Luc had van een wedstrijd gehoord op de radio en de prijs waren bonnen voor de Sinksefoor. Dus "telefonitisch Lucske" had gebeld én gewonnen. Gaat hij die bonnen ophalen op 't 14de en in de gang komt ineens iemand uit zijn kantoor en roept: "Hey Claessens!".
Iemand die hij kende van vroeger. Luc is écht de man waar je ergens mee naar toe gaat en je kan er je mooiste schoenen op verwedden, maar hij kent wel altijd iemand. En dat resulteerde in bovenop de gewonnen bonnen, nog wat bonnen.
Dus met een pak aan bonnen trokken we vrijdag naar de Sinksenfoor... en er is maar één attractie waar ze mij nog inkrijgen, nl "De Poliep". Al die andere vind ik té hoog (het reuzenrad vind ik al beangstigend als ik op de grond sta), als ik nog maar de stuiterbal met elastiekjes zie die tegen een rotvaar omhoog wordt geschoten huiver ik al en laat staan dat ik durf toe te kijken als Luc in zijn jaarlijkse attractie zit, nl de Extreme XXL.
Maar "De Poliep" dus.. dat vind ik geweldig.. zo geweldig, dat ik met mijn ogen dicht me afgelopen vrijdag net "Amélie Poulain" voelde. Gek in het hoofd (ah ja, ogen toe en dan tegen dé hoogste snelheid van De Poliep rondzwieren), dolgelukkig, puur door iets kleins... blij om een eenvoudig iets....
2 opmerkingen:
ik vind het heel erg moedig van je dat je ergens ingaat op de sinksenfoor. Doe ik absoluut niet !!!
Maar ik loop er wel graag rond
dat is ook het enige!! Al het andere daar keert mijn maag ondersteboven van. En het gekke.. voor Gaëtan was ik de eerste om in die spullen te zitten. Maar de sfeer van de Sinksefoor.. maakt nu veel goed.
Een reactie posten