Zo "dwaalt" er hier al twee avonden deze week een vrouw rond.
Gekleedt in het bruin met een "klakske" op haar hoofd, een plastiek tas (van het wat stevigere materiaal) een haar handtas. Zo dwaalt ze hier door onze straat.
Dan loopt ze even naar de overkant.. waar het speelpleintje is, ze kijkt wat rond, loopt wat "doelloos" rond en zet dan haar weg verder. Allicht op zoek naar een slaapplaats voor de nacht.
Waarom raakt me dat meer dan anders? Omdat ze een vrouw is? Bij een man dan denk ik al gauw: ach aan de drank geraakt, werk verloren en voilà "dat komt ervan!". Terwijl dit misschien helemaal niet hierdoor is gekomen. Misschien "pech gehad" en van het ene sukkelstraatje in het andere geraakt.
En zo kan dit ook voor die vrouw zijn geweest! Gewoon pech gehad, pech in 't leven. En je leven op de rails krijgen is misschien niet evident.
En onder al die mensen die zo moeten leven, zijn er velen die terug vooruit willen en anderen die altijd in dat zelfde stramien zullen blijven hangen.
Maar het stemt tot nadenken, nadenken over wat je hebt, en proberen om voor die mensen toch wat empathie te tonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten