Keek op de laatste week

Een mooie Kerst omdat ik na de Kerstvakantie alweer aan de slag ga.

We gingen deze week zelfs golfen, ik niet zozeer maar H.T.B. die ging met vrienden en ik ging mee om als buggy-driver te fungeren.

Zagen gigagrote geschenkjes in de knap verlichte straten van Knokke!

Zagen veel familie en hadden lekkere etentjes.

Gingen voor H.T.B. zijn bedrijfswagen zien, onze auto mocht nog eens naar de carwash (hoog nodig) en we starten met de voorbereiding voor morgen.

Het was mooi 2011!

Tweede ronde

Zonet een super leuk telefoontje gekregen! Er komt een tweede ronde waar ik gesprek krijg nu met HR zelf van het bedrijf!

Mijn Kerst kan niet meer stuk en misschien goed nieuws voor het einde van het jaar!

Het zou fantastisch zijn!

En dan loopt er (bekanst) iemand onder de tram voor mijn ogen x 2

Deze namiddag kwam ik van Berchem (gaan solliciteren) met de tram. Pas op dat is niet hetzelfde als Antwerpen volgens een oude dame op de tram.

Er zal al een oud besje op de tram toen aan de volgende halte haar vriendin opstapte. Na de "hoeistmeta" en "amaai dat is effekes geleeje da ik a gezien heb" ging het over 't weer!

Volgens de een had het toch zo lellek gedaan in Antwerpen maar de andere wist er niets van want ze was niet in Antweirpen geweest vandaag!

Als ik dat hoor dan denk ik aan 't zeetje of zo maar toch niet aan het feit dat ze gewoon eventjes naar Mortsel was geweest. Oké dat valt niet onder de noemer Antwerpen maar het is toch nog altijd dezelfde provincie.

Enfin, maar we wijken af.

Bij arrivé Harmonie tuur ik dromerig naar buiten en dan zie ik het gebeuren: een jongenman springt op de sporen voor een tram die van de andere kant komt.

Die tram raakt nog net de hielen van de jongeman terwijl die op het perron springt. De trambestuurster remt uit volle kracht en begint onbedaarlijk te huilen van de doorstane emoties.

Eerlijk gezegd, dan realiseerde ik mij waaraan die jongeman ontsnapt was en wat er voorgoed had kunnen gebrand staan op mijn netvlies en dat van vele toeschouwers. De oude besjes die moeten we kalmeren want die ene die blijft maar vragen "oefdatemderonderlijt". Na ontelbare neen madame, hij is aan de dood ontsnapt, zet ook onze tram zijn traject verder.

Twee haltes verder aan de A.W.W. stapt een meisje en een heer af. De tram vertrekt en geeft ineens een krachtige stoot tegen zijn rem. Dat meisje was van het perron geschoven tegen de tram en de man kon haar nog net terug op het perron trekken vooraleer ze onder de wielen  van de tram terecht kwam.

Zo geschrokken ze was, liep ze over voor de tram die wel groen had terwijl haar licht op felrood stond. Weer een trap op die rem en belgerinkel. De volgende trambestuurder die ook weer ontdaan is maar die foetert van "enne dat haar van die jeugd, dat moet allemaal in de ogen hangen, maar uit hun doppen kunnen ze er niet meer mee zien!"

Twee bijnakes op een paar haltes van elkaar was voor mijn tikker ook wel even te veel.

Kiekens

Het eerste is het verhaal van "twee" kiekens.

H.T.B had een halve dag verlof (gisteren) en we gingen samen M.K.P. ophalen aan de school. Maar aangezien we een beetje tijd hadden voor de schoolbel ging, doken we nog even de P&C binnen.

Kieken 1 ziet een hemd en vraagt aan Kieken 2 of hij nu onlangs zo geen heeft gekocht?

Kieken 2 antwoordde resoluut: "Bah nee gij! Zo'n hemd! Da hedde gij niet gekocht!"

Kieken 1 zegt dan maar dat hij zich vergist zal hebben en bij het nakijken thuis hangt er zo'n hemd niet in de kast.

Bijgevolg bedenkt Kieken 2 deze ochtend dat ze toch wel zo'n hemd kan kopen als extraatje voor de Kerst voor Kieken Numero Uno.

Jammer genoeg, zonder buit naar huis (niet meer in zijn maat) en dus gaat ze om haar teleurstelling weg te spoelen, de was doen. Ze raapt de witte was bij elkaar en dan ineens valt haar oog op een hemd waar ze een paar uur geleden ijverig naar het zoeken was in het maatje van Kieken Numero Uno.

Dus dat Kieken nummerke 1 en 2 wisten geen van beiden meer dat ze dat gekocht hadden (2 weken maar geleden, nota bene). Zo zijn we ooit eens een broodje gaan eten en wisten we een week later met twee ook niet meer waar het was. En nog meer, tot op heden weten we dat nog steeds niet.

En daarnet een gevalleke van Kieken 2 en eigenlijk ook van een kat.

Ik ging de keuken poetsen. Zet op een opstapje de kattenbak en daarboven nog twee volle zakken kattenzand.

Bij het opzetten van de constructie zeg ik al innerlijk tegen mezelf: "Dat gaat verkeerd aflopen, maar goed, het blijft staan, dus dweilen maar!".

Dat was buiten Marieke - ik weeg 6 kg - gerekend. Die had een grote boodschap te placeren, hetgeen feilloos gebeurde maar dan ging ze graven in het kattenzand en toen liep het mis.

Ik had het nog zo tegen mezelf gezegd hé. Kieken!!! :-)

Hoe je reclame interpreteert

Mijnheertje Koekepeertje zag gisteren deze commercial en toen volgde dit:

"Amaai, dat is wel  handig! Massagegel en lijm in één!"

Mothership: "Inderdaad dat is handig!"

Dieper op dit ingaan was niet aan de orde. :-)

Gij met uw spastische neigingen

Op de gedempte Zuiderdokken was het zaterdag een zootje op het gebied van parkeren. Er waren er, allicht toeristen, die extra parkeerplaatsen creëerden.

Wij, zijnde van A, zijn plichtsbewust en parkeerde onze auto héél netjes. Toen we terug kwamen was uitrijden bijzonder moeilijk, dus ging ik eventjes wat aanwijzingen geven aan H.T.B.

De bedoeling was dat hij niet tegen andere auto's zou zitten bij het manoeuvreren maar dat hij mijn been zou klemrijden tussen onze bumper en die andere bumper, dat was zeker niet de bedoeling!

Absjaarke dacht dat ik door mijn gewuif wou zeggen dat hij nog plaats had om achteruit te rijden. Normaal zegt men, nen goeie verstaander heeft maar een half woord nodig. Maar I tell ya, dat was dus nu niet het geval.

Mijn been, zijkant knie zat tussen onze bumper en de andere en H.T.B. trapt dan nog eventjes lichtjes op de gas om het pletten te bevorderen.

God werd weer aanbeden ditmaal in de hoogste regionen en toen ik mijn been er tussenuit had gewrongen en de deur opentrok om te vragen wat de bedoeling was antwoordde hij héél koeltjes: "Gij, met uw spastische neigingen, ik dacht dat ik nog plaats had om achteruit te komen!"

Een joekel van een blauwe plek en vandaag nog wat meer pijn dan gisteren. Dat blauw trekt wel weg en die pijn dat mindert wel.

H.T.B. leeft nog - heb geen wraakactie ondernomen, maar ik wijs hem wel dagelijks nu op mijn auwie-auwie.

Misschien valt dit wel onder de noemer "partnergeweld! :-)

Love it or hate it

Enkel vrouwen naar de film, stond er deze week op het programma.

Maar het voorprogramma... dat is toch niets voor mij. Honderden vrouwen die staan te gluren naar sjaaltjes, sjakosjen, afslankingsproducten, thuis-parties zowel voor zilveren ringen als bibbereenden, dolfijnen, etc...

Daarbij gieten ze dan nog cava in hun gillet en duwen ze zoute pasta richting maag. Standjes met make-up sessies dewelke worden gehouden in de donkerste hoek van de zaal. Dus hoe je terug in het volle licht eruit ziet... is Halloween-factor 10.

En dan eindelijk kan je naar de zaal. Als je daarvoor even bij vermageringsstand hebt gestaan dan doen ze dat ineens teniet door je een doosje ijspralines in je handen te duwen.

Eénmaal in de zaal ligt er op je stoel een boa (die op het einde van de avond in plusjkes op je kledij plakt en waarmee gans de zaal vol ligt), een kussentje en een flesje bellenblaas.

Dan komt een hyperactieve man wat vertellen en dan komt ineens het "Varken van Madonna" naar beneden. Beginnen die vrouwen (wij niet, sorry) te gillen... volgens mij had er beter ook een stand van Tena-Lady gestaan. Dat allemaal voor dé Kevin. Vriendelijk worden we verzocht om de boa om te snoeren en duchtig bellen te beginnen blazen. Waarop zij dan aftellen van 10 naar 0 en dan keihard roepen "Gelukkig Nieuwjaar"!

15 minuten entertainment voor de zaal. Wij, die roepen: "Wanneer gaat die film nu beginnen?"

Nog niet direct want de eerst nog ballen in de zaal gooien en dan ballonnen en dan moeten de prijzen nog afgehaald worden beneden. En dé Kevin kussen... jeezes..; wat je daar ziet. Vrouwen die hun lippen tuiten maar niet tegen de wang van dé Kevin, er zo net tegen. En de vriendin die dan van de zenuwen de eerste foto laat mislukken, en hopla een tweede.

En dan uiteindelijk kan het beginnen. De film itself  "New Year's eve", met een fantastische cast! Goede humor, leuke muziek én een tof verhaal.

En na de film is het nog niet gedaan, zo blijkt. Als koeien wordt men naar beneden geleid om daar dan een "goodie-bag" te krijgen.

In ieder geval, loved the movie and hated the before and after. It is not my cup of tea.

Naamwoorden en een legerrang

"Ik moet leren over zelfstandige naamwoorden en bijfoefelijke naamwoorden.
"En de koronel van het leger van mijn Star Wars is er bij!"

Sommige woorden blijft M.K.P. verkeerd zeggen... ook al verbeteren we ze hem ieder keer, keer op keer.

Pannenlikker

Ik heb geen pannenlikker meer. Inderdaad, ik ben een arme sloor dat ik dit  basis-keukenhulpstuk niet in mijn schuiven heb.

Hoekandana? Wel, plastiek dat vergaat zo na een tijdje en ik vind dat vies worden dus op één keer heb ik er zo'n paar gewoon in de vuilbak gekegeld.

Maar het wilt nu toch wel lukken dat ik een alternatief heb zeker! Het liep al geruime tijd in huis rond.

Vorige week was ik met M.K.P. chocomousse aan het maken en dan  zit je dus op een gegeven moment met nog restjes in je pot.

Dus ik zegt hem: "Goh, nu zou een pannenlikker toch van pas komen."
M.K.P. : "Maar mama, dat is toch geen probleem. Kijk eens hier, naar mijn tong. Die kan perfect dienst doen als pannenlikker!"

Mijn leven - Ziefinalpart

Vandaag kijk ik even achterom en vraag me af waar de 0 naar toe ging... 

Deze ochtend staat er op mijnen teller er eentje bij, hetgeen dus wilt zeggen dat ik vandaag 31 ben geworden.

Wat zeg je daar? Dat ik niet kan tellen! Je durft nogal omdat te beweren.

Maar overschot van gelijk...... er zijn er nog 10 bij!

Vandaag word ik dus 41!!!!!

Mein leben - Part IV

Wat zou ik worden?

Fietsenmaker? Ik wist toch al dat je je bandenspanning altijd diende te controleren.

Of dierenarts? Ik had een perfecte manier gevonden om onze konijnen in toom te houden.

Of misschien wel kok?

Of dan toch fotomodel? (Kucht nu 10 maal héél hard)

Mia vita - Part III

Dressed for success, that's for sure!

Ma vie- II partie

Als "nu" toen was dan had ik een bijzonder hippe retrokoets... maar toen was toen dus het was de normaalste koets ooit! Maar ik zat er wel keifeir in zo op mijn 5 maand.

Paardrijden mocht ik niet van mijn ouders, maar tegen "Lassie-rijden" hadden ze niets. Gelukkig was er nog geen GAIA, want dan hadden die mannen ook nen serieuze njet gegeven.

Mémé en Pépe hadden ook een hond die luisterde naar de naam "Dolly". Maar zo te zien was "den Dolly" niet zo dol op mij.

My life - part I

Een vervolgverhaal gedurende een paar dagen. Stay tuned!

De blijde verwachting

Vers van de pers!

En ziet eens wat een lange benen! Dat wordt later een fotomodel (kuch, kuch).

Facing the final curtain

Mijn liftsleutel ligt al klaar. De badge pas straks. Mijn bureau is zo goed als leeg. Nog mijn radiootje inpakken, de collega's die vandaag ook vertrekken gedag zeggen en dan sluiten we dit hoofdstuk hier af.

Eén maandje van alles even op een rij zetten en op mijn plooi wat komen.

Ben ik triest? Ja en neen. Ja omdat ik hier 3 super leuke jaren heb gekend met leuke collega's. Neen, omdat er een einde komt aan de rompslomp die overname met zich heeft meegebracht. Maar dankbaar om de kansen, zeker en vast!

En straks, wel dan is er nog een glaasje sjampieter (echten en geen I am kidding you bul).

Er zijn wel stoute kindertjes

07:20 te Antwerpen. In onze straat met de hoek van de J.-straat bevindt zich een gepantserde wagen van de politie. Even verderop staat er nog een anoniem busje met politie in, dewelke een oog houden op de JVR-laan.

08:00: Ik fiets naar het werk en de mannen staan er nog steeds. Wanneer ik bij ons voorbij fiets, brandt het licht van de buurman al en staat er politie binnen. Burenbron's vrouw belde om te zeggen dat de politie er al stond sedert 6 uur deze ochtend. Toch fijn, zo'n burenwatcher. En de politie bij de buurman was de man van de computer. In een pollitie-uniform... van ver of ligt het weer hieraan (die bril weet je wel)?

Of het één met het ander nu verband houdt... geen flauw idee.. maar in ieder geval kan de Sint zijn mening best herzien: "Er zijn WEL stoute kindertjes."

Dur, dur de vivre chez "Die van A"

Den draak dat ze hier met mij steken!

Mensen, kinderen lief.... de ochtenstond heeft goud in de mond! En wat krijg ik?

Yep, een dino op mijn hoofd!

Maar dan heb je mijn zusje nog niet bezig gezien! Dat is dé moeder van iedereen die hier woont.



Wassen!



Verzorgen, likken, miauwen, etc.. soms kreeg ik er eens boebelen van zunne en dan moet ik dringend letterlijk en figuurlijk eens overgeven van al dat sentimenteel gedoe.

Ziet ze hier na bezig met M.K.P.. Eerst wentelt ze haar haren tegen die van hem en maar strelen zodat haar geur er goed op zit en dan nadien geeft ze dat kind ook nog een wasbeurt!

"Die van A", I tell ya once, I tell ya twice.... soms zou je er een kater van krijgen.

Denk dat ik eens niet ga.

M.K.P.: "Vrijdag ga ik niet naar school!"
Ik: "Ach ja, en ter ere van watte ga je dan niet gaan?"
M.K.P.: "Allez, weet ge dat weer niet meer!"

Oh, oh... die moeder met haar geheugenverlies weer zeker! Neen, neen neen!

Ik: "Heb je dat zelf beslist? Vrijdag las ik eventjes een dag pauze in."
M.K.P.: "Goh, dat is omdat, allez ja, zeg ge weet dat wel zunne!
Ik: "Ge bedoelt misschien dé facultatieve verlofdag? Maar dat is wel volgende week vrijdag."
M.K.P.: "Dat was het!"

Ze hebben wel 4 roze kaarten om eens afwezig te zijn maar daar wordt bij ons geen misbruik van gemaakt.
Maar dit is gewoon één dag, geen school.

De kotsmadam

Wat zalig toch als je bij thuiskomst begroet wordt door wat koekjes omhult met een laagje slijm.

So a women does what a women needs to do...die reeds aangekoekte troep opruimen.

Tien minuten later ontdek je dat er op de overtrek van de stoel ook nog wat van hetzelfde brijtje ligt maaarrrrrrrrrrrrrrrrrr dat is maar het topje van de ijsberg! Oh ja, oh ja!

Want onder de tafel ligt de ganse maaginhoud. Driewerf hoera, hoezee, ik kan weer de dweil boven gaan halen en de emmer met sop! Fun, fun, fun, daar begint de pret!

En dan is er M.K.P. die aan tafel moet gaan zitten voor het huiswerk en die doodleuk zegt:
"Ik zal je eerst maar je taken laten doen waarvoor je verantwoordelijk bent, vooraleer ik aan die van mij begin!"

Dus bij deze ben ik nu ook voortaan, de kotsmadam.

Antwerpen

Volgende maand gaan H.T.B. en ik samen wat cultuur snuiven...of een avondje entertainment meepikken. Het is maar hoe je het wilt noemen.

Ik ken haar niet! Ik zou liegen, ik ken haar niet echt. Ik wou haar met de Country Ladies gaan bekijken, maar toen waren hélas de kaartjes op. Maar nu hebben we dus geluk dat H.T.B. zijn werk een CC sponsort. En dan krijgt men gratos ticketos...en dan wie snel is heeft gelukos. 

En dus gaan we kijken naar Eva De Roovere...

In ieder geval zingt ze over Antwerpen... dus slecht zal het niet zijn dan! :-)

Helden in de sport

Morgen gaan H.T.B en va op stap met hun tweetjes. Ze hebben groot gelijk dat ze zich eens gaan laten gaan zonder ons vrouwvolk.

't Amusement....

Enen tekort

Setting: Den buro.

Aangezien het bij ons echt het liedje: "Tien kleine negertjes" is, zitten we als de resterende bende nog aanwezig is, maar met 5 man van de originele bezetting. Daar tel ik dan Randy Dandy niet bij, want hij is er om 't licht uit te doen als externe.

Dus moi-même was er deze ochtend al als hij komt binnengevallen en de woorden spreekt: "We zullen met niet veel zijn vandaag. Wie komt er van jullie?"
Daarmee, bedoelt hij van onze afdeling. En neen dat is niet de afdeling van die jasjes waar de sluiting achteraan zit. :-)

Ik antwoord hem heel correct: "Wij met twee vandaag en jou erbij, dan zijn we in totaal met drie!" "Dat is nu net één man tekort om te kaarten."

"Awel, dan zal ik eens op zoek gaan naar de zwarte piet se!" 

Om dan te verdwijnen in het herentoilet.

Wat moest ik daar nu van denken?

Vraag het gewoon de volgende keer, dan ga ik wel al op de grond liggen.

Gisteren was er de firmawagen, de fietser en de maxi-cosi die mij als hun gemene deler zagen.

's Ochtends fietste ik van onze garage via een stukje van onze straat (normaal doe ik dat niet, maar het was rood en had geen zin in wachten) en reed onze buurman mij haast van mijn sokken met zijn bedrijfswagen aka camionette. Ik ging in de torpedo-rem, gooide hem een vieze blik nadat ik mijn fietsbel verkracht had door te bellen en mijn stem weer terug bijna kwijt was van 't roepen. Het enige wat hij deed was mij aankijken  alsof hij 't onschuldige schaap was. "Past maar op manneke, de "Nexten" keer is het mijnen toer."

Op terugweg (van de school nr huis) was ik bijna op het einde van de Clementinastraat om zo de Ballaerstraat in te gaan en komt er een jeugdige fietser dezelfde straat in maar langs mijn kant. Ik kon nog net torpedo-remmen, maar hij knalt op mij! Wees maar zeker dat hij alle plagen van Egypte over zich heeft gekregen. En het enige wat hij stommelde was: "Excuseer!".
Stel dat mijn stalen ros een stalen gevaarte op 4 wielen was geweest, dan had de politie allicht aan de deur van zijn ouders gestaan, want hij had serieus gekreukeld geweest.

Middaguur bijna, fiets terug naar de school en aan de Eeuwfeestkliniek reed een auto achter mij... niets aan de hand. En ineens vanachter een geparkeerde auto steekt een tienermoeder voor mijn wielen en die van de auto over met haar maxi-cosi. Weer torpedo-remmen en toeters (van de auto) en bellen (van mijn fietsbel) en dat wicht is nog verontwaardigd.

Blijkbaar was ik gisteren de rode lap voor de stier.

Schoon es em niet, maar hij kan wel schoon zingen!

Gisteren zag ik toevallig een reclamespotje voor zijn nieuwe CD - Soul 2;

Een mooie man is hij niet, hij heeft gewoon een karakterkop. Maar die CD die ziet er goed uit.

Sjarlowie Pompon

We komen thuis van de school en M.K.P. heeft grote honger, dus vooraleer er huiswerk wordt gemaakt wordt er een aanslag gepleegd op rozijntjes.

Ondertussen ga ik in de keuken al aan het eten beginnen en komt hij tot tweemaal toe nog eens om een nieuw bakje rozijnen.

Na een paar minuten zit hij nog à l'aise in een Lego-boek te kijken en tergend traag verdwijnen de rozijntjes één voor één in zijn mond.

Tijd dat moeder weer eens in actie schiet dus vraag ik: "En gaan we er vandaag nog aan beginnen?"

Ad rem volgt er: "Ach ja, ik zal mijn boeken dan maar eens uit mijn boekentas nemen zeker! Want vanzelf zullen ze er niet uitspringen he."

Wijselijk ga ik maar even terug naar de keuken...Hij heeft toch altijd wel een antwoord klaar. Dat heeft hij van de H.T.B., zoveel is zeker. :-)

Meervoud

Vandaag was er eerst dit:

Ik: "Gaëtan je moet nog 2 "moetjes" afwerken!"

M.K.P: :"Neen! Want de juf heeft gezegd als we in de namiddag nog "moetjes" hadden dat we die niet dienden te maken en dat we enkel de "magjes" dienden te maken."

Moetjes en Magjes behoren tot hun contractwerkjes. De juf was er vandaag niet en dus zaten ze in een andere klas en hadden ze deze bij om aan te werken.

Ik: "Waar staat dat dan in je agenda?"
M.K.P: "De juf heeft dat GEZEGD, dat hebben we NIET OPGESCHREVEN!"

We kennen hem, dus we zijn voorzichtig. Maar op dat contractwerkje stond degelijk wel dat de "moetjes" vandaag ALLEMAAL dienden klaar te zijn.

Dus een discussie met eerst zo wat slikken van zijn kant ontaarde snel in: "En we moeten dat niet maken van de juffffffffffffffffffffffffffffffffffff" en de tranen die meekwamen. Plus ook nog erbij gaan liggen. Dramaqueen-gehalte ten top.

Dus H.T.B. probeert te sussen: "Je hebt nu al zitten wenen gedurende 10 minuten, die had je kunnen gebruiken om die moetjes af te werken."

Opeens moet er dan weer dringend naar het toilet gegaan worden enz... maar hij weet goed genoeg, ontsnappen doet hij er ten huize Claessens niet aan.

Na veel gepuf, geblaat en drama begint hij eraan:

Schrijf het woord in meervoud:
eik - In het bos staan veel eikelen.

Ik: "Eikelen?"
M.K.P: "Eikels?"

Eén uur later en nog eens een toiletbezoek verder zijn de 2 moetjes (let op: bestonden wel uit meerdere oefeningen herhaling spelling, etc...) klaar.

En ik zeg: "Amaai, één uur, dat had toch wat sneller gekund!"

En de repliek was; "Ik weet het! Ik kan nogal bleiten hé. In plaats van dat te gebruiken als tijd om dat werkje te maken. Het had al lang klaar geweest had ik niet gebleit!"

Alleluja, de drama-queen weet het dan toch! :-)

19111999

Tiens, mijn schoenen in een boom!

Anno 1999 op een vrijdag waren we er klaar voor. Geen ceremoniewagens, lange slepen in dure kant, geen vliegenvangers voor de getuigen, gewoon onszelf!

PlopperdePlop

Familie kwam bij ons samen en in colonne reden wij naar 't Schoon Verdiep. Nadat H.T.B. zijn Plop-muts had bovengehaald werden wij in de echt verbonden.

We zakten met het gezelschap af naar Den Bengel, waande ons nadien als echte kasteelmensen in Brasschaat.

Onze familie en een perfecte foto is geen match!

Zaterdag's ochtend gingen we foto's maken, hadden we onze receptie en nadien een ouderwetse fuif!

Nen plechtigen voor de moekes, mémé's

Dén openingsdans met peroxide-man

Tussen de receptie en de fuif werd er gezorgd dat H.T.B. en de twee schoonbroers gewoon wit van haar werden (leve de peroxide). Verbijstering alom bij familie/vrienden die hen één paar uur daarvoor nog met hun natuurlijke haarkleur hadden gezien.

Mijn schoonbroers met hun peroxide hoofd

Onnodig te zeggen dat we twee dagen genoten hebben.

Raadsel

Waarom stak ik als kind ooit mijn vinger in een speelgoedpistooltje met kurk?

Om te beseffen dat mijn vinger behoorlijk gehavend was door de ijzeren pin waarmee het kurkje normaal werd weggeschoten?

Het is me tot nu nog steeds een raadsel.

Sinterdwaas

  Het was schitterend!!!! We hebben gezongen, gedanst, gesprongen en veel gelachen!!!

Het zit fantastisch in elkaar! De voorstelling is interactief en kinderen zijn zo ontwapenend dat ze de gekste dingen roepen!

Van blazen in een stofzuigerbuis maakt de synthesizer een stoomboot-geluid en hopsakee men is vertrokken voor "Zie ginds komt de stoomboot.". Om het verhaal aan mekaar te breien worden er tussen de Sinterklaas-liedjes andere liedjes gezongen van "Au Clair de la Lune" tot "Ontwaak jij luie slaper". En we hebben ook héél triest Dag Sinterklaasje gezongen op hun manier, zodat je toch aan het lachen ging.

Gaan kijken is de boodschap naar "Sinterdwaas" (Stijn met bontjas) en "Jaak Piet"!

Hier laat ik je los, Marieke

Marieke eet wol! Het is niet in dermate dat we binnenkort een poes in een schapenvachtje gaan hebben.

Laat dit gedrag nu één van de meeste gedragsproblemen in de kattenwereld zijn. En onze "felix vulgaris" behoort tot de uitzonderingen (merendeels bij Siamezen/Birmaanse en Oosterse soorten).

Marieke op haar wolplukdekentje

Het wolplukken (brr, ik kreeg al kou als ik er nog maar aan denk.. dat getrek aan zo wol... brr slee op de tandengevoel) zou volgens het boek "Wat bezielt mijn kat?" een verlening zijn kinderlijk gedrag van dieren die niet tot volwassenheid zijn gekomen.

En volgens het boek moeten wij haar aanmoedigen tot onafhankelijk worden en haar meer volwassen behandelen in haar benadering tot het leven.

Dus vanaf nu mag ik dus niet meer dit met haar spelen, mag ik niet meer wuiven als ik voorbij fiets (alhoewel dat het naar haar zus was) en mag ik ook niet meer zinnen zeggen à la: "Flinke miekes zijn als 't vrouwke gaan werken is." en nog van die onzin. :-)

Maar een andere verklaring is dat wol-eten ook een uiting van "prooi-vanggedrag" schijnt te zijn. In gewone taal wilt dat zeggen dat we ze rot verwennen door ze dus eten voor te schotelen. We zouden hun gewoon dagelijks op pad moeten sturen om zelf hun eten te gaan zoeken, zodat ze dat in stukken kunnen sleuren en verorberen.

Yeah right, dat zou enkel er voor zorgen dat Marieke ferm zou vermageren. Want nu zit ze vaak buiten op de zetel, Mijnheertje Duif komt aangevlogen eet en Marieke vertoont geen enkel vanggedrag. Fien daarentegen is wat anders maar die komt dan fier gelijk nen gieter met haar prooi binnen, nl één pluim, diegene van de ontsnapte duif (lees: ze springt op tegen de draad waar duif opzit, beest schrikt zich een ongeluk en verlies er op slag één veer van).

"Zo zot als moetsjos", me dunkt.. want het zou ook aan "spanning" kunnen liggen. Het enige waar Marieke last van heeft is "de spanning van haar vel" rond haar dikke buik.

Lezen wat er staat.

M.K.P.: "Wie dieren kwaakt en verkoopt is een fokker!"

Ik: "Kwaakt?"

M.K.P.: "Wie dieren kwaakt en verkoopt is een fokker!"
Ik: "Dat staat er zo?"
M.K.P.: "Ah neen! Wie dieren kweekt en verkoopt is een fokker!"

Gok je rot!!! :-)

Syntherklaas

Morgen gaan M.K.P. en ik kijken naar De Studio naar deze muzikale gebeurtenis. Vader en zoon die samen op het podium staan. Papa was muziekleraar in de school waar Gaëtan naar toe gaat en de zoon is deze.

Dus we halen onze beste tabbard uit de kast en schuiven aan om samen te zingen en te genieten van de Synth.

We laten weten hoe het was!

Wezen gaan eten, nog moeten gaan eten en pralines

In de aanloop naar het afscheid van de collega's zijn we nu al gaan eten met een deel. Dat deel bestond uit de transition manager, de IT-man en de gebouwen en toebehoren-man.

Dé Stad was de uitverkoren plaats en eten deden we hier. Lekker zoveel is zeker, maar om zo'n doordeweeks eens te gaan eten behoorlijk prijzig. Maar ach, als je zelf de rekening niet hoeft te betalen én een taxi haalt je thuis op en levert je dan nadien ook netjes thuis af, dan mag een mens niet klagen.

Vandaag kwamen de dames die het gaan overnemen of althans die een deel van onze job gaan doen. Wij deden alles van A tot Z maar bij de giga-reus is dat allemaal verdeeld. Job creation noemt zoiets. Die kwamen ons al bedanken voor de maanden dat wij hen al van de nodige input hebben voorzien. En daar kregen wij een lekker doos pralines van.

Nog gaan eten gaan we hier doen met onze "oude" baas en 3 collega's - daar kijk ik ook al naar uit. Het was een héél leuke baas. Een baas die je een perfect evenwicht tussen je familie en je werk gaf. Een echte people-manager. We hebben door hem heel veel momenten gehad waaronder de  herfstweekends (overnachting in een heus kasteel en 's anderdaags een Vespa-tocht) , gaan eten in een sterrenrestaurant, etc.. Veel leuke momenten en appreciatie voor ons werk.

Het zal zeker wennen worden opnieuw maar nieuwe horizonten zien we tegemoet.

Dan hou ik hem wel even op

Sinds kort vindt men in dé Stadfeestzaal ook deze.

Maar eerlijk gezegd, voor 0,50 € hou ik hem wel even op.....

Buiten die ene keer dat ik en Mijnheertje Koekepeertje met een super-volle blaas al aan de draaideur-systeemingang stonden.

Het spoelt automatisch door.... so what.... op een knopje drukken kan ik nog steeds zelf.

The end is near

Binnen effectief 12 dagen valt hier op het werk het doek. Dan is de firma volledig overgenomen door die grote giga-reus en zullen zij het zonder ons handje moeten stellen.

Dat is dubbel: temeer omdat ze volgend  jaar allicht alles opnieuw verkopen en er op 2 plaatsen ook nog van hun bestaande mensen moeten vertrekken.

Dan vraag je je af: "Waarom hebben ze ons overgekocht?" Omdat ze de grootste wensten te zijn, dat is nogal wiedes.

Trieste zaak en dat stemt me met momenten ook triest. De ene dag dan ga ik ervoor en de andere dag dan bekruipt mij een onbehagelijk gevoel.

Maar in ieder geval, in december wil ik alles eventjes op een rijtje zetten, bekomen van de helse rit die we hebben meegemaakt met hen.

En dan hé... wel dan in het nieuwe jaar vliegen we er terug in. En we komen op onze pootjes terecht... zoals de katten.

Watte!! Nu???

Dat riep ons moeke gisteren toen de assistent de kamer van onze va binnen kwam lopen, om aan te kondigen dat: "Mijnheer L. naar huis mocht!"

Let op dat is verschieten zunne zo rond de klok van 15u30 als ze dat aankondigen. :-)

Normaal doen ze dat een dagje op voorhand, maar bij Mijnheer L. niet dus!

De assistent wist ineens niet wat hij te horen kreeg: "Oesje madame, past het niet voor u?"

Gelukkig is ons moeke van de voorziene vrouw en had ze de bekende blauwe Ikea-zak in de koffer, zodat de ditjes en datjes die niet in de valies konden daar konden ingepropt worden. Dus met een rolstoel vol bagage verlieten ze dus gezwind het ziekenhuis.

We zijn er nog niet dat is een feit.

Den boosdoener is weer dezelfde als 10 jaar geleden. En volgende week donderdag wordt hij ter opvolging weer in het ziekenhuis verwacht  en zal dan er wel een oplossing komen waar een academisch ziekenhuis aan te pas zal moeten komen.

Maar voorlopig is ons moeke blij dat onze va weer thuis is, hun poezen die moeten terug wennen en wij ook superblij!

En vake, merci hé dat je toch je koppigheid opzij hebt gezet.

Hallo, Mijnheer Den Uil

Gisteren na "Het Goddelijk Monster" ging ik nog naar een opname kijken (H.T.B. was al gaan slapen). En toen de eerste beelden begonnen te flitsen voelde ik het eigenlijk al opkomen.

Maar den "koppigaard" in mij ontkende mijn probleem en daar ging ik dus blijkbaar.

Tot H.T.B. mij al een paar minuten had staan aan te gapen en ineens de wijze woorden sprak: "Allez, ge zijt in slaap gevallen zunne!"

Waarop ik verdwaasd wakker schrok en antwoordde: "Ik heb het toch opgenomen hé!".

Deze ochtend zei H.T.B.: "Ge zijt wel een ferme! Ge staat op, beent weg zonder één woord nog te zeggen en gaat in uw bed liggen!"

"Tja, lieve H.T.B., oogjes dicht en snaveltje toe he!"; als ik naar bed ga.

Mag er wat vocht af? (updated)

Met telkens 3 dagen tussen werd de sonde in de gemarineerde buik van ons va geprikt.

Afgelopen maandag toen we in het ziekenhuis aankwamen was hij al aan de 4de pot bezig (dat zijn potten van 2 liter) en hebben we na onze leuze: "Va, belt maar want de pot is bijna vol!"  We hebben er nog ééntje volledig zien gevuld geraken! Fenomenaal fascinerend!!!

U kan zelf even de rekensom maken van de hoeveelheid die er nu al verdwenen is: 5 potten van 2 liter, dat is inderdaad 10 liter en de 6 liter van een week geleden is al 16 liter.

Maar lieve recensenten, ware het nu niet dat hij op dit eigenste moment terug geprikt is... en straks weer een 5 liter  300 ml zal kwijt zijn (het gaat trager dan de vorige keer, maar who cares).

Er werd dus niet geprikt in het reeds bestaande  maar op een andere plaats. Geprikt door assistenten die er voor zorgde dat het, ondanks de verdoving, behoorlijk pijnlijk was.  En dat leverde dus niets op maar het begon weer te lopen daar waar de 16 liter al uit was gekomen. Niet zoveel, maar dus toch iets. In ieder geval, de prik was dus niet aangenaam door het geklungel van assisten.

Laat dit maar op dit elan verder gaan, want als Dendermonde het niet allemaal weg krijgt, moet Gent een bijreceptje vinden. Dus SMS Dendermonde naar 4000.

Recept voor een spoedopname

Ingrediënten:
- een vake
- een paar soeplepels koppigheid
- een grote snuif schrik
- een dochter
- een huisdokter


Bereiding:
Men neemt het vake dat men besprenkelt met de grote snuif schrik en daaroverheen drizzelt men de soeplepels koppigheid. Men laat dat een paar maanden marineren zodat het doordrongen is van de schrik en de koppigheid.

Dan neemt men een dochter die de huisdokter contacteert om te vertellen dat de gemarineerde vake zijn houdbaarheid op het spel aan het zetten is. Gelukkig is de huisdokter er eentje die staat op houdbaarheid.

De korst die zich om het vake heeft gezet, breekt dan toch een beetje en laat wat van de koppigheid lost. Maar in dit receptje is dat een zege. Hierdoor wordt er toegelaten dat de huisdokter de houdbaarheid komt controleren.

Het resulaat van dit alles is dat de gemarineerde vake een verwijsbrief krijgt om via de spoedopname zijn houdbaarheid te laten gaan verlengen.

De marinade van maanden komt dan gedurende één uur al uit de buik in de vorm van 6 liter vocht.
Dit recept is nog niet aan zijn einde en de verdere bereidwijze met resultaat volgt later.

Nu geven we enkel dit nog mee:

Het zal je moeder maar wezen :-)

Het "Mothership" (that is I of course) stuur een SMS  naar haar moeke:
"Moeke, gebruik jij nog ouderwetse vliegenvangers?"

H.T.B. die had dat bij de koffievoorraad nog bijgekregen.

Mothership's Mum: "Neeje, want dat is vuiligheid. En buiten gaan de vogels daar blijven aan plakken!"

Euh, vogels die buiten er gaan aan plakken. Een vliegenvanger hang  je toch niet in de tuin, maar in een gesloten ruimte?

Gekke moeke toch!
(Sorry he moeke, maar dit was wel voer voor ons blog). :-)

Die bestaat niet echt

Waarmee het begon:

M.K.P.: "Ik geloof nog in de Sint!"

Ik: "Waarom zeg je "ik geloof?"

M.K.P.: "Weet ik niet, maar ik geloof er nog in."

En zo ging de conversatie nog even verder.

Uiteindelijk hebben wij dan bevestigd waar hij al wat lucht van had.

En toen kwamen de tranen. Tranen die betekende dat hij dacht dat omdat hij het nu wist, dat er nooit geen Sint meer zou zijn.

Tuurlijk komt er nog steeds een Sint, tuurlijk worden er nog brieven gemaakt, tuurlijk zetten we nog een schoen en wortel klaar en tuurlijk drinkt papa de borrel voor Zwarte Piet op! Dat blijft gewoon een traditie ten huize Claessens.

En dan waren er de dagen nadien.

Ieder dag werd er wel één of meerdere vragen gesteld hoe wij dan dit of dat deden, etc...

En ook zotte dingen.

M.K.P.: "Weet je mama, als we nu in een winkel zijn en er zit een Sint en we gaan nadien naar een andere. En die Sint daar, zit te hijgen, zo van "hijg, hijg, hijg", awel dan is dat dienen van de vorige winkel. Die heeft dan keihard gelopen van de ene naar de andere!"

Hij komt, hij komt.....

... terug naar huis, nu vrijdag 28 oktober.

Onze nonkel Wim, broertje, papa van den Tom en halve trouwboek van Zusje!

Jaja, stroopt de mouwtjes maar op!

Kalkoenen en 't Ros Beiaard

Het heeft voor mij één gemene deler, namelijk fear!

Dus "hop on" voor een reis door de tijd. Een tijd waar creches en onthaalmoeders er amper waren. Bij ons was het de gewoonte, de mémé ving u wel op als de moeke en vake gingen werken.

En mémé woonde (wij trouwens ook tot 1980) in Wieze. Het dorp dat op de kaart werd geplaatst door de sjokolat van Callebaut, de brarij Van Roy en dé befaamde Wieze Oktoberfeesten.

Daar waar 's avonds de persjengs naar beneden werden gedaan! En de sponsje teire werd afgedaan.

En daar ga ik weer, de zijstraten in. Terug op uw hoofdbaan! :-) Allez ju!

En daar stond een huis en aan dat huis daar was een poort, een reuzepoort... (oren toe, want ik zing dat nu momenteel op de vois van "Den Boom stond op den berg"). En achter die poort bevond zich nog een koer en achter die koer, daar stonden kalkoenen (hier zijn ik de vois al kwijt)!

Nu iedere keer, als ik naar  het huis van M. ging begonnen die kalkoenen "koelekoelekoele" te roepen als die poort open ging. Wel daar had ik dus als kind zo'n schrik van.. dat gekoelekoele... brr daar krijg ik nu nog kiekeboebels van als ik de beesten nog maar zie.

't Ros Beiaard dan, dat hauten peirt. Wel, ons vake zijn werk die had in Deiremonne een bureau (kan ook opslagplaats geweest zijn van 't een of 't andere) en op een dag ging ik eens mee. Die poort was héél hoog (aja, dat peirt moest er deu kunnen he) en ons vake zwierde die open en daar stond 't peirt mij in zijn volle glorie aan te gapen!!!! Ikke bang, aja, ik was begot nen duim groot.

Hoe reflecteerde zich dat in mijn adult leven?

Kalkoenen, die kom ik niet zoveel meer tegen, tenzij in Planckendael.

Het peirt komt maar alle 10 jaar es van zijnen stal en aangezien ik wel nen "kopvliesjvreter" zen (geboren in Dendermonde, niet getogen) sta ik dan ook niet te bleiren as het nog eens zijn toer maakt, dus daar ontsnap ik dan ook wel aan.

MAAR, stuur mij niet naar het een museum waar er grote dingen staan zoals vliegtuigen, tanks, allez, zaken die groter zijn dan ik en bombastisch, dan denk ik nog altijd terug aan 't peirt en loop ik met een klein hartje er rond!

Duidelijk genoeg dat  er bij mij ook nen hoek af is?

Ik ben nen trapper kwijt

Neen, geen andere uitdrukking voor een vijs kwijt zijn. Ik heb die nog allemaal, enkel werken er twee  met de vroege, twee met de late en één met de nacht!:-)

Nope... het gaat wel degelijk om den trapper van mijnen velo. Het begon deze avond eerst al met twee keer mijn ketting eraf en dit allemaal op een kwartier fietstijd (van werk naar de school van M.K.P).

Bij de tweede maal vertrek ik en hoor iets vallen. Ik zie een stuk metaal liggen en denk eerst nog: "D'er ligt toch wel wat vuiligheid in de Antwerpse straten van mensen!". Bleek dat dus al een stuk van mijn trapper te zijn (compleet doorgeroest).

X-tijd geleden was ik uit diezelfde pedaal al een reflector verloren, maar goed nen reflector... dat ge mist, is niet zo erg.

Dus ik spring gezwind op mijn stalen ros en twee trappen later valt een rubber van mijn trapper, dan den andere en daar stond ik dan (jaja verdoemenissen hoorden er ook bij) zonder trapper en enkel dat stukske rond metaal.

Een geluk bij een ongeluk had ik vandaag mijn "madammekesschoenen" (schoenen met hak, zoals M.KP. dat noemt) aan en geen platte schoenen, zodat ik toch mijn hiel rond dat metaal dat nog restte kon zetten.

De school heb ik gehaald alsook onze homestee.

En morgen? Wel morgen, sta ik gewoon bij de fietsenmaker en mag die maken: een ketting die er liever op dan af ligt, een trapper, een ordentelijk achterlicht... en dan zijn we weer klaar voor fietsen zonder miserie.

Waterkieken

De bakker op de hoek en ik die bij deze buitenkom op een ochtendlijk uur. Aan de bakker wacht een M.K.P op fiets naast de mijne.

En ineens ligt M.K.P. in een plas water, met hoofd zo net op de straat en de rest op de stoep!

Onstabiele beentjes deze ochtend? Moet zijn. Enfin, Mothership deponeert brood in mandje gelijk een echte Loridon en trekt hem op het droge!

Nu gelukkig was de jas waterafstotend en stond het in pareltjes erop én hij had zijn rubberen laarzen aan (met dank aan de herfstwandeling die vandaag op het programma staat).

Na wat "hoedoejedanaas" en wat gedept met balsem-snotdoeken kon hij terug zijn been over zijn fiets zwieren en weg waren we!

Bibbergeld voor iemand met een hoek af

H.T.B. die achter de bestelwagen van deze stond te kokhalzen van den daver  en ik die in de gang bij ons met mijn trui over mijn oren stond te wachten op "den boenk" van nieuwe meubels in de voortuin.

Pas toen "trekt maar binnen" weerklonk (4x) durfde ik mij weer in de living begeven om mee te helpen.

Les nouvelles fournitures kwamen er vorige week aan. Niets speciaal am sich, ware het niet dat deze met de ladderlift naar binnen diende te gaan. Nog niets speciaals, of course not. Tot het moment dat het eerste stuk boven stond voor een open raam en artuurlijk gaat dat er niet  in als dat op zijn rug ligt, dat moet op zijn zij.

En daar sta je dan, met twee sterke helpers aan dat raam en een kokhalzende H.T.B. achter een electriciteitskabine en twee mannen met een ladderlift.

Maar dat is buiten "diejen met nen hoek af" gerekend. In twee tellen stond die bovenaan op het platform. Gewoon even langs de buitenkant erop gekropen!

En die pakt die kast, wikt en weegt, draait en keert en in een mum van tijd staat dé lichtste recht en kan ze binnen getrokken worden.

Dressoir in teak is goedgekeurd

Deze handeling (niet dat erop kruipen op de ladder langs buiten) herhaalt zich nog tot driemaal toe.

Opnieuw kokhalzende H.T.B. achter kabinneke, ik in de gang met trui over de oren, weer wachten op den boenk en bij det verlossende woorden: "trekt maar binnen", hopla naar de living.

Niets voor ons dus... zo een ladderlift die toch een aardige som aan nieuwe meubels de hoogte in laat gaan.

Wat zijn we toch watjes! :-)

Verdedig je kitten

Het grote poezen-moederhartje van Fientje is enorm.

Gaëtan viel gisteren weer ten prooi aan haar bemoedernissen.

Toen ik het welletjes vond omdat M.K.P. zijn haar al langs achter kletsnat was en haar aanmaande om te stoppen (met mijn hand haar kopje wegduwde), kreeg ik een soort "oergrol", die ik nog nooit van haar had gehoord.

De boodschap was duidelijk: "Blijfteraf, 't is mijn kindje!