Door de regen

Het regent "cats en dogs".... een echt hondenweer, en dan valt je op dat er mensen door moeten.

Als dagdagelijkse fietsmadam, behoor ik ook tot die categorie.

Toen ik vanavond aan het werk vertrok druppelde het lichtjes. Toen ik de garage uit fietste was het aan 't gieten. Zo typisch, vroeger, dat was dus toen de dieren nog spraken, toen de school uit was, was het ook telkens van "dattum".

Daar kwam dan nog eens bij dat er veel open vlaktes waren en meestal dan ook nog "wind op kop".Ik had zo'n poncho-geval voor op de fiets. Dat is eigenlijk een "veredelde watervergaarbak". Want als je op school of thuis aankwam en je sprong wat te haastig van je fiets, dan kreeg je héél de mikmak (het kommetje dat zich vormde) over je heen. Kleddernat.

Of hoe vaak, als je het ding niet met zo van die bandjes om je stuur hing, wat trouwens levensgevaarlijk was, dus met wind op kop, heel die plastieke "frak" in je gezicht kreeg.

Fun, fun, fun, NOT als ik er aan terugdenk.

En zo zag ik onze buurman net, met zijn rollator en zijn poncho.

En als ik dan zoiets zie dan overmand mij een vlaag van medeleven. Slecht te been, zijn vrouw, die heel wat jonger was als hij verloren (plots), zijn trouwe oude auto voor de deur gestolen én dus nu aangewezen op het openbaar vervoer.

Om niet alleen thuis te moeten zitten gaat hij dus op stap... maar moet hij dus ook de regen als het slecht weer is... met een plastieke poncho.