Facing the final curtain

Mijn liftsleutel ligt al klaar. De badge pas straks. Mijn bureau is zo goed als leeg. Nog mijn radiootje inpakken, de collega's die vandaag ook vertrekken gedag zeggen en dan sluiten we dit hoofdstuk hier af.

Eén maandje van alles even op een rij zetten en op mijn plooi wat komen.

Ben ik triest? Ja en neen. Ja omdat ik hier 3 super leuke jaren heb gekend met leuke collega's. Neen, omdat er een einde komt aan de rompslomp die overname met zich heeft meegebracht. Maar dankbaar om de kansen, zeker en vast!

En straks, wel dan is er nog een glaasje sjampieter (echten en geen I am kidding you bul).

Er zijn wel stoute kindertjes

07:20 te Antwerpen. In onze straat met de hoek van de J.-straat bevindt zich een gepantserde wagen van de politie. Even verderop staat er nog een anoniem busje met politie in, dewelke een oog houden op de JVR-laan.

08:00: Ik fiets naar het werk en de mannen staan er nog steeds. Wanneer ik bij ons voorbij fiets, brandt het licht van de buurman al en staat er politie binnen. Burenbron's vrouw belde om te zeggen dat de politie er al stond sedert 6 uur deze ochtend. Toch fijn, zo'n burenwatcher. En de politie bij de buurman was de man van de computer. In een pollitie-uniform... van ver of ligt het weer hieraan (die bril weet je wel)?

Of het één met het ander nu verband houdt... geen flauw idee.. maar in ieder geval kan de Sint zijn mening best herzien: "Er zijn WEL stoute kindertjes."

Dur, dur de vivre chez "Die van A"

Den draak dat ze hier met mij steken!

Mensen, kinderen lief.... de ochtenstond heeft goud in de mond! En wat krijg ik?

Yep, een dino op mijn hoofd!

Maar dan heb je mijn zusje nog niet bezig gezien! Dat is dé moeder van iedereen die hier woont.



Wassen!



Verzorgen, likken, miauwen, etc.. soms kreeg ik er eens boebelen van zunne en dan moet ik dringend letterlijk en figuurlijk eens overgeven van al dat sentimenteel gedoe.

Ziet ze hier na bezig met M.K.P.. Eerst wentelt ze haar haren tegen die van hem en maar strelen zodat haar geur er goed op zit en dan nadien geeft ze dat kind ook nog een wasbeurt!

"Die van A", I tell ya once, I tell ya twice.... soms zou je er een kater van krijgen.

Denk dat ik eens niet ga.

M.K.P.: "Vrijdag ga ik niet naar school!"
Ik: "Ach ja, en ter ere van watte ga je dan niet gaan?"
M.K.P.: "Allez, weet ge dat weer niet meer!"

Oh, oh... die moeder met haar geheugenverlies weer zeker! Neen, neen neen!

Ik: "Heb je dat zelf beslist? Vrijdag las ik eventjes een dag pauze in."
M.K.P.: "Goh, dat is omdat, allez ja, zeg ge weet dat wel zunne!
Ik: "Ge bedoelt misschien dé facultatieve verlofdag? Maar dat is wel volgende week vrijdag."
M.K.P.: "Dat was het!"

Ze hebben wel 4 roze kaarten om eens afwezig te zijn maar daar wordt bij ons geen misbruik van gemaakt.
Maar dit is gewoon één dag, geen school.

De kotsmadam

Wat zalig toch als je bij thuiskomst begroet wordt door wat koekjes omhult met een laagje slijm.

So a women does what a women needs to do...die reeds aangekoekte troep opruimen.

Tien minuten later ontdek je dat er op de overtrek van de stoel ook nog wat van hetzelfde brijtje ligt maaarrrrrrrrrrrrrrrrrr dat is maar het topje van de ijsberg! Oh ja, oh ja!

Want onder de tafel ligt de ganse maaginhoud. Driewerf hoera, hoezee, ik kan weer de dweil boven gaan halen en de emmer met sop! Fun, fun, fun, daar begint de pret!

En dan is er M.K.P. die aan tafel moet gaan zitten voor het huiswerk en die doodleuk zegt:
"Ik zal je eerst maar je taken laten doen waarvoor je verantwoordelijk bent, vooraleer ik aan die van mij begin!"

Dus bij deze ben ik nu ook voortaan, de kotsmadam.

Antwerpen

Volgende maand gaan H.T.B. en ik samen wat cultuur snuiven...of een avondje entertainment meepikken. Het is maar hoe je het wilt noemen.

Ik ken haar niet! Ik zou liegen, ik ken haar niet echt. Ik wou haar met de Country Ladies gaan bekijken, maar toen waren hélas de kaartjes op. Maar nu hebben we dus geluk dat H.T.B. zijn werk een CC sponsort. En dan krijgt men gratos ticketos...en dan wie snel is heeft gelukos. 

En dus gaan we kijken naar Eva De Roovere...

In ieder geval zingt ze over Antwerpen... dus slecht zal het niet zijn dan! :-)

Helden in de sport

Morgen gaan H.T.B en va op stap met hun tweetjes. Ze hebben groot gelijk dat ze zich eens gaan laten gaan zonder ons vrouwvolk.

't Amusement....

Enen tekort

Setting: Den buro.

Aangezien het bij ons echt het liedje: "Tien kleine negertjes" is, zitten we als de resterende bende nog aanwezig is, maar met 5 man van de originele bezetting. Daar tel ik dan Randy Dandy niet bij, want hij is er om 't licht uit te doen als externe.

Dus moi-même was er deze ochtend al als hij komt binnengevallen en de woorden spreekt: "We zullen met niet veel zijn vandaag. Wie komt er van jullie?"
Daarmee, bedoelt hij van onze afdeling. En neen dat is niet de afdeling van die jasjes waar de sluiting achteraan zit. :-)

Ik antwoord hem heel correct: "Wij met twee vandaag en jou erbij, dan zijn we in totaal met drie!" "Dat is nu net één man tekort om te kaarten."

"Awel, dan zal ik eens op zoek gaan naar de zwarte piet se!" 

Om dan te verdwijnen in het herentoilet.

Wat moest ik daar nu van denken?

Vraag het gewoon de volgende keer, dan ga ik wel al op de grond liggen.

Gisteren was er de firmawagen, de fietser en de maxi-cosi die mij als hun gemene deler zagen.

's Ochtends fietste ik van onze garage via een stukje van onze straat (normaal doe ik dat niet, maar het was rood en had geen zin in wachten) en reed onze buurman mij haast van mijn sokken met zijn bedrijfswagen aka camionette. Ik ging in de torpedo-rem, gooide hem een vieze blik nadat ik mijn fietsbel verkracht had door te bellen en mijn stem weer terug bijna kwijt was van 't roepen. Het enige wat hij deed was mij aankijken  alsof hij 't onschuldige schaap was. "Past maar op manneke, de "Nexten" keer is het mijnen toer."

Op terugweg (van de school nr huis) was ik bijna op het einde van de Clementinastraat om zo de Ballaerstraat in te gaan en komt er een jeugdige fietser dezelfde straat in maar langs mijn kant. Ik kon nog net torpedo-remmen, maar hij knalt op mij! Wees maar zeker dat hij alle plagen van Egypte over zich heeft gekregen. En het enige wat hij stommelde was: "Excuseer!".
Stel dat mijn stalen ros een stalen gevaarte op 4 wielen was geweest, dan had de politie allicht aan de deur van zijn ouders gestaan, want hij had serieus gekreukeld geweest.

Middaguur bijna, fiets terug naar de school en aan de Eeuwfeestkliniek reed een auto achter mij... niets aan de hand. En ineens vanachter een geparkeerde auto steekt een tienermoeder voor mijn wielen en die van de auto over met haar maxi-cosi. Weer torpedo-remmen en toeters (van de auto) en bellen (van mijn fietsbel) en dat wicht is nog verontwaardigd.

Blijkbaar was ik gisteren de rode lap voor de stier.

Schoon es em niet, maar hij kan wel schoon zingen!

Gisteren zag ik toevallig een reclamespotje voor zijn nieuwe CD - Soul 2;

Een mooie man is hij niet, hij heeft gewoon een karakterkop. Maar die CD die ziet er goed uit.

Sjarlowie Pompon

We komen thuis van de school en M.K.P. heeft grote honger, dus vooraleer er huiswerk wordt gemaakt wordt er een aanslag gepleegd op rozijntjes.

Ondertussen ga ik in de keuken al aan het eten beginnen en komt hij tot tweemaal toe nog eens om een nieuw bakje rozijnen.

Na een paar minuten zit hij nog à l'aise in een Lego-boek te kijken en tergend traag verdwijnen de rozijntjes één voor één in zijn mond.

Tijd dat moeder weer eens in actie schiet dus vraag ik: "En gaan we er vandaag nog aan beginnen?"

Ad rem volgt er: "Ach ja, ik zal mijn boeken dan maar eens uit mijn boekentas nemen zeker! Want vanzelf zullen ze er niet uitspringen he."

Wijselijk ga ik maar even terug naar de keuken...Hij heeft toch altijd wel een antwoord klaar. Dat heeft hij van de H.T.B., zoveel is zeker. :-)

Meervoud

Vandaag was er eerst dit:

Ik: "Gaëtan je moet nog 2 "moetjes" afwerken!"

M.K.P: :"Neen! Want de juf heeft gezegd als we in de namiddag nog "moetjes" hadden dat we die niet dienden te maken en dat we enkel de "magjes" dienden te maken."

Moetjes en Magjes behoren tot hun contractwerkjes. De juf was er vandaag niet en dus zaten ze in een andere klas en hadden ze deze bij om aan te werken.

Ik: "Waar staat dat dan in je agenda?"
M.K.P: "De juf heeft dat GEZEGD, dat hebben we NIET OPGESCHREVEN!"

We kennen hem, dus we zijn voorzichtig. Maar op dat contractwerkje stond degelijk wel dat de "moetjes" vandaag ALLEMAAL dienden klaar te zijn.

Dus een discussie met eerst zo wat slikken van zijn kant ontaarde snel in: "En we moeten dat niet maken van de juffffffffffffffffffffffffffffffffffff" en de tranen die meekwamen. Plus ook nog erbij gaan liggen. Dramaqueen-gehalte ten top.

Dus H.T.B. probeert te sussen: "Je hebt nu al zitten wenen gedurende 10 minuten, die had je kunnen gebruiken om die moetjes af te werken."

Opeens moet er dan weer dringend naar het toilet gegaan worden enz... maar hij weet goed genoeg, ontsnappen doet hij er ten huize Claessens niet aan.

Na veel gepuf, geblaat en drama begint hij eraan:

Schrijf het woord in meervoud:
eik - In het bos staan veel eikelen.

Ik: "Eikelen?"
M.K.P: "Eikels?"

Eén uur later en nog eens een toiletbezoek verder zijn de 2 moetjes (let op: bestonden wel uit meerdere oefeningen herhaling spelling, etc...) klaar.

En ik zeg: "Amaai, één uur, dat had toch wat sneller gekund!"

En de repliek was; "Ik weet het! Ik kan nogal bleiten hé. In plaats van dat te gebruiken als tijd om dat werkje te maken. Het had al lang klaar geweest had ik niet gebleit!"

Alleluja, de drama-queen weet het dan toch! :-)

19111999

Tiens, mijn schoenen in een boom!

Anno 1999 op een vrijdag waren we er klaar voor. Geen ceremoniewagens, lange slepen in dure kant, geen vliegenvangers voor de getuigen, gewoon onszelf!

PlopperdePlop

Familie kwam bij ons samen en in colonne reden wij naar 't Schoon Verdiep. Nadat H.T.B. zijn Plop-muts had bovengehaald werden wij in de echt verbonden.

We zakten met het gezelschap af naar Den Bengel, waande ons nadien als echte kasteelmensen in Brasschaat.

Onze familie en een perfecte foto is geen match!

Zaterdag's ochtend gingen we foto's maken, hadden we onze receptie en nadien een ouderwetse fuif!

Nen plechtigen voor de moekes, mémé's

Dén openingsdans met peroxide-man

Tussen de receptie en de fuif werd er gezorgd dat H.T.B. en de twee schoonbroers gewoon wit van haar werden (leve de peroxide). Verbijstering alom bij familie/vrienden die hen één paar uur daarvoor nog met hun natuurlijke haarkleur hadden gezien.

Mijn schoonbroers met hun peroxide hoofd

Onnodig te zeggen dat we twee dagen genoten hebben.

Raadsel

Waarom stak ik als kind ooit mijn vinger in een speelgoedpistooltje met kurk?

Om te beseffen dat mijn vinger behoorlijk gehavend was door de ijzeren pin waarmee het kurkje normaal werd weggeschoten?

Het is me tot nu nog steeds een raadsel.

Sinterdwaas

  Het was schitterend!!!! We hebben gezongen, gedanst, gesprongen en veel gelachen!!!

Het zit fantastisch in elkaar! De voorstelling is interactief en kinderen zijn zo ontwapenend dat ze de gekste dingen roepen!

Van blazen in een stofzuigerbuis maakt de synthesizer een stoomboot-geluid en hopsakee men is vertrokken voor "Zie ginds komt de stoomboot.". Om het verhaal aan mekaar te breien worden er tussen de Sinterklaas-liedjes andere liedjes gezongen van "Au Clair de la Lune" tot "Ontwaak jij luie slaper". En we hebben ook héél triest Dag Sinterklaasje gezongen op hun manier, zodat je toch aan het lachen ging.

Gaan kijken is de boodschap naar "Sinterdwaas" (Stijn met bontjas) en "Jaak Piet"!

Hier laat ik je los, Marieke

Marieke eet wol! Het is niet in dermate dat we binnenkort een poes in een schapenvachtje gaan hebben.

Laat dit gedrag nu één van de meeste gedragsproblemen in de kattenwereld zijn. En onze "felix vulgaris" behoort tot de uitzonderingen (merendeels bij Siamezen/Birmaanse en Oosterse soorten).

Marieke op haar wolplukdekentje

Het wolplukken (brr, ik kreeg al kou als ik er nog maar aan denk.. dat getrek aan zo wol... brr slee op de tandengevoel) zou volgens het boek "Wat bezielt mijn kat?" een verlening zijn kinderlijk gedrag van dieren die niet tot volwassenheid zijn gekomen.

En volgens het boek moeten wij haar aanmoedigen tot onafhankelijk worden en haar meer volwassen behandelen in haar benadering tot het leven.

Dus vanaf nu mag ik dus niet meer dit met haar spelen, mag ik niet meer wuiven als ik voorbij fiets (alhoewel dat het naar haar zus was) en mag ik ook niet meer zinnen zeggen à la: "Flinke miekes zijn als 't vrouwke gaan werken is." en nog van die onzin. :-)

Maar een andere verklaring is dat wol-eten ook een uiting van "prooi-vanggedrag" schijnt te zijn. In gewone taal wilt dat zeggen dat we ze rot verwennen door ze dus eten voor te schotelen. We zouden hun gewoon dagelijks op pad moeten sturen om zelf hun eten te gaan zoeken, zodat ze dat in stukken kunnen sleuren en verorberen.

Yeah right, dat zou enkel er voor zorgen dat Marieke ferm zou vermageren. Want nu zit ze vaak buiten op de zetel, Mijnheertje Duif komt aangevlogen eet en Marieke vertoont geen enkel vanggedrag. Fien daarentegen is wat anders maar die komt dan fier gelijk nen gieter met haar prooi binnen, nl één pluim, diegene van de ontsnapte duif (lees: ze springt op tegen de draad waar duif opzit, beest schrikt zich een ongeluk en verlies er op slag één veer van).

"Zo zot als moetsjos", me dunkt.. want het zou ook aan "spanning" kunnen liggen. Het enige waar Marieke last van heeft is "de spanning van haar vel" rond haar dikke buik.

Lezen wat er staat.

M.K.P.: "Wie dieren kwaakt en verkoopt is een fokker!"

Ik: "Kwaakt?"

M.K.P.: "Wie dieren kwaakt en verkoopt is een fokker!"
Ik: "Dat staat er zo?"
M.K.P.: "Ah neen! Wie dieren kweekt en verkoopt is een fokker!"

Gok je rot!!! :-)

Syntherklaas

Morgen gaan M.K.P. en ik kijken naar De Studio naar deze muzikale gebeurtenis. Vader en zoon die samen op het podium staan. Papa was muziekleraar in de school waar Gaëtan naar toe gaat en de zoon is deze.

Dus we halen onze beste tabbard uit de kast en schuiven aan om samen te zingen en te genieten van de Synth.

We laten weten hoe het was!

Wezen gaan eten, nog moeten gaan eten en pralines

In de aanloop naar het afscheid van de collega's zijn we nu al gaan eten met een deel. Dat deel bestond uit de transition manager, de IT-man en de gebouwen en toebehoren-man.

Dé Stad was de uitverkoren plaats en eten deden we hier. Lekker zoveel is zeker, maar om zo'n doordeweeks eens te gaan eten behoorlijk prijzig. Maar ach, als je zelf de rekening niet hoeft te betalen én een taxi haalt je thuis op en levert je dan nadien ook netjes thuis af, dan mag een mens niet klagen.

Vandaag kwamen de dames die het gaan overnemen of althans die een deel van onze job gaan doen. Wij deden alles van A tot Z maar bij de giga-reus is dat allemaal verdeeld. Job creation noemt zoiets. Die kwamen ons al bedanken voor de maanden dat wij hen al van de nodige input hebben voorzien. En daar kregen wij een lekker doos pralines van.

Nog gaan eten gaan we hier doen met onze "oude" baas en 3 collega's - daar kijk ik ook al naar uit. Het was een héél leuke baas. Een baas die je een perfect evenwicht tussen je familie en je werk gaf. Een echte people-manager. We hebben door hem heel veel momenten gehad waaronder de  herfstweekends (overnachting in een heus kasteel en 's anderdaags een Vespa-tocht) , gaan eten in een sterrenrestaurant, etc.. Veel leuke momenten en appreciatie voor ons werk.

Het zal zeker wennen worden opnieuw maar nieuwe horizonten zien we tegemoet.

Dan hou ik hem wel even op

Sinds kort vindt men in dé Stadfeestzaal ook deze.

Maar eerlijk gezegd, voor 0,50 € hou ik hem wel even op.....

Buiten die ene keer dat ik en Mijnheertje Koekepeertje met een super-volle blaas al aan de draaideur-systeemingang stonden.

Het spoelt automatisch door.... so what.... op een knopje drukken kan ik nog steeds zelf.

The end is near

Binnen effectief 12 dagen valt hier op het werk het doek. Dan is de firma volledig overgenomen door die grote giga-reus en zullen zij het zonder ons handje moeten stellen.

Dat is dubbel: temeer omdat ze volgend  jaar allicht alles opnieuw verkopen en er op 2 plaatsen ook nog van hun bestaande mensen moeten vertrekken.

Dan vraag je je af: "Waarom hebben ze ons overgekocht?" Omdat ze de grootste wensten te zijn, dat is nogal wiedes.

Trieste zaak en dat stemt me met momenten ook triest. De ene dag dan ga ik ervoor en de andere dag dan bekruipt mij een onbehagelijk gevoel.

Maar in ieder geval, in december wil ik alles eventjes op een rijtje zetten, bekomen van de helse rit die we hebben meegemaakt met hen.

En dan hé... wel dan in het nieuwe jaar vliegen we er terug in. En we komen op onze pootjes terecht... zoals de katten.

Watte!! Nu???

Dat riep ons moeke gisteren toen de assistent de kamer van onze va binnen kwam lopen, om aan te kondigen dat: "Mijnheer L. naar huis mocht!"

Let op dat is verschieten zunne zo rond de klok van 15u30 als ze dat aankondigen. :-)

Normaal doen ze dat een dagje op voorhand, maar bij Mijnheer L. niet dus!

De assistent wist ineens niet wat hij te horen kreeg: "Oesje madame, past het niet voor u?"

Gelukkig is ons moeke van de voorziene vrouw en had ze de bekende blauwe Ikea-zak in de koffer, zodat de ditjes en datjes die niet in de valies konden daar konden ingepropt worden. Dus met een rolstoel vol bagage verlieten ze dus gezwind het ziekenhuis.

We zijn er nog niet dat is een feit.

Den boosdoener is weer dezelfde als 10 jaar geleden. En volgende week donderdag wordt hij ter opvolging weer in het ziekenhuis verwacht  en zal dan er wel een oplossing komen waar een academisch ziekenhuis aan te pas zal moeten komen.

Maar voorlopig is ons moeke blij dat onze va weer thuis is, hun poezen die moeten terug wennen en wij ook superblij!

En vake, merci hé dat je toch je koppigheid opzij hebt gezet.

Hallo, Mijnheer Den Uil

Gisteren na "Het Goddelijk Monster" ging ik nog naar een opname kijken (H.T.B. was al gaan slapen). En toen de eerste beelden begonnen te flitsen voelde ik het eigenlijk al opkomen.

Maar den "koppigaard" in mij ontkende mijn probleem en daar ging ik dus blijkbaar.

Tot H.T.B. mij al een paar minuten had staan aan te gapen en ineens de wijze woorden sprak: "Allez, ge zijt in slaap gevallen zunne!"

Waarop ik verdwaasd wakker schrok en antwoordde: "Ik heb het toch opgenomen hé!".

Deze ochtend zei H.T.B.: "Ge zijt wel een ferme! Ge staat op, beent weg zonder één woord nog te zeggen en gaat in uw bed liggen!"

"Tja, lieve H.T.B., oogjes dicht en snaveltje toe he!"; als ik naar bed ga.

Mag er wat vocht af? (updated)

Met telkens 3 dagen tussen werd de sonde in de gemarineerde buik van ons va geprikt.

Afgelopen maandag toen we in het ziekenhuis aankwamen was hij al aan de 4de pot bezig (dat zijn potten van 2 liter) en hebben we na onze leuze: "Va, belt maar want de pot is bijna vol!"  We hebben er nog ééntje volledig zien gevuld geraken! Fenomenaal fascinerend!!!

U kan zelf even de rekensom maken van de hoeveelheid die er nu al verdwenen is: 5 potten van 2 liter, dat is inderdaad 10 liter en de 6 liter van een week geleden is al 16 liter.

Maar lieve recensenten, ware het nu niet dat hij op dit eigenste moment terug geprikt is... en straks weer een 5 liter  300 ml zal kwijt zijn (het gaat trager dan de vorige keer, maar who cares).

Er werd dus niet geprikt in het reeds bestaande  maar op een andere plaats. Geprikt door assistenten die er voor zorgde dat het, ondanks de verdoving, behoorlijk pijnlijk was.  En dat leverde dus niets op maar het begon weer te lopen daar waar de 16 liter al uit was gekomen. Niet zoveel, maar dus toch iets. In ieder geval, de prik was dus niet aangenaam door het geklungel van assisten.

Laat dit maar op dit elan verder gaan, want als Dendermonde het niet allemaal weg krijgt, moet Gent een bijreceptje vinden. Dus SMS Dendermonde naar 4000.