Eh bien

"Hedde gij goe geslapen vannacht?" roept Randy Dandy als ik nog maar net één pas op den tapis-plein van mijn bureau  heb gezet.

Spontaan krijg ik een flash-back...toch niet weer he.

Antwoord heel sec: "Ja hoor!"

"Ikke niet zunne, en daarom was ik hier weer zo vroeg. Ik zal op den duur thuis niet meer binnen mogen!", krijg ik als een braakbal in mijn gezicht gesmeten.

Alsof ik daar nu echt een boodschap aan heb die van enige value kan zijn.

Of had ik hem moeten zeggen: "Bwa da viel goed mee. Ben weer als Mothership om 2u30 gaan fungeren. Om dan 20 minuten gedabt te worden door Fientje. Die dan uiteindelijk het hazenpad koos. Dan ben ik in slaap gesukkeld. Terug wakker geworden en bevond zich aan mijn rechterzijde een zwarte kat, die wij Marieke noemen of den bollen of Mimmie of Dikke schijterd, die een plek aan het zoeken was onder de deken. Dan na x-tijd weer wakker met een kat op mijn zij (de andere weer) en toen liep mijn wekker af! Nah!"

Speurhonden

Met Mijnheertje Koekepeertje kwam het te pas over speurhonden.

M.K.P: "Speurhonden die moeten van de politie aan iets ruiken en dan door de geur kunnen ze die persoon vinden."

Moi: "Dat klopt!"
M.K.P.: "Als je eens vermist bent, dan ga ik aan papa vragen of ik aan je sjaal mag ruiken en dan ga ik je vinden."

è un tuo sosia

Gisteren wandelde ik van de garage naar huis en zag in de verte Burenbron zijn auto uitladen.

Dacht nog: "Gek, dat is zijn vrouw niet dat erbij is?"

Aangezien ik dichter kwam en mijn zicht dan ook beter werd, zag ik zelfs dat hij in een ander huis binnen ging.

En de kers op de taart was dan ook nog dat hij zijn auto een andere kleurtje had gegeven.

Too much to handle at once.

Maar ik naderde dus nog meer en mijn zicht werd zo optimaal en toen zag ik het: "a look-a-like!"

Echt een kopie.. dat zelfde kale koppie, een oorbel, hetzelfde postuur, zo wat dezelfde "werk"kledij aan. En dan nog dezelfde auto enkel 't kleurtje is anders.

Aangezien de sosia aan het sleuren was met dozen full of stuff, zal hij er dus ook komen wonen.

Ola, two of a kind.. Kan onze straat dit wel aan.

Brief

        Aan de heer Gluurder
                                                          Garden Square
                                                          Gebouw D
                                                          Wilrijk.


Geachte heer Gluurder,

Ja u daar, mijnheer op de tweede verdieping die werkzaam is bij MBG. U die mij deze ochtend om 7u40, vanop uw werkplaats, stond aan te gapen.

Ik was diegene die met haar Mijnheertje Koekepeertje even op de parking halt hield. De parking waar dit verzopen kieken in wording op dat uur, ook werkt maar in gebouw A en dus ook wel recht had om daar te staan.

Ik wou eerst nog zwaaien met mijn badge naar u, maar de regen ging zo hard ineens dat het opportuun was dat ik eerst mijn "plastiek pakje" zou aantrekken. Mijn pakje is gemaakt van plastiek, niet de latex waar u misschien op hoopte. Perverserik!

Mijnheertje Koekepeertje had inderdaad al een regenpak aan en ik nog niet. Daar heeft u een punt.
Maar laat ik u even dit zeggen: M.K.P. zijn moeder (dat ben ik dus hé.. de briefschrijfster. Neen, slim zag u er ook niet uit. U stond allicht niet vooraan bij het uitdelen van het verstand) is soms al eens koppig en die vond het op de eerste stopplaats nog niet hard genoeg aan het regen.

Eveneens moet u weten dat toen ik een  20 meter van de eerste stopplaats weg was, in blinde paniek ben terug gefietst. "Mijn sjakos" staat daar nog op de grond"; riep ik tegen M.K.P. Maar deze stond daar niet op de grond. M.K.P. opperde dat ze nog thuis stond. "Nieje, nieje, want ik had ze vast toen ik de deur dicht trok."

Met nen tikker tegen 200 per uur zag ik dan ineens dat tussen mijn "Kitch Kitchen" en "een zak van een of andere versslager" iets hing.. dé sjakos dus. Ik kon net de defibrilator uit de handen van M.K.P. trekken die klaar stond om mijn een electrische schok te geven (dat dient om dat hartrimte terug normaal te krijgen he).

En voor u was "eens even " kijken niet genoeg! Neen, u blijf ook staan toen ik dat pakje aantrok. Was het zo mooi om mij een rok rond mijn benen te zien slaan en dan waarschijnlijk, wat te hoog te trekken, om dat in die broek te krijgen?

Denk van niet. Of bent u misschien een liefhebber van appelsienen? (cellulitushuid kent u misschien wel). Zelf heb ik liever citroenen, want daar kan je heerlijke limoncello mee maken. Ik geef u hierbij de link van het receptje mee. (Gefopt hé... als ik u een brief stuur, werkt nen link niet, dat kan alleen maar via e-mail - ge zijt écht wel dom zunne).

En toen fietste ik weg om M.K.P te gaan droppen en toen kwam ik terug (dat had je niet zien aankomen he?).

Tuurlijk zag je dat niet aankomen! Want toen zat u al netjes te doen, hetgeen van u verlangt wordt te doen op het werk, achter uwe computer zitten.

Of zat die vrouwelijke collega er iets voor tussen? Is dat een collega die u wel ziet zitten en waar u indruk wenst op te maken, door te doen alsof u al van 7u40 noest aan het werken was? Reken maar van "not" want aan haar druk gegesticuleerd had zij eerder de touwtjes in handen.

In ieder geval, hoop ik van ganser harte dat u bij een volgende weerzien met mij (u hoog en droog, ik nat op de parking) mij op zijn minst een handdoek komt aanbieden bij mijn terugkeer. Mij onder mijn middagpauze mee naar De Bist neemt voor een paar droge schoenen te kopen (op uw kosten he), zodat ik niet genoodzaakt ben om nu op mijn blote kalisjen hier rond te hossen.


Dank bij voorbaat.

Met vriendelijke groet,

Uw gebouwcollega

Verborgen talenten

Een halve dag verlof die benut wordt door het uitmesten van Mijnheertje Koekepeertje zijn kast. Aangezien de verfborstels zich stillekesaan richting zijn kamer aan het begeven zijn, was dit wel even aan de orde.

En daar stond ze dan...neen niet de kleerkast, want Loverieke, zou Loverieke niet zijn, als ze van haar pad  niet zou gaan afwijken. Daar stond ze dus...dé boekentas!!!

Nog even en die mag weer op de rug!

Toen de vakantie begon was ze wel ontdaan van een rapport, brooddoos, etc... maar in één van de zakjes zat een CD.

Een CD van zijn twee schatten van juffen waar hij dus "goodbye, farwell, auf wiedersehnn, adieu" had tegen gezegd op 30 juni.

En wat bleek, op één van die foto's toonde Mijnheertje Koekepeertje een verborgen talent, want toen lukte dit nog langs geen kanten.

Maar dan wel....

En dan popt bij mij dé vraag: "Wordt dat hier al een klein voorproefje van "het man zijn"? Zo van, als er een vrouw bij is, kan ik het niet, maar zonder die haar alziend oog, wel?"

Bwa neen, zeker!!!

Pieds nus

Volgens mij is Burenbron aan het herbronnen of in ieder geval, hij wil zich volgens mij één maken met de natuur.

Eergisteren gingen wij (H.T.B. en Mijnheertje Koekepeertje) schommelen bij ons aan de overkant. Op het moment dat wij één stap uit de deur plaatsten, begon het te druppelen. Maar dat hield ons niet tegen.

We zaten nog meer net twee beentjes in de lucht als het raam van Burenbron open zwierde. Volgens mij heeft die een supersonisch oor, waar hij alles, maar dan ook alles mee hoort. Goed, dat weten wij, en dan is het ook al grappig.. want dan ga je aftellen "van a een, van a twee, van a drei... raampje open!"

En daar hing hij dan, met de blote, ronde buik en zijn altijd aanhebbende Hawaïaans oranje short...

Tijdelijke vervanger, tot ik een real one heb kunnen maken

Dus er steekt zich een conversatie af tussen Burenbron en de schommelende H.T.B. Eigenlijk is het wat schreeuwen naar elkaar naar de overkant toe. Maar om een lang verhaal (weeral) kort te houden, wordt er geopperd door H.T.B. dat een glaasje "cav(i)a" op een schommel wel zou smaken.

En aangezien Burenbron maar een half woord nodig heeft, stapt hij enkele tellen later, en hier komt zijn herbronningsmoment, op blote kalisjen (voeten) naar ons toe. Over het gangpad, over de korrelige straat, op het gras, op het kunstgras met een pintje bier in zijn handen voor H.T.B. De cav(i)a was op, dus ik bleef zonder iets schommelen.... allez, ik had wel een natje door de regen, die van druppelen naar een hogere versnelling was gegaan.

Nu gisteren terug op "de blote kalisjen", wat de aanleiding nu was.. wij zaten er deze keer voor niets tussen. Maar het was allicht om dat "Burenbron's vrouw" haar beste, dikke vriend (zo noemt zij haar vuilniszakken) aan het buiten zetten was.

En dan hoort een straatcontrole er bij...

Ik wou een foto ervan nemen... maar te laat.. maar een dezer.. doe ik het wel eens.

Weergoden

Waarom moet het water er tot de middag met bakken uitvallen?

Om ervoor te zorgen dat "Mijnheertje Koekepeertje" die vandaag aan Agrogolf ging doen, er gelijk een verzopen kieken zou gaan bij lopen?

Zelfs M.K.P vroeg deze ochtend toen hij het trieste weer aanschouwde:
"Mama, wat moet ik doen als mijn bal in een plas water ligt, straks?"
M: "Hem ernaast leggen, of je gaat onder de modder zitten!".

Deze middag lichte regendruppels op de Veluxen van het werk.. toch maar mijn kans wagen om naar de buur te gaan. Onze buur is de "Geubels zijn vroegere werkgever".

Droog binnen en licht vochtig bij terugkeer. Toen mijn collega en ik, drie hoog waren, daalde de regen weer met bakken uit de lucht neer!

En nu!! Nu een stralende blauwe hemel. Ge zou van minder uw bloten derrière laten zien...

En weet ge nu goed watte? Sebiet, allicht zo binnen een half uurtje dan zal het weer gaan gieten zeker?

Afwachten hoe Mijnheertje Koekepeertje er straks zal uitzien. Want het enige wat ik hem had meegegeven was, een paar sokken en andere schoenen, maar dat zal niet opwegen tegen een loodzware natte jeans, doorregende jas en polo.

Viva de zomer!!!

En nu maar hopen dat ik deze nacht ook wel wat beter slaap en niet tot 3 uur naar de kletterende regen moet liggen luisteren.

UPDATE:
Droog thuis geraakt en Mijnheertje Koekepeertje is naar een binnenspeeltuin geweest. Happy Mom!

Way to go for The Stig

Een goede tijd neerzetten was niet echt zijn doel, afgelopen zaterdag.

Maar "The Stig" was in opperbeste vorm. Eén en al aandacht voor de bochten, zodat hij niet teveel tijd zou verspelen.

En dat resulteerde in een goede tijd van 49,909 voor één rondje.

Onnodig te zeggen dat his daddy wel heel trots was.

En aangezien hij in Bliksem Mc Queen carts toert zou deze zeggen: "Ik ben snelheid, pure snelheid!"
(maar wel met het oog op de veiligheid eerst).

Less is more

Een "size 0" zal ik nooit halen. Daar ben ik me wel degelijk van bewust.

En je kan wel al lachend zeggen: "Ik ben niet té dik; Ik ben gewoon te klein voor mijn gewicht", maar ondertussen "blijft mijn gat té dik in gelijk welke rok!"

Geen proteine-dieet, sapkuurtjes, soepkesdagen, crashdieet, etc... dat houdt niemand vol....en diegene die het tegendeel beweren, eten na verloop van tijd toch te eentoning.

Geef me ook geen Weight Watchers bijeenkomsten. Ken uzelf en dat betekent voor mij, dat ik niet het type ben om dat vol te houden (die dag om dat uur en dat zo x keer). Oké, oké... je kunt dat nadien dan wel lekker zelf.. door gewoon toe te passen wat ze vertellen.. maar neen... ik hou dat gaan naar bijeenkomsten niet vol.

Gewoon op mijn eten letten, beaucoup aqua... en dat zal al een heel pak doen. Geen wijntjes, geen limoncello, ook al is hij super lekker..... ge blijft eraf!!

En excuses comme: "Als ge mosselen eet, die moeten zwemmen!" Dat ze dan maar zwemmen in water... dat deden ze voordien ook, zal als het moet er dan wat zout bij doen, zodat ze de zilte van de zee hebben.

En "la vie est nulle sans bulles" - gaat ook even verbannen worden naar de kelder - water met bubbels kan als vervanger op een plateauke gezet worden.

Dus nu gaan mijn eerste 3 weken in. In september gaan we eten bij hen, en dan mag ik terug voor één dagje meedoen.

Hoeveel ik kwijt wil? Tegen oud en nieuw, wil ik zeker al 5 tot 7 kg kwijt zijn. Maar dan ben ik er nog verre van niet.. maar je moet een target zetten.

En ik hou dat zeker vol.. als ik me smijt dan smijt ik me!

Kippebouten

Gisteren was het kookboek van dienst  "Reis door de tijd" van Geronimo Stilton. Daar had "Mijnheertje Koekepeertje" een recept in zijn staan over "Kippeboutjes volgens een Middeleeuws recept". En aangezien hij een "knager" is, diende de "Moeder Muis des huizes" dit uit te proberen.

Giga-geitenkaas! Als "Moeder Muis des huizes" nu van iets kiekeboebelen krijgt dan is het toch van de aanblik van zo'n verse kippebout.

Als ik zo een boutje zie dan zie ik ook nog steeds de kip, of in dit geval de poten van de kip. Ik zie dan echt nog de pluimen in mijn fantasie eraan hangen. Dat zit uiteraard tussen mijn muizenoren.

Dus ratten-rap heb ik de bouten dan maar ondergedompeld in het sap van een sinaas en van een citroen, nadat ik er nog eerst honing had overgedrizzeld. En dan alles in een voorverwarmde oven.... en sudderen maar.

Want sudderen deed het uiteraard, daar was dus niets bakken aan.

Dat bleek, bobbelige vel was dus nog steeds zichbaar toen het uit de oven kwam. Grote griezels nog aan toe.

De pan dan maar in, zodat er tenminste toch wat kleur op de melkflessen, van die wat ooit een kip was geweest, kwam.

"Knager" die heeft er in ieder geval van gesmuld. En "Moeder Muis des huizes" was blij dat het Middeleeuws experiment achter de rug was.

In het boek staat nu ook nog een recept voor een "Dino-omelet". Daar heb ik geen problemen mee, met eitjes. En jaja, ook al weet ik dat het uit de poep van een kip komt! :-)

Tuurlijk is ze een schatje

Dat is ze zeker en vast! Een harig ding... maar ze kan zo ontzettend iemand missen.

En omdat ze dan bij groot niet krijgt wat ze al miauwend loopt te verkondigen, klopt ze aan bij de kleinere van aard.

En dat pakt uiteraard.





Planckendael voor petekindjes



In de bomen groeien neefjes



Gaëtan en één geitje







Vermoeidheid bij "klein" slaagt toe.

En ook bij "groot"

Moederdag

In Antwerpen vieren we vandaag "Moederdag".  In mei was Mijnheertje Koekepeertje mij ook niet vergeten.

Maar vandaag kreeg ik van mijn twee mannen iets van "Moois van Me". En of ik blij was, want zij is niets voor niets mijn "lievelings-oorbellen-ontwerpster". Dus ze konden mij geen groter plezier doen.

2 neefjes

De twee handen op één buik brengen een paar dagen samen door en dat is uiteraard dolle pret.

De ene hand is een grappig baasje. Op mijn vraag wat hij nu toch wel 't aller, allerliefste at kreeg ik als antwoord: "Ik lust enkel Aiki-Noodles. Je weet toch wel waar ze dat verkopen he?"

Als hij één van de poezen ziet dan zegt hij:

"Ach ziedes wiedawe hier hebben?"

Laat ik het zo zeggen, het is een tof kereltje om in huis te hebben.

En aangezien de ene hand op de buik het petekind van H.T.B is, had zijnen peepe (ik zeg dit om H.T.B. te plagen), een verrassing voor hem in petto! Gaan rijden met een Cars-auto!!!

En of hij genoten heeft.

Na de eerste ronde vond de ene hand, dat de andere hand wel moest vragen of hij voorbij mocht steken. Dus hebben we eventjes moeten vertellen dat je dat niet kan vragen als je aan het karten bent.

Maar zoiets kan lucratief worden opgelost:

Grote hand steek kleine hand voorbij, doet teken, die laat je gaan en de kleinste hand, die gooit bij het meisje dat nog in de groep zat de deur toe!

Joppeke kwam kijken

En nu... zijn ze op poezenjacht.. een deken om hun heen en een Beertje op een stokje als soort van poezenvangkruis.

En straks.. gaan ze wat rusten... tot morgenvroeg!

Afmaken

Dat ga ik straks ermee doen! Hem finaal afmaken!

Het is genoeg geweest! Dat heeft daar 10 dagen gestaan, zich wat staan vermaken in het donker zo stiekem achter alles.

Hij was in het bijzijn van kinderhanden al eens boven water gekomen, met de melding: "Wat is dat hier!!" Maar we hebben hem toen snel terug op zijn plaats gezet.

Maar eerst maak ik nog een pot met kokend water en suiker klaar voor hem!!! Suiker en heet water, dat zal hem leren.

Ik zal mild zijn door het te laten afkoelen tot een stroperige brij.. dan plakt het goed!!!

Dat komt ervan, als je zo achter 't gat gaat stoken!

5 uur

H.T.B. was gisteren dé vooruitziende man. Hij was de onderdelen al gaan ophalen, zodat we geen tijd zouden verliezen en er na de repas onmiddellijk zouden kunnen invliegen.

"We gaan eerst de bodemlatten in elkaar steken;" volgens H.T.B. "Bodemlatten? Je zal wel de "lattenbodems" bedoelen", opperde ik maar.

Hopelijk ging het niet op 't zelfde elan verder.

Want H.T.B. had dan ervoor al gezegd dat we eerst nog langs den Brico langs zouden moeten om die dwarslatten van de oude lattenbodem te kunnen losmaken.

Door mijn reminder: "Lieverdje, en dat koffertje in de kast op 't terras dat heeft toch zo van die rakenjakken en toestanden, volgens mij lukt dat daar wel mee hoor!", zorgde ervoor dat "ik" dus die dwarslatten wel kon vrijmaken (H.T.B is niet van dé handigste, maar dat weet hij :-))

Dus na het eten zijn we gaan zitten op de poep op de grond, dan maar op de knietjes, terug op den derrière en zo verder en zo voort. Zitten, rechtstaan, gebogen staan, heffen, zuchten, eens "verdoemenissen" uiten.

Maar om half één deze nacht was het klaar.

En het oude bed... onze goede oude "twijfelaar" staat nu in de kelder. Maar wie hem wilt hebben, kan hem hier kopen of een bod uitbrengen. Maar de poes op de foto is niet in de prijs inbegrepen. Die blijft bij ons!

En het nieuwe bed, dat slaapt goed. Althans voor een uurtje of drie, want toen was deze er weer.

Het lichaam van ...

We staan aan de garage en Gaëtan onbloot zijn buik.

G: "Mama, kijk eens hoe mager ik ben!"
Ik: "Ja jongen, jij hebt het lichaam van papa."
G: "Het zou beter zijn, het lichaam van Christus!"

Overduidelijk dat Mijnheertje Koekepeertje dit jaar zijn 1ste communie heeft gedaan.

Als dat maar geen "pastoormateriaal" wordt. :-)

Moeder Natuur

We fietsen naar huis. Boksen tegen de wind, langs de Antweirpse omleidingen waar diepe putten in het wegdek zitten. Moeten dan ook tegen de rijrichting in fietsen, en dit allemaal om thuis te geraken.

Dus ik fiets voor, zodat Mijnheertje Koekepeertje in mijn spoor kan volgen, zonder dat hij zich ineens een paar meter lager op de makkadam in aanleg zou bevinden.

Ik: "Jongen, jij volgt hé?"

M.K.P.: "Ja mama, ik volg jou! Of moet ik zeggen "Moeder Natuur?".

Nu bij "Moeder Natuur" plopt dan ineens die dame van dat irritant Tampax-reclame-filmpje voor mijn ogen.

Maar bij M.K.P maalt Moeder Natuur eerder door zijn hoofd omdat hij vandaag met Fun4Kids een bezoek bracht aan Earth Explorer in Oostende.

Hoe een woord of in dit geval twee woorden bij verschillende mensen, andere herinneringen kan opwekken.

