Gaëtan wou van me weten of ik uitkeek naar mijn "volgend leven".
Nu als ik zelf over 't leven nadenk, dan kan me soms de angst bekruipen om dood te gaan. Niet zozeer het er niet meer te zijn, maar de manier waarop.
Liefst misschien in mijn slaap rustig inslapen, maar ik huiver al, als ik denk dat ik bijvoorbeeld zou verdrinken of bewust in een auto-ongeluk zou terecht komen.
Maar ik weet het, we hebben geen keuze, c'est la vie!
Gaëtan wist me te zeggen dat ik moest weten dat mijn ziel verder zal gaan. Mijn hart sterft, maar mijn ziel zal opnieuw ergens terecht komen.
Net zoals hij (zijn eigen woorden) ooit een soldaat was en hij héél hard moest werken. En toen mocht hij kiezen, en heeft hij voor ons gekozen.
Gek was, toen hij nog klein was, toen zei hij altijd: "Voor ik bij jullie was, toen was ik aan het vliegen, vliegen, vliegen, vliegen!"
En zo was hij op een dag ook eens een tasje aan het inladen met speelgoed, boeken, koekjes, etc. Toen ik hem vroeg wat hij daarmee van plan was zei hij: "Ik ga naar de "andere kant".
En als hij mij dan weer zo'n eens "out of the blue" met zo'n vragen confronteert, dan denk ik soms: "We hebben een jong kind met al een wat ouder zieltje" gekregen.
J'adore!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten