Kippebouten

Gisteren was het kookboek van dienst  "Reis door de tijd" van Geronimo Stilton. Daar had "Mijnheertje Koekepeertje" een recept in zijn staan over "Kippeboutjes volgens een Middeleeuws recept". En aangezien hij een "knager" is, diende de "Moeder Muis des huizes" dit uit te proberen.

Giga-geitenkaas! Als "Moeder Muis des huizes" nu van iets kiekeboebelen krijgt dan is het toch van de aanblik van zo'n verse kippebout.

Als ik zo een boutje zie dan zie ik ook nog steeds de kip, of in dit geval de poten van de kip. Ik zie dan echt nog de pluimen in mijn fantasie eraan hangen. Dat zit uiteraard tussen mijn muizenoren.

Dus ratten-rap heb ik de bouten dan maar ondergedompeld in het sap van een sinaas en van een citroen, nadat ik er nog eerst honing had overgedrizzeld. En dan alles in een voorverwarmde oven.... en sudderen maar.

Want sudderen deed het uiteraard, daar was dus niets bakken aan.

Dat bleek, bobbelige vel was dus nog steeds zichbaar toen het uit de oven kwam. Grote griezels nog aan toe.

De pan dan maar in, zodat er tenminste toch wat kleur op de melkflessen, van die wat ooit een kip was geweest, kwam.

"Knager" die heeft er in ieder geval van gesmuld. En "Moeder Muis des huizes" was blij dat het Middeleeuws experiment achter de rug was.

In het boek staat nu ook nog een recept voor een "Dino-omelet". Daar heb ik geen problemen mee, met eitjes. En jaja, ook al weet ik dat het uit de poep van een kip komt! :-)