Afwas

Ik ging afwassen, op zich niets abnormaals uiteraard. Als men niet op tijd en stond afwast, dan heeft men op de duur geen borden, noch bestek, etc.. in zijn kasten staan. Daarentegen staat dan uw aanrecht vol, waar dan na verloop van tijd zich wat schimmels op nestelen.

Aangezien wij niet tot de categorie "familie Flodder" behoren wassen we dus af.

En wat vond ik dat bij het voorbijgaan van de afwasbak, den "Dreft" toch wel lekker rook. Dus ik keek ook even in de bak.. en zag dat het water niet schuimde maar een melkkleur had.

En toen ging er een belletje bij mij rinkelen!

Ik had de kast onder de afwasbak open getrokken, een fles genomen, één goeie scheut (ik heb graag veel schuim) in de bak gedaan, fles terug in de kast en kast dicht gedaan.

Dus herhaalde de eerste stap in het proces, nl de kast open trekken (schuiven eigenlijk), en ik nam de fles terug ter hand die ik dus overvloedig had in de afwasbak gegoten en het was:

Blind vertrouwen is niet altijd goed dus.

Morgen.....

start de chemo.

Verwarde verhalen die misschien aan de basis liggen van "ontkenning", maar die gewoon werkelijkheid zijn.

Uitzaaiingen in de lever, haarverlies... dat wordt afgedaan als: "dat zien we dan wel."

Het is altijd al een keikop geweest, maar delen maakt het makkelijker zou ik denken.

Laten we hopen dat de acceptatie er komt....

The Stig was tested

Vandaag was Puurs weer the place to be for "The Stig". Hij werd getest en goed bevonden door Marshall G.

Wat betekent dat hij op naar de Advanced mag gaan!

The Stig and Marshall G.

Gwidooooooo

Volgens H.T.B. ben ik precies "Gwidooooooooooo" van Cars als ik het boormachine in de aanslag hou.

Ik doe dan altijd eens "wiewie" voor ik aan mijn klus begin.

Zo ook vandaag, aangezien 't grof vuil volgende week  langs komt en er een kast uit elkaar diende gehaald te worden.

En het resultaat mag er zijn - de kast (enkel het frame blijft nog over) staat al beneden, één schuif heb ik in zijn geheel gehouden, zodat ik de andere 3 die ik uit elkaar heb gehaald erin kon stoppen.Nog niet zo dom hé van mijzelf, al zeg ik hetzelf.

De kast naar beneden krijgen ging tot het tweede tussenverdiepje en dan zag ik de grote trap naar beneden en dan dacht ik: "Tees komt  niet in orde! "Ge gaat met uw sjokkedeinzen naar beneden stuiken. Languit op de mat beneden liggen met uw gat bloot en dan komt Burenbron buiten die al die tumult heeft gehoord!"

En alsof er gedachten gelezen konden worden: "Burenbron kwam buiten!" En die stak zijn brede schouders mee onder de kast en ik kon gerust adem halen, want hij had mijnen derrière niet moeten aanschouwen op de mat!

En de pompbak, en de pompbak...

Vrijdagochtend, 5 augustus, 6:15 AM

H.T.B: "Schat, schat, kom vlug! Na loopt die pompbak niet meer door!"

Moi: "God seg, na vaneir oefwatte!"

Moi ziet dus het water staan. Steekt haar pollekes in de "volle" pombak én voelt én ontdekt HET STOPPEKE!

Dus ik draai mij om en zeg: "Ja, tuurlijk loopt dat niet door, 't stoppeke zit er nog in!"

En dan zie ik H.T.B zijn smoeleke dat zegt: "Gefopt! Na had ik a liggen hé."

Klein, klein Luckse

Een collega van H.T.B. die hare man, die zijn moeder was een "iffra" in een school. En in die school is H.T.B ooit naar school geweest.

En die had dus nog een foto van een klein, klein Luckske.

't manneke met sjaleke, dat istiedan

Inner vrede

Daar was ik deze week naar op zoek op een dag.

Ik was ze kwijt, ze was verschwunden, lost.. en waar ze zich bevond, only God would have know. En of hij het geknowd had, heb hem weer in de allerhoogste regionen aangebeden.

Niet dat mijn gebeden dan verhoord werden, belange niet, de "verdoemenissen" die waren er teveel aan.

Misschien had ik "den Heiligen Antonis" moeten aanspreken, want die wordt meestal gelinkt met "het vinden van verloren voorwerpen." Dat ik daar nu niet eerder aan heb gedacht, maar dan was het misschien weer zonde van 't geld geweest. Want als je hem aanroept moet je een centje er tegenover zetten (zo vertelde mijn mémé me toch altijd en zo deden we het ook, als we eens iets kwijt waren).

Op een gegeven moment sprak ik van "den hamer d'erop dan maar" en . H.T.B. vond me dan "nen agressieve zot" (dit bedoelde hij om te lachen hé). En zo ging het nog verder want ik zou het op plaatsen gaan steken daar waar het geen zonlicht meer zou zien.

Maar deze had met stip toch wel op één gestaan, maar toen had ik me nog niet gehoord: "Krijg nou tieten!"

Laat ik het gewoon zo stellen: "Men kan mijn rug op, ik heb nen goeie toile-cirée!" (Antweirps van de H.T.B. uiteraard, die ik dan overgenomen heb).


Die inner vrede... die was er daags nadien dan terug.

En die inner vrede...; die kan meester Shifu best verwoorden.

http://www.garagetv.be/video-galerij/wtbbelgium/kung_fu_panda_2_scene_innerpeace_vlaams_gesproken.aspx

Lift

Van de ondegrondse parking op het werk naar boven neem ik de lift. In de parking liep iemand voor mij deze ochtend en bewust hield ik een paar passen in.

Enkel en alleen omdat ik in een lift zitten met iemand die je niet kent zo behoorlijk ongemakkelijk is. Niet vanwege het krap zitten maar omwille van: "Wat zeg je nu in een lift tegen iemand?"

Buiten het obligatoire "Goeiemorgen/Goeienavond! Wat een weertje! Allez, we beginnen er weer aan. Het is weekend! Het is al maandag se! Kom erbijjjjjjjjjj! Hoe meer zielen hoe meer vreugd!", houdt het snel op.

Want dan sta je daar beiden in de lift!

Staren naar de bordjes met de bedrijfsnamen op (hetgeen er bij ons welgeteld maar 3 zijn). "Kont-staren", zou ook tot de mogelijkheden kunnen behoren. Je zou ook eens kunnen op de alarmknop drukken, dewelke je automatisch in verbinding stelt met de centrale van Schindler. En dan kan je misschien eens "een klapke" doen met die mijnheer aan de andere kant.

Maar Cruijff zou zeggen: "Elk nadeel heb z'n voordeel!". We zitten op het hoogste (3 hoog maar zunne) en dus valt er altijd onderweg wel eentje af!

Van voor naar achter

Deze ochtend was ik mij aan het aankleden, wees gerust, dat doe ik iedere ochtend om naar 't werk te gaan.

Het zou trouwen onverantwoord zijn om in tijgerslip en dito BH naar 't werk te gaan, tenzij je bij een Natuurpunt of Greenpeace werkt, dan zou het misschien nog ecologisch verantwoord zijn.

Maar goed, dit nu even terzijde én ondergoed in tijgermotiefke heb ik ook niet (niet onbelangrijk om dat even te melden, vooraleer u zich een totaal verkeerd beeld van mij vormt).

Soit.... get to the point Loverie!!! (dat afwijkend gedrag toch altijd van u!)

Ik zie een auto die zich bijna tegen de bumper aan 't manoeuvreren is van onze buurman, dus ik vermoed die wilt uitrijden en kent de breedte van zijn auto niet. Let op, achter de auto konden er nog twee Smart's staan, maar zo smart was de persoon in kwestie niet (de "R" op uwe pook, dat kan toch handig zijn - en weet je ook wat? Dat is niet eens een optie dat zit standaard in de wagen).

En we rijden wat achteruit, rijden dan bijna terug tegen de bumper en dan sleuren we aan dat stuur (het was geen roestbak op wielen, dus een servostuur was wel aanwezig) om dan echt in het midden van de weg te gaan staan.

Dus mijn vermoeden gaat verder: "Ach ja, dat is weer zo'n die over 't grasplein zich gaat draaien."
Wij maken dat meermaals mee, ongeacht of er nu kinderen aan 't spelen zijn op het speelplein, gooi gewoon je wielen op het gras en tournée (zo eventjes gaan keren aan de garage is zo moeilijk.. die 5 meter dat is met de huidige prijzen aan de pomp, nen tegenvaller).

Enfin... om een lang verhaal kort te maken, al dat gedoe.. is gewoon om te parkeren! Er kon een lichte vrachtwagen tussen die twee auto's!!!

Uiteraard wil ik dan nog zien, wie er zo slecht is in parkeren. Volgens mij zat dat rijbewijs in een pak "Kellogs Special K" of zat het gewoon bij de legging die besteld werd bij de "Drie Zwitsers".

En dan stapt ZE uit... en zo typisch, een "strekenmadam" van hier tot in Lier. Zonnebril op het hoofd, die dan dient als diadeem, een zakje bij voor de boterhammekes met het logoke van iets duur naar voor (ach ja, uiteraard).

Dan begeeft ze zich naar het trottoir om te zien of ze nu uiters rechts geparkeerd staat! Gaat ze terug naar de drivers-site en klapt ze haar spiegel in: "Madam, aub!! Ge staat bekanst op den trottoir, uwen miroir gaan ze er nu niet afrijden zunne!"

En ze zet zich in beweging en ik denk: "Madam, uwe blauwe schijf!!!! Waar is uw blauwe schijf!!! Die borden aan 't begin van het straat, niet gezien zeker. Dienen diadeem op uw hoofd, dan noemt nen zonnebril. Dat kun je achter je oren zetten, dan zie je tenminste de verkeersborden."

Moraal van 't verhaal: LEERT GEWOON PARKEREN!

Weldra

Hebben wij een lekker flesje in onze kast staan. Met dank aan deze dame, voor het receptje.

En of het lekker is, dat weten wij zo binnen een tweetal weken.

Port-a-cath

Die zit er sinds gisteren. Allicht onnodig om nog meer te vertellen.

Vandaag naar een ander ziekenhuis en dan hopelijk gauw nieuws waar die "snodaard" zich bevindt.

Puur 1 augustus 1976 - 2011

Wat een leuke verrassing toen ik thuiskwam! Luc zijn haren zagen wit!

Nu niet dat hij door één jaartje ouder geworden te zijn ineens een "grijze duif" was geworden.

Alhoewel hij toch al behoorlijk wat grijze plukken heeft, maar goed alles is beter dan dat het uitvalt... alhoewel een schone biljartbal ook wel mooi kan zijn.

Neen, die lieve H.T.B. had weer een half dagje verlof genomen om het "maanwit" in de slaapkamer op de muren te zetten! Als dat niet ontzettend aardig is van hem en je weet aardig is "lief".

En toch zal er nog een andere reden geweest zijn... dat hij misschien even alleen wou zijn.

Ieder jaar, tja verjaardagen keren nu immer ieder jaar terug, is zijn verjaardag ook wat triest. 35 jaar gelden werd Luc 11 jaar... er was feest, mama had een taart gebakken en er waren geschenkjes.

Daags nadien bij het wakker worden op 1 augustus was mama er niet meer....ze was heengegaan.

Nu kan je zeggen, 35 jaar later, so what!

Luc is er zeker niet door blijven stilstaan, het heeft van hem gemaakt, wie hij vandaag is.

Foto's van mama zijn er wel, niet veel en bij het opruimen van de kelder vond ik staarten van haar haren die afgeknipt waren in 1955. Toen ik ze vasthield ging er een rilling door mij heen.

En omdat foto's van mama op de schouw soms naar de achtergrond verdwijnen siert dit beeldje, de schouw... symbolisch.

Maar ik ken hem, 's ochtends zeggen we kort iets tegen elkaar hierover, net zoals deze ochtend. En Luc heeft dan even wat tijd alleen nodig...en dat krijgt hij dan ook.

40 + 6

Zoveel jaar werd H.T.B. gisteren en dat hebben we gevierd zaterdag door lekker te gaan eten in de Bolivar.

Een jaar geleden zijn we daar eens gestopt met de fiets om iets te drinken. U weet het wel, vorig jaar hadden we een betere zomer als deze die nu momenteel aan de gang is.

En van iets te drinken, kwam ook iets eten. En zo ging het verder door een praatje te slaan met de eigenaar. Deze houdt de zaak open samen met zijn vrouw... en verder geen personeel. En zo is het nu, dat de Bolivar ons huisrestaurant is geworden. Vroeger hadden we er ook zo eentje maar die heeft dan jammer genoeg haar deuren gesloten.

Maar we komen er graag, geen té grote kaart, altijd verse producten, wordt ook à la minute klaar gemaakt en op is op.

Zalig vertoeven.....

Als je het eens uit wilt proberen, dan gaan we mee! :-)