafjes te wachten aan de voorgevel van 't Schoon Verdiep. Maar de Grote Markt kan je niet zomaar met je auto of kar oprijden want er staan "inzinkbare paaltjes".

Dus paardje komt eraan en hopla paaltjes naar beneden. Achter 't gat van de kar schieten die paaltjes gelijk paddestoelen weer omhoog en dan heb je één toerist!

Eén toerist die zijn krant leest, die dus niet merkt dat er tussen zijn benen een paal omhoog aan 't komen is en dat pas voelt als die ter hoogte is van 't klokkespel. Wel ik heb nog nooit iemand zo'n bokkesprong zien maken om te voorkomen dat er "Bim, Bam Beieren" zou gespeeld worden.

Leest uw krant thuis of op een terras, dat is veel veiliger!!!

Anatomie à la Gaëtan

Meester W. is langs geweest op zeeklassen. Hij had zich reeds gekwetst in het begin van het schooljaar en hierdoor worden de turnlessen nu gegeven door een andere.

M.K.P.: "Amaai, die had zich keiveel zeer gedaan aan zijn papillepees!"

We hopen dat tegen dat hij dierenarts is, hij toch wel weet dat het achillepees is. :-)