Gisteren aan de Singel weer een bende jeugd (niet dat ik mij al klasseer onder de oudjes, maar er is wel degelijk al een generatiekloof), die absoluut tegen de richting in over zou steken.
We hadden nog rood en dan moet je je voorstellen dat ik me (waarom begot) al zit op te boeien aan het rode licht.
Pas op, ik zondig ook tegen de rijrichting maar in één straat momenteel omdat de straat onderbroken is en ik moeilijk in een kuil van een paar meter dieper dan het oorspronkelijke fietspad kan gaan rijden. Antwerpen is momenteel één grote werf, alles ligt open en als je een omleiding volgt, kom je in de omleiding van een andere terecht.
Soit, het wordt groen en de "tegenovergestelde" bende zet zich in beweging. Eén van die gasten is zo zot aan het doen dat hij zijn evenwicht verliest én mij raakt met zijn stuur!
En dan komt de furie in mij naar boven hé, dan wordt het even "grijs" ("zwart" dat dateert van toen ik nog niet zo goed kan relativeren, met het ouder worden/zijn gaan de scherpe kantjes eraf) voor mijn ogen.
Ik bespaar u de superlatieven van de lelijke woorden die ik eruit gooide te midden van de spits op een fietspad.
Silly coincidence vandaag, op dezelfde plaats, aan de overkant, diezelfde bende.
En ik zie die jongen me aankijken maar hij kijkt onmiddellijk weer weg. En net als ik hem kruis hoor ik zijn vriend zeggen: "Kijk, daar is ze weer! Uw vriendin."
Heb wel eens gelachen, ikke, die boze heks op de fiets... dat was gisteren hé mannekes... niet vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten